Δεν υπάρχουν εργατικά χέρια για να μαζέψουν τα φρούτα των χωραφιών τους. Ή και τα λαχανικά.
Φαντάζει τρελό αλλά δεν είναι. Ακόμα και στις χειρότερες στιγμές της κρίσης και των μνημονίων η χώρα μας ζητούσε τη μετάκληση ξένων εργατών- κυρίως από τα Βαλκάνια- για να συλλέξουν την αγροτική παραγωγή.
Πολύ απλά διότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι Έλληνες. Ως γνωστόν, μπορεί κάποιος να λιμοκτονεί, να τον ταΐζει ο μπαμπάς του, ακόμα κι αν κοντεύει τα 40, αλλά όλα κι όλα.  Τον ενδιαφέρουν οι ...καθιστές εργασίες!

***
Έτσι λοιπόν ύστερα από επίσημα αιτήματα των παραγωγών κάθε νομού, μαζεύονταν σε κεντρικό επίπεδο και η χώρα ζητούσε μερικές δεκάδες χιλιάδες ξένων εργατών. Συνήθως κάπου κοντά - λίγο πάνω λίγο κάτω- στις 60.000. Κάθε χρόνο.
Κι αν ρωτάτε, μερικές εκατοντάδες ζητούσε και ο ημέτερος ν. Κιλκίς. Κυρίως βοσκούς στις στάνες ή εργάτες στον αμπελώνα της Γουμένισσας.
Αυτά τα ωραία συμβαίνουν στην χώρα της φαιδράς προτοκαλέας.