Μια οικονομική πρωτοχρονιά όπως καθιερώθηκε εδώ και κάμποσα χρόνια με τις εξαγγελίες του εκάστοτε πρωθυπουργού από βήματος της ΔΕΘ.
Και θα βρεθούμε πάλι στα ίδια: Ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης και η αντιπολίτευση θα τον κατηγορήσει πως μοιράζει από το πλεόνασμα της «βάρβαρης» φοροεπιδρομής στα εισοδήματα των μη προνομιούχων.
Ο επικεφαλής της κυβέρνησης θα ανακοινώσει αυξήσεις συντάξεων και επιδομάτων και η αντιπολίτευση θα χαρακτηρίσει «ψίχουλα» τις εν λόγω κοινωνικές παροχές.
Η ίδια κασέτα κάθε χρόνο.
Ωσάν να μην πέρασε αυτή η χώρα κι αυτός ο λαός την πολυετή δοκιμασία της οικονομικής κρίσης.
Τα ίδια μυαλά, η ίδια νοοτροπία, οι ίδιες ιδεοληψίες.
Δεξιές και αριστερές.
Σε ετούτο το τελευταίο αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω:
Συνήθως η συντηρητική παράταξη κατηγορεί την αριστερά για ιδεοληπτικές εμμονές.
Ας μην αναφέρουμε παραδείγματα, γνωστά άλλωστε.
Έρχεται η ζωή όμως κι εκδικείται.
Οι δεξιές ιδεοληψίες καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό της χώρας τα τελευταία δυο χρόνια.
Η λατρεία των νόμων της ελεύθερης αγοράς κανοναρχεί την εκτροπή σε ένα ληστρικό καπιταλισμό.
Η ακρίβεια σε μια εκτός ορίων και ελέγχου αγορά, την οποία ακρίβεια η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρεί εισαγόμενη, έφερε την ελληνική οικογένεια στα έσχατα όρια αντοχής της.
Ενοίκια 400 και 450 ευρώ για μια κατοικία 100 τ.μ. ήταν ασύλληπτα για έναν Κιλκισιώτη. Δεν επικαλούμαστε τιμές Αθηνών ή Θεσσαλονίκης.
Στο Κιλκίς μπαίνεις σ’ ένα μανάβικο και αντικρίζεις ντομάτα (3 ευρώ το κιλό) και σου κόβεται η ανάσα.
Στα σούπερ μάρκετ δεν προλαβαίνουν να αλλάζουν τιμές.
Η τιμή του αγελαδινού τυριού έφτασε στα προ διετίας επίπεδα της φέτας!
Αυξήσεις σε μια διετία της τάξης του 35% και του 40% σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
Με την κυβέρνηση να θεωρεί ότι μπορεί να ανακάμψει ή να επουλώσει τις πληγές με αυξήσεις 5% κάθε χρόνο σε μισθούς και συντάξεις.
Η αγορά κινείται εκτροχιασμένη από κάθε λογική και «ηθική» με την κυβέρνηση να επικαλείται την παγκόσμια κρίση.
Το χειρότερο όμως είναι το άλλο και αποδεικνύει και την βαθύτατη πολιτική κρίση του τόπου.
Η εναλλακτική πρόταση αναζητείται εις μάτην.
Η ίδια αριστερά, το ίδιο ΠΑΣΟΚ κι όποιος γνωρίζει ποια είναι η εναλλακτική πρόταση εξουσίας από τους εν λόγω πολιτικούς χώρους να την πει και σε εμάς να αναθαρρήσουμε.
Τι απομένει; Η άνοδος της απελπισίας και της ακροδεξιάς, σε όποια μορφή εντοπίζεται.
Κι έτσι τη συνταγή της εξόδου από την κρίση την μονοπωλούν τσαρλατάνοι, «πνευματικοί», πατριδοκάπηλοι και χριστέμποροι.
Στην πολιτική ζωή όπως και στη Φύση δεν συγχωρούνται κενά.
Όταν ο Λόγος απουσιάζει, η παράνοια επικρατεί.
Επομένως πριν αναλωθούμε σε Ιερεμιάδες για την άνοδο της ακροδεξιάς παράνοιας , απείρως παραγωγικότερο είναι να αναζητήσουμε τις αιτίες του παραλογισμού των κατά τα άλλα γνωστικών.
Κι αν ζούσε ο ποιητής του Ρωτόκριτου τα συστημικά κόμματα θα σημάδευε με το στίχο: «ευτύς κάμω απόφαση και κουζουλούς σας κρίνω»
Αυτοί οφείλουν να συνέλθουν.
Αλλιώς θα τους καταπιούν λίαν προσεχώς οι έμποροι της παράνοιας.
