Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 3:55:40 μμ
Κυριακή, 11 Σεπτεμβρίου 2022 12:01

Αυτό που χρειάζονται τα ΑΜΕΑ, είναι μια αγκαλιά κι ένα χαμόγελο

Γράφει η Αναστασία Θεοδωρίδου.

Στην Αρχαία Σπάρτη λέγεται ότι έριχναν τα καχεκτικά βρέφη μ’ αναπηρία σ’ ένα μεγάλο βάραθρο με το όνομα Καιάδας, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ευγονία της φυλής τους.


Κατά πόσο άραγε άλλαξε αυτή η νοοτροπία στις μέρες μας; Σε μια εποχή που η τεχνολογία είναι στο ζενίθ της εξέλιξής της; Πώς στεκόμαστε απέναντι στη διαφορετικότητα. Και γιατί ονομάζουμε διαφορετικό κάθε άνθρωπο που έχει συναισθήματα και ποικίλες ικανότητες, αλλά κάποιες ικανότητες απλά, όχι σε τέτοιο βαθμό που να του εξασφαλίσουν μια εντελώς λειτουργική και ανεξάρτητη ζωή, που κατά βάση δυσκολεύει τη ζωή τη δική του και όχι κανενός άλλου.
Είναι άξιο να σημειωθεί πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια κινητοποίηση, στο θέμα καλύτερων συνθηκών διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση της Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίας Σακελλαροπούλου για την ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ότι είναι πολύ σημαντικό να ενημερώσουμε, να αφυπνίσουμε, να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία μας απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρία.

Στην Ελλάδα έχουν δημιουργηθεί ηλεκτρονικές πλατφόρμες ενημέρωσης, sites, όπου μπορούν τα άτομα με αναπηρία να ενημερώνονται εύκολα γρήγορα και αποτελεσματικά για τη νομοθεσία που τους αφορά, για τα δικαιώματά τους, καθώς και για θέσεις εργασίας. Και γίνονται πολλές προσπάθειες για τη διευκόλυνση των ΑΜΕΑ για προσβασιμότητα σε όλους του χώρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των συνθηκών και της νομοθεσίας κατά των διακρίσεων, έχει επιδείξει δέσμευση να προστατεύει τους Ευρωπαίους από τις όποιες διακρίσεις, με το λεγόμενο ‘’Χάρτη των θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., όπου παρουσιάζονται αναλυτικά όλα τα δικαιώματα των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση διοργανώνει Εκστρατείες, όπως η Ετήσια Ευρωπαϊκή Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία.
Είναι εμφανές λοιπόν ότι υπάρχει μια κινητοποίηση στο θέμα Ατόμων με Αναπηρία. Μπορούν όμως να γίνουν ακόμα περισσότερα ώστε το 10%, στο οποίο υπολογίζεται ότι ανέρχονται τα άτομα με αναπηρία στη χώρα μα,ς να είναι απλά ένα στατιστικό δεδομένο και όχι μια ταμπέλα που βάζουμε στους συνανθρώπους μας. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε,
όπως:
• Θα ήταν ωραίο να υπάρχει ενημέρωση για τις παθήσεις που προκαλούν αναπηρία στα σχολεία ή τις μονάδες εκπαίδευσης και απασχόλησης από τις μικρές ηλικίες, ώστε να υπάρχει εξοικείωση.
• Ακόμα και εμείς οι ίδιοι, να σκεφτόμαστε πως οι δυσκολίες είναι κοινές, και κάλλιστα θα μπορούσαμε να είμαστε στη θέση τους.
• Να θέτουμε το εξής απλό ερώτημα στο εαυτό μας: Εάν βρισκόμουν εγώ στη θέση ενός ατόμου με αναπηρία, πως θα ήθελα να μου φέρονται οι συμπολίτες μου;
Οι δυσκολίες καλό είναι να μας ενώνουν και όχι να μας απομακρύνουν. Εάν δεν μπορούμε να συνεισφέρουμε με πράξεις, ώστε να κάνουμε καλύτερη τη ζωή των ΑΜΕΑ, μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο αρκούν!