Επειδή όσοι ασκούνται στην πρωτόλεια αριθμητική πρέπει να γνωρίζουν ότι αναγκαία είναι και ολίγη από πολιτική, να πούμε ορισμένα ανεπιθύμητα. Αρχίζοντας από μια ιστορία απολύτως αληθινή.
Η γιαγιά κατοικεί σε χωριό του Κιλκίς, μόνη στον κόσμο και ευτυχώς τα παιδιά της βρίσκονται κοντά για να προσφέρουν χείρα βοηθείας, όταν η …χρεία τες κουρταλεί.
Η γιαγιά είναι συνταξιούχος του ΟΓΑ, δηλαδή η σύνταξή της ξεπερνάει κατά τι τα 500 ευρώ μηνιαίως.
Κι έρχεται λοιπόν η ώρα της ΔΕΗ και στο πρώτο δίμηνο, εκείνο που πληρώνει κατ’ εκτίμηση, ο λογαριασμός υπερφαλαγγίζει τα 200 ευρώ, κάπου στα 250, και η μόνη κάτοικος του σπιτιού ξεροκαταπίνει, μετρά και ξαναμετρά, ανοίγει το σεντούκι, βρίσκει κάτι ξεχασμένες κρυψώνες, συμπληρώνει τα λεφτά και πληρώνει.
Περνούν άλλοι δυο μήνες κι έρχεται ο λογαριασμός ο εκκαθαριστικός του τετραμήνου. Βάσει μετρήσεων λοιπόν και με εφαρμογή του σχετικού λογάριθμου και την επιβολή των λοιπών επιβαρύνσεων βλέπει η γιαγιά το τελικό νούμερο και …
Ευτυχώς γλίτωσε η γιαγιά το έμφραγμα. Οι αθεόφοβοι ζητούν από τη γιαγιά 650 ευρώ!
Δυο φορές ευτυχώς που η γιαγιά έχει και παιδιά που ανέλαβαν εκστρατεία συλλογής των χρημάτων.
Χρειάστηκαν μέρες αλλά τα λεφτά μαζεύτηκαν.
Ηθικόν δίδαγμα: Όποιος μετρά και ξαναμετρά τις Κυριακές για να προκηρύξει εκλογές καλό είναι να έχει υπόψιν του πως μετά το 1 και 2 ακολουθεί το τρεις και η κακή του μέρα.