Ο Βασίλης (Βάσος) Ανδρεάδης ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας, γέννημα θρέμμα της Ευκαρπίας (Γραμμάτινα), εκεί έζησε το ένα τρίτο της ζωής του.
΄Ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Κώστα (1896 -1982) και της Ευθυμίας (1905 - 1992) Ανδρεάδη που πρόσφυγες από τη νότια Ρωσία με Ποντιακή καταγωγή, από το Γκιοκσεπινάρ (Gökçepınar) της Ιεράς Μητροπόλεως Αμάσειας, εγκαταστάθηκαν στα 1924 στην Ευκαρπία, μαζί με τον πρωτότοκο γιό τους, τον Νικόλα (1921 - 1943).
Τα άλλα παιδιά τους ήταν ο Παντελής (1925 - 2000), η Όλγα (1929 - 2009), ο Βασίλης (1931 - 2023) , ο Βαλεντίνος(1934 -1936), ο Επαμεινώνδας (1937 - 2000) και τελευταία εν ζωή η Έλλη (1940).
Παρά τα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου μέχρι και το 1949 η οικογένεια ενωμένη σαν μια γροθιά, αγαπημένη, εργατική και Θεοσεβής, παρά τις απώλειες, των δύο παιδιών, του Βαλεντίνου (1936) και του πρωτότοκου Νικόλα(1943), άντεξαν όλες τις δυσκολίες της ζωής και μπήκαν στο δεύτερο μισό του 20 αιώνα με αισιοδοξία.
Η μεγαλύτερη πληγή και ο αβάσταχτος πόνος ήταν η τραγική απώλεια του πρωτότοκου Νικόλα, ο οποίος στα 19 του χρόνια πήγε εθελοντής στο Στρατό στον πόλεμο του ΄40, ήταν ένας λεβέντης, πανέμορφο παλικάρι που μετά το πόλεμο, μετείχε στην εθνική αντίσταση, συνελήφθη από τους Γερμανούς μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά και εκτελέστηκε το 1943 σε ηλικία 22 ετών.
Ο δεύτερος γιος, ο Παντελής, έδωσε το όνομα του Νικόλα στον γιό του, που αυτός με την εντιμότητα, το ήθος, την εργατικότητά του και την αγάπη για τον γενέθλιο τόπο του, την Ευκαρπία, αγαπήθηκε και τιμήθηκε από τους συγχωριανούς του για τέσσερις συνεχόμενες θητείες στο αξίωμα του Προέδρου της Κοινότητος, από 1/1/2007 μέχρι τις 31/12/2023 και πρόσφερε πολλά.
Ο Βασίλης (Βάσος)
Ο τρίτος γιος ο Βασίλης από μικρή ηλικία αγαπούσε την εκκλησία και με την υπέροχη φωνή του έδινε το παρόν του στο ψαλτήρι του Ιερού Ναού της Γεννήσεως της Θεοτόκου της Ευκαρπίας και με την βοήθεια του Εφημέριου του Ναού εξελίχθηκε σε έναν υπέροχο ψάλτη, αργότερα μαθήτευσε κοντά στον εξαίρετο Κ. Γαϊτανίδη και βελτίωσε τις γνώσεις του στη Βυζαντινή μουσική.
Ο Βάσος στο ψαλτήρι του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Πολυκάστρου
Ο Βάσος φοίτησε στην Αμερικανική Γεωργική Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως υδραυλικός για πάρα πολλά χρόνια και ειδικότερα από το 1963 στην 33η Μ/Κ Ταξιαρχία Πολυκάστρου για πάνω από 30 χρόνια, μέχρι και την συνταξιοδότησή του.
Είχε την ευθύνη της συντήρησης και καλής λειτουργίας του Στρατιωτικού Υδραγωγείου στην θέση "Πλωτά" Πολυκάστρου, που τροφοδοτούσε με νερό όλες τις Στρατιωτικές μονάδες.
Το 1962 παντρεύτηκε την πρωτοκόρη του Γιάννη (Βάνια) Αλτιπαρμακίδη(1906 - 1981) και της Μαρίας (Μόκιας) (1909 - 1989) την Σοφία(1933) με την οποία απέκτησε μία κόρη την Ευθυμία (Εφη) και έτσι έμεινε και έζησε για 61 χρόνια (ερωτικός μετανάστης) στο Πολύκαστρο, το οποίο αγάπησε και από το οποίο αγαπήθηκε.
Η οικογένεια του Βάνια Αλτιπαρμακίδη, πρόσφυγες από τη νότιο Ρωσία με Ποντιακή καταγωγή, πολύτεκνη και αυτή, είχε πέντε παιδιά, τον Γιώργο (Γιούρα) (1929), την Σοφία(1933), την Κυριακή(Κούλα)(1936) , τον Νίκο(1940) και την Ελευθερία(1944).
Η οικογένεια Αλτιπαρμακίδη, το 1933 στο Ρεσέτνικο (περιοχή Κουμπάν) αγόρασε το σπίτι του Αχιλλέα Κεσκινίδη η οικογένεια του οποίου είχε αναχωρήσει για την Ελλάδα, μετά τρία χρόνια όμως το 1936 και η οικογένεια Αλτιπαρμακίδη με τα δύο παιδιά που γεννήθηκαν εκεί, τον Γιούρα και την Σοφία, ήρθαν και αυτοί στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Κατερίνη, ένα χρόνο μετά, το 1937 εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο, ὀπου είχε εγκατασταθεί η μεγάλη τους αδερφή, η Αικατερινή (Κάκια) σύζυγος Ιωάννη (Γιάνκου) Κρουκλίδη.
Πολλές φορές, αφού παντρεύτηκε τη Σοφία(1962) και εγκαταστάθηκε στο Πολύκαστρο, συνόδευε με την υπέροχη φωνή του σε οικογενειακά γλέντια, μουχαμπέτια, με Ποντιακά τραγούδια τον αλησμόνητο λυράρη μας Νίκο (Κόλια) Κρουκλίδη, που ήταν αδελφός του Γρηγόρη (Γρύσα) Κρουκλίδη, συζύγου της αδελφής του Όλγας.
Ο Βάσος, ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Ποντίων Πολυκάστρου & Περιχώρων "Οι Ακρίτες¨ από το Μάρτιο του 1966 (αριθμός μέλους 13), μέλος της χορωδίας των "Ακριτών" Πολυκάστρου από το 2001, της χορωδίας του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου της Ενορίας μας και της χορωδίας του Δημοτικού Κέντρου Πολιτισμού του Δήμου μας.
Ο Βάσος με τη χορωδία των "Ακριτών" Πολυκάστρου
Κάτω σειρά δεύτερος από δεξιά, τρίτος ο αλησμόνητος Ηρακλής Αποστολίδης και τέταρτη η αλησμόνητη Μάρω Αλτιπαρμακίδου.
Συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις των "Ἁκριτών" Πολυκάστρου και τις στήριζε με κάθε τρόπο, με τις ιδέες του, τις γνώσεις του και τις καλοπροαίρετες κριτικές θέσεις του.
Στήριξε όπως και όλη η οικογένεια των Αλτιπαρμακιδαίων τον αγώνα για την ανέγερση του "Σπιτιού του Πόντου" (1988 -1992) στο Πολύκαστρο και προσέφερε ανιδιοτελώς για τις υδραυλικές εγκαταστάσεις του κτιρίου.
Γνωστός και αγαπητός από όλη την κοινωνία του Πολυκάστρου αφού εδώ έζησε 61 χρόνια και πρόσφερε τόσα πολλά, ήταν πρότυπο εντιμότητας, ήθους και εργατικότητος, ήταν ένας Άνθρωπος με "Α" κεφαλαίο.
Τον αποχαιρετήσαμε με πόνο ψυχής το μεσημέρι της Κυριακής 10 Δεκεμβρίου συγγενείς και φίλοι, εκεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου της ενορίας μας, όπου έψαλλε ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια, στην νεκρώσιμη ακολουθία συλλειτούργησαν ο Εφημέριος μας, Πατέρας-Ιουλιανός μαζί με τον Εφημέριο του Ιερού Ναού Γεννήσεως της Θεοτόκου Ευκαρπίας και συγχωριανό του, Πατέρα-Ιωάννη Ξενιτίδη, στο ψαλτήρι ήταν πολλοί από αυτούς που μαθήτευσαν κοντά του, μεταξύ τον οποίων ο Δημήτρης Ψαλτάκης, ο Βασίλης Μουκαζής, κ.α
Παρόντες ήταν και τα πέντε παιδιά (σύζυγος και κουνιάδια του) του Βάνια Αλτιπαρμακίδη, καθώς και πολλοί συγγενείς του από την Ευκαρπία, μεταξύ των οποίων και ο αγαπημένος του ανεψιός και Πρόεδρος της Κοινότητας Ευκαρπίας κος Νίκος Π. Ανδρεάδης, για τον οποίον ήταν πολύ περήφανος ο αλησμόνητος Βάσος.
Αγαπητέ Βασίλη, αιώνια η μνήμη σου
και ελαφρύ το χώμα του Πολυκάστρου, που τόσο αγάπησες, και σήμερα σε σκεπάζει.
* Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αγαπητή Έφη (κόρη του Βάσου) για τις φωτογραφίες και τις λεπτομερείς πληροφορίες
* Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον αγαπητό Νίκο Π. Ανδρεάδη, Πρόεδρο της Κοινότητας Ευκαρπίας, για τις πολύτιμες πληροφορίες του.
