Του Θόδωρου Βαφειάδη*. 



«Είναι επίσημο! Ο άλφα υποψήφιος έλαβε το χρίσμα από το χι κόμμα για
την τάδε  Δημαρχία/ Το άλφα κόμμα έδωσε το χρίσμα υποψηφιότητας για
την τάδε Περιφέρεια στον χι πολιτευτή του/ Πολλοί οι διεκδικητές του
χρίσματος  για την ηγεσία του τάδε δημοτικού/περιφερειακού
συνδυασμού», κ.ο.κ.

Είναι σύνηθες πλέον, τα τελευταία χρόνια, η λέξη χρίσμα να μονοπωλεί
τις προεκλογικές διεργασίες των κομμάτων ως προς την επιλογή των
στελεχών, που θα ηγηθούν των ψηφοδελτίων τους στις δημοτικές και
περιφερειακές εκλογές. Πρόκειται σαφώς για μια αναχρονιστική
διαδικασία, που όχι μόνο «περιορίζει» τους ψηφοφόρους, αλλά εκθέτει
πολλές φορές και τα ίδια τα κόμματα.

Συν τοις άλλοις, η όλη διαδικασία ευτελίζει τη λέξη χρίσμα και από
ετυμολογικής πλευράς, καθώς η έννοια που της  δίνουν σήμερα, δεν έχει
καμία σχέση με το πραγματικό περιεχόμενό της (χώρια που δεν προέρχεται
από το ρήμα χρήζω, όπως λανθασμένα αναφέρεται, αλλά από το χρίω), αλλά
και από ιστορικής πλευράς. Διότι, εν καιρώ υποτίθεται δημοκρατίας
παραπέμπει σε πολιτικές και εικόνες... του Μεσαίωνα ή έστω της εποχής
της Απολυταρχίας, όταν οι πάντες και τα πάντα εξαρτώνταν από την
βούληση των κατά κανόνα αυταρχικών ηγεμόνων, που έδιναν μονοπωλιακώς
χρίσματα... σε οποιονδήποτε για ο,τιδήποτε!

Σαν να μην άλλαξε τίποτε λοιπόν, σήμερα, τα κόμματα εξουσίας, μέσα από
τα όργανά τους, ήτοι μια... παρέα ολίγων, με ιδιοτελή πολλές φορές
συμφέροντα και κεκλεισμένων των θυρών, αποφασίζουν για το μέλλον μας
χωρίς τις περισσότερες φορές να έχουν ούτε τη σωστή ενημέρωση, ούτε
την ορθή κρίση, παρακάμπτοντας και αγνοώντας τη βούληση των τοπικών
κοινωνιών. Δεν κατανοούν όμως, ότι η εμμονή σε σκουριασμένες πλέον
αντιλήψεις, τύπου χρίσματος σε «εκλεκτούς», βλάπτει πρωτίστως τα...
ίδια!

Διότι, πέραν των όποιων αστοχιών σε συγκεκριμένες επιλογές, που
στοιχίζουν είτε την απώλεια είτε την μη κατάκτηση ΟΤΑ, η εμμονή αυτή
οδηγεί τα εν λόγω κόμματα, αν όχι σε πλήρη διάσταση, σε αποδυνάμωση
των δεσμών με τις τοπικές κοινωνίες που ειδικώς στις αυτοδιοικητικές
εκλογές αποτελούν το οξυγόνο τους. Είναι τόσο... πολύπλοκο να καταστεί
αντιληπτό στις ηγεσίες τους;

Και αν είναι τόσο δύσκολη η απαλλαγή από την λέξη χρίσμα, τότε μπορεί
να υπάρξει η δυνατότητα συνέχισης της χρήσης της, αλλά υπό ένα πολύ
συγκεκριμένο όρο: Την αλλαγή του σημερινού στρεβλού περιεχομένου της,
ώστε χρίσμα να σημαίνει η ανάθεση της ηγεσίας των συνδυασμών τοπικών
και περιφερειακών εκλογών από τις κομματικές βάσεις κάθε τόπου, που
αποτελούν ζωντανό στοιχείο της κάθε τοπικής κοινωνίας. Πιο απλά, για

τους εκλεκτούς  υποψηφίους για τους ΟΤΑ να αποφαίνονται και να
αποφασίζουν οι τοπικές κοινωνίες στον οποιοδήποτε κομματικό χώρο,
ελεύθερα και χωρίς επιρροές και απόπειρες χειραγώγησης, ώστε να
εξασφαλίζεται η επιλογή των πραγματικά αρεστών και ικανών.

Μόνο έτσι, μπορεί να προασπιστεί το καλό και το πραγματικό συμφέρον
ενός τόπου, (εξάλλου αυτό θα έπρεπε να αποτελεί το ζητούμενο για κάθε
κόμμα).


*Ανεξαρτήτου δημοτικού συμβούλου Κιλκίς

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Ήταν στις 26 Φεβρουαρίου του 1911, όταν ο ποιητής μας, Λορέντζος Μαβίλης, με την ιδιότητα του βουλευτή Κερκύρας του κόμματος των Φιλελευθέρων, υπερασπίστηκε τη δημοτική γλώσσα στη Βουλή, ενάντια σε έναν νόμο που καθιέρωνε την καθαρεύουσα και απειλούσε με απόλυση τους εκπαιδευτικούς που θα εμφάνιζαν τάσεις αλλοίωσης της επίσημης γλώσσας. Σε μία μνημειώδη του ομιλία, υπό τις μισερές ιαχές των καθαρευουσιάνων που κατακεραύνωναν την "χυδαία, βάρβαρη και μαλλιαρή" δημοτική γλώσσα, ο Μαβίλης υπενθύμισε πως την δημοτική "ομιλεί ο Ελληνισμός από άκρου εις άκρον, από Κερκύρας μέχρι του Καυκάσου".

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης.

Με αφορμή την πρόσφατη επιστροφή μου από την Τουρκία, παραθέτω παρακάτω κάποιες σκέψεις από το 8ήμερο ταξίδι στην Κων/λη-Άγκυρα που αναπόφευκτα γεννιούνται σε κάθε επισκέπτη, λόγω της αντιφατικότητας που επικρατεί σ’ αυτήν την χώρα σε ό,τι αφορά την πολιτική της, την οικονομία της, την κοινωνία της και την καθημερινότητά της.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Ποδοσφαιρικές και άλλες αναμνήσεις… Ή, ο στρατός, στρατός, η μπάλα, μπάλα και το καθήκον, καθήκον…

Οι επετειακές εκδηλώσεις για την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Κιλκίς, στο διασυμμαχικό μνημείο του Πολυκάστρου, ο δούκας του Κεντ στην Δοϊράνη, μας έφεραν στο νου πίσω σαράντα και πλέον χρόνια, τότε που γίνονταν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στο Πολύκαστρο, αριστερά στα υψώματα, μετά τον κόμβο, για τον ανερχόμενο την εθνική οδό προς τους Ευζώνους.

Του Δημήτρη Ζωηρού. 

Με αφορμή το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» που δημοσιεύσατε στο φύλλο της πρωϊνής της 13ης Σεπτεμβρίου με τίτλο «Από τις πολλές μυριάδες τις λιγοστές χιλιάδες» όπου σχολιάζει τη συγκέντρωση που έγινε στην Δ.Ε.Θ. για το «Μακεδονικό» θέλω ν’ αναφέρω τα παρακάτω.

Του Νίκου Σιάνα.

Στη Λήμνο πήγα για πρώτη φορά τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η εικόνα που αντικρίζει ο πρωτοεπισκέπτης του νησιού όταν το προσεγγίζει από τη θάλασσα τον ξαφνιάζει, αφού τα χαρακτηριστικά του είναι το ηφαιστειογενές του έδαφος και η έλλειψη δένδρων. Όσο όμως το πλοίο πλησιάζει προς την πρωτεύουσα του νησιού, την Μύρινα, ο όποιος προβληματισμός ατονεί.

Ένα άρθρο για την τραγική πραγματικότητα, χωρίς προσδοκίες ή απορρίψεις Ας διαβασθεί προσεκτικά για να μη υπάρξουν εύκολες απόψεις. Γράφθηκε εις ανύποπτο χρόνο (25.09.2017).

Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έχει βαθειά παραταξιακή αναφορά και αφετηρία. Πηγές και ρίζες από πανανθρώπινες και ελληνικές φυσικές σταθερές της συγκροτημένης ζωής του ανθρώπου σε κοινωνίες και πολιτείες. Φέρει την πολιτισμική παρακαταθήκη του έθνους και τις θυσίες της Πατρίδος Θεμελιώθηκε ως παράταξη με σύστημα αρχών και αξιών ελευθερίας, δικαιοσύνης, και αγάπης.

Γράφει ο Ιωσηφίδης Μάκης, Δάσκαλος.

Ανέστης Μαδεμτζόγλου
Μια ζωή στο μεροκάματο ο Ανέστης. Από φτωχή οικογένεια και από μικρός στη βιοπάλη. Αγάπαγε τα γράμματα αλλά τα παράτησε στην Γ’ γυμνασίου επειδή έπρεπε να βοηθήσει την οικογένεια.

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρεθώ στην κηδεία του Παναγιώτη Φλωρίδη, διότι ήμουν στο εξωτερικό. Οφείλω όμως δημόσια να κατευοδώσω τον αγαπητό Παναγιώτη στο ταξίδι της αιωνιότητας που επέλεξε.

Γράφει ο Δημήτρης Αγαθόπουλος. ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ- ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΘΝΟΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑΣ.

Είναι γνωστό ότι το διήμερο 13 και 14 Οκτώβρη πραγματοποιείται στο Κιλκίς ένα από τα συνέδρια της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας, σε συνεργασία με τον Βοτανικό Κήπο και τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Κιλκίς. Η πρόταση είχε πέσει στο τραπέζι πριν από μερικά χρόνια από την τότε διοίκηση του Φαρμ. Συλ. Κιλκίς και με ιδιαίτερη ικανοποίηση υποδεχόμαστε την πραγματοποίηση αυτού του συνεδρίου στον τόπο μας.