Ο ΟΤΕ είχε κάτω από την δικαιοδοσία του, τους τηλέγραφους και τα υπεραστικά τηλέφωνα που αποσπάστηκαν από την πρώτη υπηρεσία των 3Τ (Ταχυδρομεία, Τηλέγραφοι, Τηλέφωνα) καθώς και τα αστικά αυτόματα τηλέφωνα.
Αμέσως μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου, τον Αύγουστο του 1949, σε μία περίοδο μεγάλης οικονομικής δυσπραγίας (πέτρινα χρόνια), στις αρχές της δεκαετίας που ακολούθησε, έχουμε ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς τις υπερπόντιες χώρες. Φεύγουν κατά χιλιάδες προς Αμερική (βόρεια και νότια) και κυρίως προς Αυστραλία και αργότερα από το 1958 προς Βέλγιο και Γερμανία (στα ανθρακωρυχεία) μεταξύ των οποίων και εκατοντάδες Πολυκαστρινοί.
Αυτή τη δύσκολη εποχή αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος του ΟΤΕ για την επικοινωνία των ανθρώπων, που μαζί με τα ταχυδρομεία φέρνουν σε επαφή τους ξενιτεμένους με τις οικογένειές τους.
Ο υπάλληλος του ΟΤΕ, όπως και του ταχυδρομείου, είναι «ο καλός μας άνθρωπος», είναι αυτός που φέρνει τη χαρά σε κάθε σπίτι, με ένα τηλεγράφημα, ένα γράμμα ή ένα δέμα και ενώνει τις οικογένειες.
Τον ΟΤΕ αυτά τα χρόνια στο Πολύκαστρο τον ταυτίσαμε με ένα πρόσωπο, τον ΔΗΜΗΤΡΗ Γ. ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ, τον γνωστό σε όλους μας, ΜΗΤΑΚΟ (1932 - 2016).
Πρόσχαρος, καλοκάγαθος άνθρωπος, αγαπητός από όλους τους Πολυκαστρινούς και όχι μόνο, με το ποδήλατό του και την δερμάτινη τσάντα του, μοίραζε τη χαρά με τα τηλεγραφήματα που μετέφερε ή τις ειδοποιήσεις για τηλεφωνική επικοινωνία.
Όλα αυτά την εποχή που δεν υπήρχαν ούτε κινητά, ούτε υπολογιστές, ούτε laptop, ούτε tablet, ούτε καν σταθερά τηλέφωνα στα σπίτια!
Πριν χτιστεί το κτίριο του ΟΤΕ σε παραχωρημένο από την κοινότητα Πολυκάστρου οικόπεδο, ανάμεσα στο κοινοτικό κατάστημα και την εκκλησία της Αγίας Τριάδος, οι υπηρεσίες του ΟΤΕ στεγάστηκαν σε διάφορα οικήματα (στην κεντρική πλατεία κτίριο Λάζαρου Ασλανίδη, πίσω από την Λ.Α.Φ. Πολυκάστρου οίκημα Φώτη Παπαδόπουλου, έπειτα ξενοδοχείο «Μακεδονία», σε οίκημα του Γρηγόρη Καραθόδωρου, σε οίκημα του Γεώργιου Γαλάνη σημερινό φαρμακείο Γ. Τοπουζίδη, σε οίκημα στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Πολιτισμού Πολυκάστρου κ.α.).
