Ως έξοδος από το "εγώ" και είσοδος στο "εμείς", όπως το δίδαξε και το έπραξε και το χάρισε ο Θεός που έγινε άνθρωπος για να μας σώσει. Αγάπη ως τρόπος ζωής.  Ως κατόρθωμα όλων των πνευματικών αγωνισμάτων. Γι_ αυτό και καταλήγει ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύοντας: «διώκετε την αγάπην» (ιδ, 1). «Δεν είπε, ακολουθείστε την αγάπη, αλλά διώκετε αυτήν», τρέξτε να την κατακτήσετε (ι. Χρυσόστομος). «Εντείνετε τις προσπάθειές σας με σκοπό την αγάπη, αναζητείστε την, ενώ ξεφεύγει» (Ευθύμιος Ζιγαβηνός).
Αυτό δίδαξαν δια βίου οι άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός,  οι ανάργυροι ιατροί, που έζησαν στην περιοχή της Εφέσου με την ευεργετική δράση και την ιαματική τέχνη, την περίσσια αγάπη και τελικά την θαυματουργό προσευχή τους. Γι’ αυτό ειδικά σήμερα τιμώνται ως προστάτες των ανθρώπων εκείνων που εκούσια προσφέρουν κάτι από τον ίδιο τον εαυτό τους για την θεραπεία του ανίατα ασθενούς συναθρώπου. Αναφέρομαι στους ενσυνείδητα δότες των μεταμοσχεύσεων_ στους εν συνειδήσει δότες από ιστούς η διπλά όργανα του σώματός τους σε ανίατα πάσχοντες.
Η σημερινή εορτή καθορίσθηκε ως «Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων και Μεταμοσχεύσεων» και τίθεται με Συνοδική Απόφαση υπό την προστασία και ευλογία των Θαυματουργών και Ιαματικών Αναργύρων.
Η Εκκλησία, όπως και η ρωμαίϊκη παράδοση (αιώνες τώρα) ζυμώνουν το φρόνημά μας με τον ηρωισμό της αυτοθυσίας. Και δεν είναι του παρόντος να αναφέρω συγκεκριμένα περιστατικά ολοκληρωτικής αυτοπροσφοράς ανθρώπων στη θέση συνανθρώπων τους. Ούτε να επικαλεσθώ την ρήση Πατρός της Εκκλησίας που έλεγε «Ήθελα να βρω ένα λεπρό, να του δώσω το σώμά μου, να πάρω το δικό του»!
Στην περίπτωση της Δωρεάς Οργάνων και των Μεταμοσχεύσεων έχουμε την λειτουργία της αυτοθυσιαστικής διαδικασίας, σε οριακά σημεία κινδύνου της ανθρώπινης ζωής, της ανθρώπινης υγείας. Προσφέρει ο δότης από τα διπλά όργανα (το ένα νεφρό) η από τους ιστούς (δέρμα, μυελό των οστών, αίμα) στον λήπτη, που είναι συμβατός. Και, ενώ κινδυνεύει, με αυτό το δόσιμο, με αυτήν την "μετάδοση ενός από τα διπλά όργανα η ιστού από το σώμα του λήπτη" λαμβάνει παράταση βιολογικής ζωής, για τον αγώνα του βίου και της ζωής. Για να συνεχίσει να λαμβάνει και να μεταδίδει χαρά και δημιουργικότητα ως πρόσωπο στο βίο του, στο βίο των δικών του, (αν θέλετε) και στην κοινωνία. Να συνεχίσει να χαίρεται το βίο ως ζωή, ως δυνατότητα κοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους και (ταυτόχρονα) με τον Σωτήρα. Διότι η ζωή είναι το γυμναστήριο για το πρωτάθλημα της ουρανοδρομίας. Δεν μας δόθηκε, για να την καταντήσουμε χώρο ιδιοτέλειας και κακίας.
Η διαδικασία αυτής της ενσυνείδητης προσφοράς από τα διπλά όργανα η από τους ιστούς είναι πολύ πιο πέρα κι από την ελεημοσύνη: είναι μέσα στην αυτοθυσία της αγάπης, της αυτοπροσφοράς, της μιμήσεως (αν θέλετε) του Κυρίου μας.
Και βλέπουμε να συντελείται μια "ανάπλαση", μια "οιονεί ζωογόνηση" και παράταση ζωής στο σκάμμα του παρόντος βίου. Πρέπει να δούμε την Ιατρική επιστήμη στη σημερινή πρόοδό της (ως κατάκτηση του θεόπλαστου ανθρώπου) εκτός των άλλων και σαν ένα δώρο πράγματι της θείας Πρόνοιας στη διακονία της ανθρωπότητος.
Η διαδικασία της δωρεάς και της μεταμοσχεύσεως εξυπακούεται ότι δεν είναι μια μηχανική επιστημονική "πράξη". Είναι ένας διάλογος θυσιαστικής αγάπης–σεβασμού στα πρόσωπα και στη ζωή του δότη και του λήπτη, στον οποίο μετέχουν ενεργά οι επιστήμονες ιατροί, οι συγγενείς, αναντιρρήτως δε και οι γνωστοί και φίλοι. Μελετώντας κανείς θαυμαστά περιστατικά από σύγχρονα βιβλία, διαπιστώνει αυτήν την "κοινωνική" διάσταση. Και η αφιέρωση της εορτής των Αγίων Αναργύρων, ως σφραγίδος και προστασίας της δωρεάς οργάνων και των μεταμοσχεύσεων, αυτήν ακριβώς την σημαντική υποδεικνύει. Αν θέλαμε μάλιστα να ακριβολογήσουμε, θα έπρεπε να διορθώσουμε τον τίτλο και να ειπούμε «Ημέρα για τους δότες οργάνων και τους λήπτες από μεταμοσχεύσεις», διότι αυτός ο τίτλος δίνει το προβάδισμα στα πρόσωπα.
Αντιρρήσεις υπάρχουν μόνο στο όριο μεταξύ ζωής και θανάτου (ως προς τον εγκεφαλικό θάνατο), διότι πραγματικά δεν ταυτίζεται ο λεγόμενος "εγκεφαλικός" με τον καρδιακό θάνατο, με το αμετάκλητο βιολογικό τέλος, το οποίο είναι μόνο στα χέρια του Θεού και δεν δικαιούμεθα να το επισπεύδουμε καταφρονώντας την μοναδικότητα και ιερότητα του κάθε προσώπου.
Πάντως, όλοι όσοι θέλουμε να έχουμε την θυσιαστική δύναμη της αγάπης, βλέπουμε να ανοίγεται εμπρός μας και αυτός ο δρόμος: της δωρεάς οργάνων. Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός ας εμπνέουν και αυτό το φρόνημά μας.
Με Πατρικές ευχές
Ο Τοποτηρητής
της Ι. Μητροπόλεως
Πολυανής
& Κιλκισίου
† Ο Γουμενίσσης,
Αξιουπόλεως
& Πολυκάστρου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ