Διότι όλη εκείνη η κουστωδία με τις λιμουζίνες τις υπουργικές και τα περιπολικά της αστυνομίας και το κλείσιμο των δρόμων δίνουν λαβή σε πικρόχολα σχόλια και ενίοτε σε …χαιρετούρες νεοελληνικής έμπνευσης. Αυτές με τα ανοιγμένα δάχτυλα.
Παραδείγματος χάριν ένας φίλος από τα παλιά τηλεφώνησε την επομένη της επίσκεψης Γεραπετρίτη και σχολίασε: Ούτε φανταζόμουν πως υπάρχει τόση πολλή αστυνομία στο Κιλκίς. Κατοικώ στον κεντρικό δρόμο (21η Ιουνίου) και ολόκληρο καλοκαίρι κάναμε μαύρα μάτια για να δούμε αστυνομία να ελέγξει τους περίεργους που με μηχανάκια και αυτοκίνητα με βγαλμένες εξατμίσεις ταλαιπωρούν τον ύπνο και τον ξύπνιο μας.
Δεν ήταν αγανακτισμένος. Λυπημένος ήταν. Κι αυτούς να φοβούνται περισσότερο στο γκουβέρνο.
Όσο για τις νεοελληνικές …χαιρετούρες επί της 21ης Ιουνίου, αυτές μπορούν να εκληφθούν και ως απόδοση τιμών. Από τους αθεράπευτα αισιόδοξους.