Στο ρεπορτάζ μας από την τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς είχαμε καταγράψει τα όσα είπε ο κ. Μπαλάσκας, για τα αδέσποτα που εγκατέλειψαν τον -κλειστό  πλέον ΧΥΤΑ Κιλκίς- και αναζητούν τροφή στην πόλη, λέγοντας πως είναι σε ημιάγρια κατάσταση και επιθετικά στους ανθρώπους. Μάλιστα, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος έκανε λόγο για συνεργασία με το Φιλοζωικό Σύλλογο, ώστε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.

Ωστόσο, η απάντηση της κας Χατζηπανάγου δείχνει ακριβώς μιαν άλλη εικόνα και για το πρόβλημα και για τη συνεργασία. Η πρόεδρος του Φιλοζωικού δίνει μέσα σε λίγες γραμμές και την κατάσταση που επικρατεί, τις ευθύνες που υπάρχουν και -κυρίως- τις λύσεις που οφείλει να δώσει ο δήμος.

Οι φωτογραφίες και το βίντεο που παρουσιάζουμε στο τέλος του κειμένου είναι από τη σύσκεψη που είχε προκαλέσει ο δήμος Κιλκίς ακριβώς δυο χρόνια πριν, στις 5 Οκτωβρίου 2019, στο Συνεδριακό Κέντρο, όπου τοποθετήθηκαν όλοι οι φορείς -και ο Φιλοζωικός- αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα, βρισκόμαστε ακόμη μπροστά στο ίδιο πρόβλημα.

Η λύση δεν μπορεί παρά να προέλθει από το δήμο Κιλκίς και να είναι λύση Πολιτισμού και Αγάπης για τα αδέσποτα και Αξιοπρέπειας για την κοινωνία μας.

Η απάντηση της κας Χατζηπανάγου στην ανάρτησή μας για τα όσα υποστήριξε ο κ. Μπαλάσκασς στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς:   

«Τα ζώα αυτά εδώ και χρόνια εγκαταλείπονται, μαζί με τόνους σκουπιδιών, από τους συμπολίτες μας στην περιοχή του σκουπιδότοπου. Ζουν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς καμία μέριμνα, τα περισσότερα δεν επιβιώνουν κι αυτά που τα καταφέρνουν, προσπαθούν να βρουν τροφή.

Κάποια βράδια εισβάλουν μέσα στην πόλη στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν. Ζώα που βλέπουν άνθρωπο κι εξαφανίζονται. Είναι ένα θέμα που έχει τεθεί στην πενταμελή επιτροπή διαχείρισης αδέσποτων του δήμου Κιλκίς από τα μέλη του Φιλοζωικού Συλλόγου. Δυστυχώς όμως καμία ανταπόκριση από τους υπεύθυνους.

Χρειάζεται να γίνουν στειρώσεις, να σιτίζονται, να νοσηλεύονται. Όπως επίσης να βρεθεί τρόπος για να πάψει αυτή η απάνθρωπη πράξη εγκατάλειψής τους στο σημείο.

Ο Φιλοζωικός σύλλογος του Κιλκίς προσπαθεί σε τακτά διαστήματα να τους παρέχει έστω τροφή, αλλά μέχρι εκεί. Τα μέλη μας είναι λίγα, οι σωματικές, ψυχικές και οικονομικές δυνατότητές τους είναι εξαντλημένες. Ήδη τα μισά και παραπάνω αδέσποτα έχουν φριχτά δολοφονηθεί τις τελευταίες μέρες.

Αναρωτιόμαστε, τελικά τι είναι πιο επικίνδυνο; Αυτά τα φοβικά πλάσματα που αγωνιούν να επιβιώσουν ή τα δυνατά δηλητήρια που ανεξέλεγκτα σκορπίζονται σε δρόμους, πάρκα, παιδικές χαρές; Είναι η λύση νομίζετε; Ή είναι λύση να βαφτίζονται όλα επικίνδυνα, άγρια επιθετικά, για να διευκολύνουμε το έργο εξόντωσής τους;

Σε ποια χώρα ζούμε τελικά και σε ποιο έτος;»