Και δεν αναφερόμαστε στα ωραία σημάδια, το λευκό πέπλο που σκεπάζει τα ανομήματα των ανθρώπων. Για τους αποκλεισμούς οικισμών και δρόμων, τη χρήση υποχρεωτικά αλυσίδων για την κυκλοφορία στο οδικό δίκτυο, τα πεζοδρόμια τσουλήθρες για αυτά και άλλα παρόμοια μιλάμε.
Όλος ο μηχανισμός κινήθηκε με ταχύτητα και έγκαιρα. Κι αν οι δρόμοι παρέμειναν ανοιχτοί στο Κιλκίς και στο Πολύκαστρο και στα χωριά, είναι γιατί κάποιοι λεβέντες των δήμων Κιλκίς και Παιονίας ξενύχτησαν ρίχνοντας συνεχώς αλάτι στους δρόμους, όταν εμείς απολαμβάναμε τον ύπνο μας. Άκουγα μέσα στη νύχτα -στο Κιλκίς- το χαρακτηριστικό ήχο των μηχανημάτων -αλατιέρες και γκρέιντερ με μαχαίρι- και θαύμαζα το κουράγιο των υπαλλήλων αυτών.
Κι ακόμα δυσκολότερο το έργο εκείνων που κράτησαν ανοιχτούς τους δρόμους στα χωριά. Στα ορεινά με θερμοκρασίες πολικές. Για να μείνει η Κούπα, κι ο Πεντάλοφος και… προσβάσιμα. Κάπως έτσι με αδιάλειπτη προσπάθεια των παιδιών της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς και των δυο δήμων έμειναν ανοιχτοί οι δρόμοι.
Οι πολίτες του νομού τούς ευχαριστούμε. Αποδείχτηκαν άξιοι της αποστολής τους. Μπράβο παιδιά.