Αυτόν τον τίτλο χρησιμοποίησε ως επίλογο ο τέως βουλευτής και υπουργός Γιάννης Καψής στο βιβλίο του “Στρατηγέ μου ιδού η Φρεγάτα σας” εκδόσεις Λιβάνη 1991, παραφράζοντας την φράση του μακαρίτη Παν. Κανελόπουλου “Στρατηγέ Βαν Φλητ ιδού ο στρατός σας.Στο βιβλίο αυτό ο Γιάννης Καψής αναλύει βασικά την εθνική και την εξωτερική μας πολιτική των τελευταίων δεκαετίων, δηλαδή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναλύει και καταγράφει το σύνδρομο της εξάρτησης της χώρας μας, την ανυπαρξία αναζήτησης εκείνων των πολιτικών που θα μας εξασφαλίσουν την εθνική ύπαρξη και τα εθνικά δίκαια. Ουσιαστικά περιγράφει γεγονότα και παραλείψεις των σχέσεων μας με την Τουρκία, τις ΗΠΑ.
Λέει λοιπόν στον επίλογο του ως άνω βιβλίου μεταξύ άλλων.
Η ...ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, ή από την άλλη μεριά η κατανομή παχυλών συμβάσεων, τ’ αυθαίρετα, η “κάθαρση”, ένας αχαλίνωτος λαϊκισμός, τα εθνικά οράματα ενός λαού, που δείχνει να είναι προσκολλημένος στενόκαρδα-κοντόφθαλμα στο χτες όταν του αμφισβητείται το αύριο.
Το κομματικό κόστος και το κομματικό όφελος, οι δύο μοναδικές παράμετροι στη χαράξη του μέλλοντος. Του μέλλοντος ενός λαού που λοιδωρεί την ηγεσία του αλλά αφιονίζεται από αυτή. Θλιβερή η εικόνα. Μικρό παιδί, που κάνει παιχνίδι την ύπαρξή του.
Και σπάζει τα παιχνίδια του.
Μοναδική, ίσως, ελπίδα, το δίδαγμα της σύγχρονης ιστορίας μας: ότι όλα τα μεγάλα άλματα ξεκίνησαν την επόμενη μιας εθνικής συμφοράς, το ‘97, το ‘22, την κατοχή, την Κυπριακή τραγωδία.
Τα λόγια του ποιητή: Και τούτος ο κατήφορος ανήφορο θα φέρει...
Αγωνία μήπως τούτος ο κατήφορος δεν έχει πια ανήφορο. Η οριακή επιλογή δεν είναι η πολιτική που θα πρέπει να ακολουθήσει η χώρα.
Στο σταυροδρόμι μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, η υπαρξιακή επιλογή είναι αν θα ακολουθήσει μια δική της πολιτική. Οποιαδήποτε πολιτική. Αρκεί να είναι είναι δική της. Να το αποφασίσει. Και να πείσει... Αυτά το 1991 από έναν σημαντικό πολιτικό της μεταπολίτευσης.
Τούτες τις ημέρες, τις δύσκολες που περνά η πατρίδα μας, οι πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης, συνεχίζουν να προτιμούν τον κομματικό δρόμο που οδηγεί τη χώρα στον κατήφορο. Είναι σχεδόν όλοι τους έτοιμοι να υποδεχθούν αύριο κιόλας τον επόμενο στρατηγό, τούτη τη φορά με τη φράση -σωστά μαντέψατε- Τραπεζίτη μου ιδού το οικόπεδό σας...
Τούτες τις ημέρες ο λαός εκφράζει την αγανάκτηση του προς τους πολιτικούς, πολλές φορές δυστυχώς με απαράδεκτους τρόπους, ένας πολιτικός από Κιλκίς γίνεται αποδέκτης ευσήμων και επαίνων, αυτός λοιπόν ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ προτίμησε τον εθνικό και όχι τον κομματικό δρόμο που οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή, στον κατήφορα. Μόνον. Χωρίς ανήφορο. Η χώρα και ο λαός θέλουν ελπίδα, ελπίδα χειροπιαστή.
Ο Γιώργος Φλωρίδης έκανε την αρχή. Απλά και σταράτα.
Υ.Γ. Δυστυχώς ακόμη και τώρα, δηλαδή στο τέλος ενός φθαρμένου και απερχόμενου πολιτικού συστήματος, υπάρχουν ακόμη κομματικά φανατισμένοι που περιφέρονται και διαλαλούν το ίδιο σάπιο κομματικό, εμπόρευμα της κομματικής “στρούγκας”. Ανάμεσα τους δυστυχώς και νέοι άνθρωποι που ψάχνουν το δικό τους μαντρί.
1. Αμερικανός στρατηγός που ήρθε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου για να επιθεωρήσει την πορεία ανασυγκρότησης του ελληνικού στρατού ύστερα από την βοήθεια των ΗΠΑ, η οποία πλέον είχε πάρει τη θέση της Αγγλίας ως προστάτιδα δύναμη.
