Ακόμα κι όταν ο καθένας ξεχωριστά συνειδητοποιεί την απόκλιση, η συλλογική αρπακτικότητα που διαμορφώσαμε μάς προσγειώνει στον στραβό δρόμο.
Το εμόν και το σον, τα κακά τούτα ρήματα κυριαρχούν στις επιλογές μας, στον τρόπο σκέψης και στους κανόνες ζωής.
Κι αν η συμβολική Ανάσταση δεν αρκεί ποιος είναι άραγε ο δρόμος της σωτηρίας; Η ατομική επανάσταση ίσως των λίγων στην αρχή και των πολλών στη συνέχεια ώστε να διαμορφώσουν τους κανόνες μιας κοινωνίας ανθρωπιάς. Ίσως…
Παρασκευή, 24 Απριλίου 2009 11:26
Αναστάσιμα
Ουκ έστιν Εθνικός ή Ιουδαίος… Πολύ περισσότερο δεν μπορεί ο Εθνικός να
κατασπαταλά τους πόρους της γης κι ο Ιουδαίος να πεθαίνει της πείνας.
Ούτε να ζει σε βάρος των άλλων καταπατώντας τις ελευθερίες τους ο
Ιουδαίος και να μην απολαμβάνει ίσα δικαιώματα ο Εθνικός…
Στράβωσε ο κόσμος … Δεν αρκεί η συμβολική Σταύρωση και Ανάσταση του
Χριστού κάθε Άνοιξη να ισιώσει τον Άνθρωπο. Ακόμα και ο Λόγος του
Θεανθρώπου φαντάζει ξένος στην ζοφερή κατρακύλα μας.