Του Ανδρέα Μακρίδη.

Η εικόνα δύο πολιτικών αρχηγών να ερίζουν για τη μετάφραση μιας λέξης στα αγγλικά, με τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί εν είδει λεξικού μια αστυνομική ταυτότητα στη Βουλή, μονάχα θλίψη μπορεί να προκαλεί. Όχι τόσο για την αντιδικία και τον τρόπο με τον οποίον ο Τσίπρας τεκμηρίωσε τη θέση του για τη Συμφωνία των Πρεσπών, όσο για το γεγονός ότι ο μέσος Έλληνας, αγνοεί τις ίδιες τις έννοιες για τις οποίες καλείται να βγάλει συμπεράσματα.

Του Δημήτρη Παρίδη, Συντονιστή Κιλκίς του ΛΑ.Ο.Σ.

Αναμφισβήτητα δύο δεκαετίες τώρα , ο Ελληνικός λαός ζει στην ανασφάλεια, χωρίς ελπίδα, χωρίς όραμα, χωρίς αισιοδοξία. Έχει εισέλθει σε ένα μακρύ σκοτεινό τούνελ που όσο προχωρά χάνονται και οι τελευταίες ακτίνες φωτός. Το 2001 ο Σημίτης μας έβαλε στο ευρώ. Η ΝΔ ως αντιπολίτευση όχι μόνο δε γύρισε την πλάτη στο τότε ΠΑΣΟΚ, αλλά συναίνεσε σε μια συμφωνία εισόδου της χώρας μας σε ευρωπαϊκό νόμισμα ισχυρό για τις χώρες με ανεπτυγμένη βιομηχανία και καταστροφικό για τις χώρες όπως η Ελλάδα.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Η διατροφή στη Θράκη, όπως και σ' όλες τις αγροτικές κοινωνίες και όχι μόνο βέβαια, βασίζονταν και βασίζεται στην παραγωγή της γης και σχετίζεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες του ανθρώπου.

Του Ευστάθιου Παπαδόπουλου, Πολιτικού Μηχανικού.

Θυμάμαι το 2010 είχα γράψει ένα άρθρο σχετικά με τη δημοκρατία. Τότε πίστευα πως μία αόρατη δύναμη τείνει να αλλοιώσει τα θεμέλια των πλούσιων πολιτισμικά κρατών. Σήμερα ξέρω πως αυτή η δύναμη ονομάζεται πολιτική. Και το χειρότερο, πολιτική που επικαλείται την δημοκρατία για τις πράξεις της. Στο 2018 βρισκόμαστε λοιπόν που τα λόγια του Κίσινγκερ που αφορούν την Ελλάδα και τους Έλληνες δεν είναι επιστημονική φαντασία ή θεωρία συνομωσίας αλλά καλά προετοιμασμένο σχέδιο πολλών ετών.

Μια ζωή φρόντιζα να είμαι, ως ιατρός, εκτός από σοβαρός, φιλικός και αρεστός στον ασθενή. Ιδιαίτερα τον άνθρωπο ασθενή,

Κύριε διευθυντά,
Μετά ισχυράς συγκινήσεως ανέγνωσα το αυτοβιογραφικό σημείωμα του συνεργάτου σας αγαπητού Θεόδωρου Παυλίδη (ΠΡΩΙΝΗ 4/7) ‘επί τη 29η επετείω’ της παρασύρσεως του από τον Γαλλικό ποταμό.

Η πρόσφατη αψιμαχία στη Βουλή, σχετικά με τις δηλώσεις Μοσκοβισί και το ενδεχόμενο σωτηρίας των συντάξεων που θα μειωθούν από την 1η Ιανουαρίου, κατέδειξε για άλλη μία φορά, το πόσο δέσμια των κομματικών επικοινωνιολόγων παραμένει η ελληνική κοινωνία.

Οσο κι αν ο κ. Τσίπρας καταφεύγει στην προπαγάνδα της "γραβάτας" για να κρύψει το "μεταμνημονιακό" μνημόνιο που υπέγραψε, η πραγματικότητα των παλιών και νέων μέτρων, των ματωμένων πλεονασμάτων και των προνομοθετημένων περικοπών σε συντάξεις και αφορολόγητο, τον διαψεύδουν. Αυτά επιφυλάσσουν για την επόμενη μέρα στο λαό τόσο ο ίδιος, όσο και τα άλλα κόμματα που υπηρετούν την ίδια στρατηγική του κεφαλαίου και την ΕΕ.

Σήμερα είναι 1 Ιουλίου 2018. Σαν σήμερα το 1989, με παρέσυρε ο Γαλλικός ποταμός μαζί με το αυτοκίνητο που οδηγούσα (ένα μικρό φιατάκι).

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Μέσα στο θόρυβο της νέας μακεδονομαχίας και της φιέστας του Ζαππείου, μία πολύ ενδιαφέρουσα είδηση πέρασε στα ψιλά: Μία απ' τις μεγάλες, συστημικές μας τράπεζες, πούλησε σε δύο ξένα “κοράκια”, κόκκινα δάνεια αξίας 2 δισ. ευρώ στο 6% της τιμής τους. Για οφειλές δηλαδή 2 δισ., η τράπεζα εισέπραξε 120 εκ. ευρώ και καθάρισε.