Στο σακίδια το μπουρνούζι, το σκουφάκι, τα γυαλιά, το χαρτζιλίκι και πάντα κάτι ξεχασμένο, που έτρεχε ο μπαμπάς να μου το φέρει.
Μας περίμεναν οι γυμνάστριες, όλα στην ώρα τους, η διαδικασία συγκεκριμένη, γρήγορα μάθαμε όλες τις λεπτομέρειες. Επίσκεψη στο wc ,ντούζ, οι πετσέτες στο χέρι, δεν τρέχουμε, πηγαίνουμε στις ομάδες μας, αρχάριοι στην μικρή πισίνα, μεσαίο τμήμα στα αβαθή, προχωρημένοι στα βαθιά.
Το μάθημα αρχίζει, προθέρμανση, εκμάθηση ελεύθερου -ύπτιου –πρόσθιου- πεταλούδα, βουτιές, αναπνοές, χεριές κλπ.
Το μάθημα τέλειωσε, πάμε για το σάντουιτς και το χυμό, η γιαγιά από πίσω, ο οδηγός του λεωφορείου φώναζε, «τα παιδιά για Πολύπετρο ν’ ανέβουν γρήγορα».
Ήμασταν πολλά παιδιά, πενήντα από Αξιούπολη, εξήντα από Ευρωπό, πενήντα από Άγιο Πέτρο, εικοσιπέντε από Τούμπα, εικοσιπέντε από Πολύπετρο, γίναμε όλοι μια παρέα, παίζαμε και χαιρόμασταν, χαιρόμασταν και παίζαμε.
Σήμερα, τελευταία μέρα, προετοιμαστήκαμε κατάλληλα. Ήρθαν γιαγιάδες, παππούδες, μαμάδες και μπαμπάδες, όλη η οικογένεια, ο δήμαρχος Ευρωπού,  η δήμαρχος Αξιούπολης, κόσμος πολύς, έβγαλαν λόγους, χειροκροτήσαμε, άρχισε το πρόγραμμα.
Σαν γυμναστικές επιδείξεις, χωρισμένοι σε ομάδες δείξαμε όλα όσα μάθαμε, όλα τα στιλ κολύμβησης, κάναμε σκυταλοδρομίες ,συγχρονισμένη κολύμβηση, επίδειξη περιστατικών διάσωσης από πνιγμό κι ένα παιγνίδι βόλεϊ για χαλάρωμα.
Πήραμε τις βεβαιώσεις συμμετοχής και πήγαμε στα σπίτια μας.