Του Ανδρέα Μακρίδη.

Την δεκαετία του '30, ο προσφυγικός πληθυσμός του Κιλκίς που αποδεκατιζόταν από τις ασθένειες, κινητοποιήθηκε για την ίδρυση ενός νοσοκομείου. Άλλοι με εθελοντική εργασία, και άλλοι αργότερα κάτω απ' το κνούτο του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, όρθωσαν αμισθί ένα ίδρυμα, που στις επόμενες δεκαετίες έγινε καύχημα για ολόκληρη τη Μακεδονία. Τις μέρες της “ισχυρής Ελλάδας” που έδωσε τη θέση της στα “σωτήρια Μνημόνια” το ίδρυμα παραπέει.

Του Μαρκόπουλου Χ. Θωμά.

«Στην Δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα!» έλεγε ο Παύλος Κ. Μπακογιάννης. Με αυτή την σκέψη έκανα μία συνειδητή επιλογή για τις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Θα είμαι στην ομάδα του υποψήφιου Δήμαρχου Κιλκίς, κύριου Δημήτρη Τσαντάκη. Η επιλογή είναι ρεαλιστική. Θεωρώ πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι κατεξοχήν πεδίο όπου οι ''κομματικές ταυτότητες'' μένουν στην άκρη. Ως 26χρονος ποτέ δεν έκρυψα και δεν θα κρύψω τις ιδεολογικές μου πεποιθήσεις, οι οποίες, όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πως είναι Κεντρογενής.

Αρθρο του Κώστα Κιλτίδη, πρ. βουλευτή και υφυπουργού της Νέας Δημοκρατίας.

Από την είσοδο της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, διεφάνη ότι ο πρωτογενής τομέας της χώρας αδυνατεί να υπηρετήσει την εθνική οικονομία.

Του Νίκου Σιάνα.

Τον ερχόμενο Μάιο συμπληρώνονται 100 χρόνια από την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό του Πόντου (Σαμψούντα) και αρχίζει η δεύτερη σκληρότερη περίοδος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με αποτέλεσμα ο ποντιακός ελληνισμός να θρηνεί 353.000 θύματα.

Γράφει η Αναστασία (Νατάσα) Ανανιάδου, Δικηγόρος, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ, Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Κιλκίς.

«Όποιος αξιώνει ευθύνη από τους άλλους, πρέπει πρώτα να έχει επίγνωση των δικών του ευθυνών», έγγραφα προεκλογικά, το 2014 σε άρθρα μου. Αυτά τα λόγια, που πρώτος διατύπωσε ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων, είναι λόγια που άντεξαν στον χρόνο, λόγια που μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Το αίσθημα αυτό της ευθύνης, έχει ένα διττό περιεχόμενο: ευθύνη απέναντι στον στενό μας κύκλο, στους οικείους μας, υπάρχει όμως και ένα βαθύτερο αίσθημα ευθύνης, για τον ευρύτερο κοινωνικό και εθνικό μας κύκλο, για την κοινωνική ολότητα.

Από το 2010 καταγγέλλω την απαξίωση των Νομαρχιακών Νοσοκομείων. Το ίδιο συνέβη και στο Νοσοκομείο Κιλκίς. Πλην των Παθολογικών και Γενικών Χειρουργικών Κλινικών,οι λοιπές κλινικές ειδικοτήτων σταδιακά με την αποχώρηση του ιατρικού στελεχιακού δυναμικού έκλειναν. Έτσι ο όποιος υγειονομικός σχεδιασμός υπηρέτησης των πολιτών για παροχή δευτεροβάθμιας περίθαλψης ακυρώθηκε και μετατοπίστηκε στα μεγάλα αστικά κέντρα π.χ. Θεσσαλονίκη.

Η Ηλιοακμή, πρωτοπόρος βιομηχανία παραγωγής ηλιακών συστημάτων (ηλιακοί θερμοσίφωνες, ηλιακή θέρμανση, ηλιακά συστήματα βεβιασμένης κυκλοφορίας, μπόϊλερ), μας δίνει τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μας για τους ηλιακούς θερμοσίφωνες.

Γράφει η Παναγίτσα Μιχαηλού.

Βρισκόμαστε πλέον στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου(σε Αυτοδιοικητικό επίπεδο τουλάχιστον) κι ο αναβρασμός για το σχηματισμό των ψηφοδελτίων βρίσκεται στο ζενίθ του.
Τα σενάρια και τα στοιχήματα για τους επιτυχόντες της πρώτης Κυριακής δίνουν και παίρνουν, ενώ οι επίδοξοι πολιτικοί αναλυτές του καφενείου δεν έχουν καταλήξει ακόμα στο αν ο νέος ειν ωραίος ή ο παλιός είναι αλλιώς.

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, σκόρπισε ρίγη ενθουσιασμού στους οπαδούς του με τη δήλωση πως “καμία πινακίδα στους δρόμους αρμοδιότητας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας δεν πρόκειται να αλλάξει. Όσο είμαι Περιφερειάρχης οι πινακίδες θα γράφουν Σκόπια”. Το μήνυμα που καλούνται να εισπράξουν οι πολίτες, δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφές: Εάν δεν θέλουνε να δουν τις λέξεις “Βόρεια Μακεδονία” σε πινακίδα των δρόμων τους, θα πρέπει να ψηφίσουν Απόστολο Τζιτζικώστα.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε την παραμονή της εορτής των δέκα πέντε Μαρτύρων 1998, τελευταίο χρόνο της δημαρχιακής μας θητείας, τον νεοεκλεγέντα αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Πάνω από δύο χιλιάδες κόσμος, πιστοί και όχι μόνο, έσπευσαν να παρευρεθούν, έστω και κάτω από την ψιλή βροχή του ψυχρού εκείνου απογεύματος!