Πριν από πολλά χρόνια ανέβηκα οδικά βόρεια της Κομοτηνής και σταμάτησα σε ξέφωτο του δάσους. Υπήρχαν τραπεζόπαγκοι, παγκάκια και διάφορες κατασκευές γύρω από τα δένδρα. Ξεχώρισα μια πινακίδα που έγραφε «αισθητικό δάσος» που διέγειρε όλες μου τις αισθήσεις και έμεινε στην καρδιά μου.
Από τότε σε κάθε συλλογική ή προσωπική ενασχόληση σε παράλληλες με τα δένδρα δραστηριότητες αναδύεται και με οδηγεί σε εμμονή για το θέμα.
Παλαιότερα με το σύλλογο νέων του χωριού μου και την βοήθεια του δασαρχείου έγιναν το δάσος Αγίου Δημητρίου και το άλσος προς Πικρολίμνη του Μαυρονερίου που εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε αισθητικά. Ο καθαρισμός της λοφοσειράς με τις αγριοαχλαδιές έφερε αποτελέσματα και έτσι η συνολική και τμηματική εικόνα είναι μοναδική.
Οι προσωπικές και συλλογικές με το εξωραϊστικό σύλλογο «ΦΙΛΙΠΠΟ» προσπάθειες έκαναν τις πλατείες των εργατικών κατοικιών Α’ μοναδικές σε αριθμό δένδρων με πανύψηλο το κεντρικό πλατάνι της παιδικής χαράς που μεταφυτεύθηκε από το Πάϊκο.
Στην ευρύτερη του αεροδρομίου περιοχή έμμονα προσπαθώ να μετατρέψω σε δασική παρά το ότι οι αγριοαχλαδιές και λεύκες δεν προστατεύονται όπως οι δρυς στο ρέμα προς το άλσος του συλλόγου της Κρηστώνης. Οι αγριοαχλαδιές είναι τα καλύτερα δένδρα με μοναδικά χρώματα φύλλων τις διάφορες εποχές που πρέπει να μπουν σε καθεστώς προστασίας.
Οι ονειρικές αυτές προσπάθειες έχουν οδηγό το «αισθητικό δάσος».
Η χώρα μας από τις πλουσιότερες σε δάση λειτουργεί αναχρονιστικά και οι κάτοικοι της στερούνται μαθημάτων φυσικής και δασικής ιστορίας.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες δημιουργίας, συντήρησης και προστασίας των δασών στερούνται μαθημάτων και πρακτικής άσκησης μέσα στα δάση. Οι λειτουργίες για τα δάση και όλων των ειδών τα δένδρα θέλουν σοβαρότητα και είναι από αυτές που δεν αφήνονται στο φιλότιμο του Έλληνα.
Τελευταία άκουσα για ηλεκτρονικά δίκτυα ανίχνευσης και τηλεειδοποίησης έναρξης φωτιάς στα δάση και εξαγγελία νέας δασικής πολιτικής. Το θέμα δεν είναι για κάμερες και λόγια. Το θέμα είναι για μεθοδικές δραστηριότητες πίσω από τις κάμερες γιατί και σύνθετο και πολύπλοκο είναι.
Ωφέλιμο θάναι να δούμε χάρτη μελετών πρόσβασης και προστασίας των δασών σε εξέλιξη. Ωφέλιμο θάναι να τρέχουν επενδυτικές δαπάνες κατασκευής δασικών δρόμων πρόσβασης σε όλα τα σημεία όλων των δασών. Ωφέλιμο θάναι να υλοποιηθούν μελέτες τρόπου πυρόσβεσης σε όλα τα δάση με κατασκευή δεξαμενών νερού μεγάλης χωρητικότητας σε κεντρικά οδικά και απομακρυσμένα σημεία σε κάθε δάσος για την πλήρωση των πυροσβεστικών οχημάτων.
Ωφέλιμο θάναι οι πυροσβέστες μας και οι εθελοντικές ομάδες να εκπαιδεύονται συνεχώς μέσα στο δάσος στην κίνηση και πρόσβαση σε κάθε σημείο σε σύντομο χρόνο.
Στον όλεθρο της φωτιάς το μεγάλο μυστικό είναι ο χρόνος πρόσβασης. Η άμεση επέμβαση σώζει, η γνώση του δάσους σώζει, η εκπαίδευση σώζει, η συντήρηση των δασών σώζει, ο καθαρισμός των δασών από ξερόκλαδα και κυρίως γυαλιά και μπουκάλια σώζει.
Με ήλθε στο μυαλό η παλαιότερη διαφωνία δασικών υπηρεσιών και πυροσβεστικής που είναι ένας λόγος στα σημερινά καταστροφικά πολλές φορές αποτελέσματα.
Απαραίτητη η συνεργασία των δύο φορέων υπό τους κανόνες της επιστήμης της δασολογίας και την καθοδήγηση των πανεπιστημίων. Δεν γνωρίζω πως είναι θεσμοθετημένη η συνεργασία αλλά σίγουρα κουτσαίνει και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα και όχι από τις δηλώσεις στις κάμερες. Θεωρώ άκρως απαραίτητη την παρουσία δασολόγων στην κοινή εκπαίδευση δασοπυροσβεστών, εθελοντών και όλων των εμπλεκομένων κάτι που επίσης από το αποτέλεσμα φαίνεται δεν γίνεται λόγω του μεγάλου ελαττώματος πολλών Ελλήνων να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.
Έχω την αίσθηση ότι δεν χρηματοδοτείται η τακτική πρόσληψη εποχιακών εργατών από τα δασαρχεία για την συντήρηση των δασών δηλαδή κλάδεμα, κόψιμο ξερών δένδρων απομάκρυνση ξερών κλαδιών, αποψίλωση από εύφλεκτα χόρτα, πλαστικά, σκουπίδια, γυαλιά και μπάζα που οι Έλληνες πετούν σε κάθε εδαφική εσοχή. Θέλω να μάθω πόσους δασικούς εργάτες διαθέτουν τα δασαρχεία και αν στις δραστηριότητές τους περιλαμβάνονται τα αναφερόμενα σε αυτήν την παράγραφο αλλά κυρίως τι βαθμό δασικής ευαισθησίας απέκτησαν.
δια βίου μάθηση για τα δένδρα πρέπει να αρχίζει από τα νήπια από ενήμερους και ευαίσθητους δασκάλους αλλά κυρίως από ενήμερους και ευαίσθητους γονείς. Η δια βίου ευαισθησία αρμοδίων υπαλλήλων και υπευθύνων να μη περιορίζεται σε ωράρια για να ελπίζουμε ότι δεν θάχουμε άλλα οδυνηρά αποτελέσματα στο περιβάλλον. Με δια βίου δραστηριότητες δεν θα ξανακούσουμε νεκρολογίες πολιτών, πυροσβεστών, δασών, κατοικιών.
Αφήστε τα λόγια τα μεγάλα υπό το φως των προβολέων της κάμερας και πείτε μας τι από αυτά που προσπάθησα να σας εκθέσω γίνεται και αν ναι σε τι ποσοστό στα εναπομείναντα δάση και όχι στα καμένα τα οποία πρέπει να αναδασώνονται με τους κανόνες που ανέφερα.
Αισθητικά δάση που να προκαλούν όλες τις αισθήσεις για την σωτηρία του πλανήτη γη.
