Σκέφτηκα να περιγράψω την ιστορία της παιδικής μας χαράς μπροστά στο σπίτι μου στις Εργατικές Κατοικίες από τα μάτια του Άρη που είδε τα περισσότερα από όλους τους ανθρώπους τα τελευταία δέκα χρόνια αλλά δεν το έκανα γιατί η ιστορία της είναι πολυετής είκοσι τεσσάρων ετών.
Από όταν ήλθαμε το 1987 οι πρώτοι από τους κατοίκους του οικισμού μας τοποθετήσαμε οι ίδιοι τα πρώτα παιχνίδια της παιδικής χαράς με μάστορα τον αείμνηστο Αλέξη Αλμασίδη σταλμένο από τον αείμνηστο Δήμαρχο Σπύρο Αυγητίδη.
Πρόσφορο τότε το κοινωνικό έδαφος για ομαδικές προσωπικές εργασίες που σε μένα έδρασε καταλυτικά αφήνοντας κατάλοιπα για ατομική προσωπική εργασία που εξελίχθηκε σε καθημερινότητα σε αντίθεση με την φθίνουσα γραμμή των ανθρώπων για ανιδιοτελή προσφορά.
Ιδρύσαμε τον Εξωραϊστικό - Πολιτιστικό μας Σύλλογο «ΦΙΛΛΙΠΟ» και λειτουργήσαμε υποδειγματικά κατά κοινή ομολογία σε όλα τα δημόσια θέματα του οικισμού.
Το 1988 έφερα παράρριζα πλατάνια από το Κοτσάντερε Αξιούπολης να φυτέψω στο χωριό μου το Μαυρονέρι που δεν είχε κανένα. Ένα από αυτά έφερα και φύτεψα ακροβολίζοντας τα παιδιά να βρούμε το κέντρο της παιδικής χαράς.
Εκείνα τα παιδιά έχουν παιδιά της τότε ηλικίας τους με αυξημένη ευαισθησία για τα δένδρα. Σε αυτό το πλατάνι προτείναμε ως σύλλογος να γίνει στρόγγυλη ή τετράγωνη πέτρινη κατασκευή παγκάκι εξωτερικά και εμμένω να προτείνω με παράλληλη θεσμοθέτηση γιορτής πλατάνου της πόλης με στόχο την βελτίωση και μεγέθυνση των χώρων πρασίνου της πόλης και περαιτέρω εμβάθυνση της ευαισθησίας των πολιτών. Στην μελέτη εμπλουτισμού της παιδικής χαράς που συντάσσεται από την αρμόδια υπηρεσία προτείνεται ξύλινη κατασκευή που είναι καλύτερη από την πέτρινη.
Φυτέψαμε μέσω των αρμόδιων υπηρεσιών και άλλα δένδρα που απολαμβάνουμε με την χρόνια προσωπική μου ενασχόληση με αυτά τακτικά, κάθε εποχή για κλάδεμα, καθαρισμό, πότισμα. Διέτρεξαν μέγα κίνδυνο τα πλατάνια της δενδροστοιχίας μπροστά από την αίθουσα συγκέντρωσης που παραχώρησε στον σύλλογό μας ο ΟΕΚ κατά τις εργασίες ανακαίνισης της πλατείας, αλλά ευτυχώς τα διασώσαμε.
Κάθε προσωπική μου ενασχόληση, στάση ή κίνηση είχε αφετηρία τον κύριο στόχο του συλλόγου μας τον εξωραϊσμό και καθημερινότητα την παιδαγωγική προς τα κατά καιρούς παιδιά. Τα συνεχή μαθήματα ή συζητήσεις τα κάναμε παλιά κάτω από τα πλατάνια του 1ου γυμνασίου και μετά κάτω από τα δικά μας δένδρα. Τακτικές συζητήσεις έκανα με τα παιδιά ομαδικά ή ατομικά για τα δένδρα σε κάθε τους λειτουργία, για την ανακύκλωση όταν καθάριζα από τις πλατείες μας τα μεταλλικά ή πλαστικά που τα ίδια άφηναν, για την ασφάλειά τους από την χρήση των κακότεχνων παιχνιδιών που εύκολα χαλούσαν. Έπαιρνα μέτρα προστασίας καλύπτοντας με άμμο τις τσιμεντένιες προεξοχές στις ρίζες των ποδαρικών και τα σημεία που έπεφταν από τις τσουλήθρες ή τις κούνιες, έδενα ισχυρά τους άνωθεν κινδύνους αλλά κυρίως έδειχνα και εξηγούσα στο κάθε παιδί ατομικά ή ομαδικά τα σημεία των επικινδυνοτήτων.
Δεν επιζητούσα ούτε επιδιώκω ευχαριστώ από κανέναν για τις ανιδιοτελείς μου ασχολίες, ενοχλήθηκα όμως κατά καιρούς από ελάχιστους εθελοτυφλούντες που με κατηγόρησαν για τα αντίθετα και οδηγούν ελάχιστα παιδιά σε δρόμους ενάντια στην ευαισθησία για τα δένδρα, την ανακύκλωση και την ασφάλειά τους.
Σας προτείνω να δείτε τις φωτογραφίες που ανήρτησα στο Google Earth στην παιδική χαρά, την πλατεία, τον οικισμό, το αεροδρόμιο και τους γύρο δρόμους.
Σας προτείνω να δείτε στο Facebook τα άλμπουμ παιδική χαρά, πλατεία «Στέλιος Καζαντζίδης» και αεροδρόμιο, τα βίντεο με περιγραφή για κάθε δένδρο. Παρά τον μεγάλο αριθμό τους θα σας ικανοποιήσουν γιατί έχουν φόντο την οικολογία, την ευαισθησία για το περιβάλλον, τα διδάγματα για μικρούς και μεγάλους, τον ανιδιοτελή εθελοντισμό χωρίς την απουσία του ρομαντισμού.
Σας προτείνω αν δεν βαριέστε να ανατρέξετε στα άρθρα μου στις eidisis.gr αλλά και στα mail μου με συνημμένες φωτογραφίες προς τις υπηρεσίες του Δήμου.
Κρατήστε για σας παρακαλώ τις διαπιστώσεις για τα κίνητρα και τις επιδιώξεις του προβλήματος «πολίτης Ανδρεανίδης Χρήστος» των Εργατικών Κατοικιών Α’ Κιλκίς.
Συγχωρήστε μου την τροπή του άρθρου σε προσωπική ιστορία άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία της παιδικής χαράς γιατί δεν γράφτηκε για ιδιοτελείς ψηφοθηρικές ή άλλες επιδιώξεις.
