Μαλακώνουν, λέμε, γιατί στις υπόλοιπες μέρες ζούμε «μόνοι εναντίον όλων». Άντε το πολύ «μόνοι με τους δικούς μας», «μόνοι με   τους ομόθρησκους» «μόνοι με την φυλή μας». Μόνοι εναντίον όσων δεν είναι σαν εμάς. Κι είναι πολλοί, πάμπολλοι όσοι δεν είναι σαν εμάς.
Χρειαζόμαστε τις παιδικές φωνές να ψάλλουν το «Χριστός γεννάται σήμερον…» για να λειτουργήσει εντός μας ο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του Άνθρωπος. Μια δυο μέρες. Κι ύστερα πάλι σταυρωτήδες. Ο ένας του άλλου.
Τόσο δύσκολο είναι άραγε να γεννάται καθημερινά εντός μας και να μας κυβερνά η Αγάπη;