Ο απροκάλυπτος εμπαιγμός των πολιτών συνεχίζεται αμείωτος με αφορμή την δήθεν αγωνιώδη προσπάθεια να μάθουμε ποιος τάχα είναι ο βουλευτής που έβγαλε από την χώρα το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Επιτροπές της Βουλής, κατά νόμο αρμόδιοι για τον έλεγχο του «μαύρου» χρήματος , Γραμματείς και Φαρισαίοι παρελαύνουν κάθε μέρα από τα τηλεοπτικά δίκτυα για να πείσουν πόσο μεγάλος αγώνας χρειάζεται για να πληροφορηθούμε το όνομα του ενός βουλευτή που εξήγαγε, κατά πάσα πιθανότητα με νομότυπο τρόπο, το ένα εκατομμύριο σε ξένη τράπεζα.
Την ίδια ώρα παραμένει στο «σκοτάδι» και ανεξερεύνητη η μεγαλύτερη έξοδος κεφαλαίων από την χώρα καθώς το πολιτικό σύστημα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα δυο χρόνια που διέλυσε την χώρα, έπραξε πάν το δυνατόν για να απαξιώσει την οικονομική σταθερότητα και τη διεθνή πιστοληπτική της φερεγγυότητα.
Κεφάλαια δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, απολύτως απαραίτητα για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης και των επενδύσεων έχουν «παρκάρει» σε ξένες τράπεζες εξαιτίας του κλίματος ανασφάλεια που καλλιέργησε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Η άμεση αποκάλυψη του ονόματος τόσο του ενός βουλευτή, αλλά και όσων πολιτικών προσώπων (υπό την ευρεία έννοια) εξήγαγαν μικρότερα ποσά στο εξωτερικό είναι μόνο μία από τις υποχρεώσεις του πολιτικού συστήματος. Υποχρέωση που εμπεριέχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα.
Η κύρια υποχρέωση είναι η θεσμική κατοχύρωση της διαφάνειας ώστε να παύσει να διακινείται μαύρο πολιτικό χρήμα. Και δυστυχώς προς αυτήν την κατεύθυνση τα μηνύματα είναι εξίσου μαύρα με το εν λόγω χρήμα. Όταν το πολιτικό μας σύστημα δεν έχει το θάρρος να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να κατατμήσει τις τεράστιες εκλογικές περιφέρειες, όπως π.χ. η Β’ Αθηνών, είναι ηλίου φαεινότερο πως δεν επιθυμεί την διαφάνεια και την καταπολέμηση της διαπλεκόμενης πολιτικής με την οικονομική εξουσία, αλλά κάθε φορά θα διαχειρίζεται μόνο επικοινωνιακά τις κρίσεις και την παθογένεια του συστήματος.
Όταν όριο της εκλογικής δαπάνης στη Β’ Αθηνών παραμένουν οι 150.000 ευρώ, τότε θεσμικά όργανα και πολιτικά πρόσωπα απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο.
Σε αυτό το πλαίσιο ο ετήσιος έλεγχος του «Πόθεν έσχες» περιέπεσε πλέον σε απλή καρικατούρα ελέγχου όπου όλοι εδώ και δεκαετίες αναγνωρίζουν πως δηλώνεται μόνο το «έσχες» και ουδέποτε το «πόθεν» με κάθε λογής τεχνάσματα όπως π.χ. οι μικρές αντικειμενικές αξίες που υπολείπονται των εμπορικών ακριβώς για να δικαιολογείται ευκολότερα η φοροδιαφυγή και η απόκρυψη αδήλωτων εισοδημάτων.
Και κάπως έτσι με απολύτως νόμιμα «πόθεν έσχες» εκλέγονται κάποιοι βουλευτές ή ασκούν δημόσια αξιώματα με ακίνητη περιουσία ενός ή δυο διαμερισμάτων και ύστερα από τρεις ή τέσσερις θητείες, διαθέτουν πολλαπλάσια ακίνητα και καταθέσεις σε τράπεζες. Κι όλα αυτά χωρίς άλλα εισοδήματα πέραν της αποζημίωσης που λαμβάνουν και η οποία, όπως σε κάθε ευκαιρία δηλώνουν, αρκεί μόνο για να καλύπτονται οι ανάγκες του δημόσιου λειτουργήματος που τους ανέθεσε ο λαός.
Ο εμπαιγμός των πολιτών όμως συνεχίζεται και με την φιλολογία περί νομίμου και ηθικού. Όταν το πολιτικό σύστημα δεν θέλει να επιβάλλει τη νομιμότητα, όταν δεν θέλει να ελέγξει το μαύρο πολιτικό χρήμα και τη διαφθορά κρύπτεται πίσω από την ηθικολογία για να λευκανθεί στη συνείδηση των πολιτών.
Ο πλέον ανίδεος περί τα οικονομικά πολίτης γνωρίζει τρόπους να ελεγχθεί το πολιτικό χρήμα, αρκεί η σύγκριση των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών προσώπων να γίνεται με τιμές αγοράς και για όλο το διάστημα που ασκούν τα αξιώματά τους, με πόσα δηλαδή μπαίνει κάποιος στην πολιτική και πόσα διαθέτει κάθε χρόνο. ) Επομένως συζήτηση για τις δυσκολίες τάχα του ελέγχου και της καταπολέμησης του μαύρου χρήματος και της διαφθοράς αποτελεί πρόσχημα για τη διαιώνιση της διαφθοράς.
Δεν είναι πως δεν μπορεί το πολιτικό σύστημα να εξυγιανθεί. Απλά δεν θέλει.
Οι σκέψεις αυτές κατατίθενται σε δημόσιο διάλογο στην απαρχή ενός προεκλογικού αγώνα σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα μας. Τώρα πλέον θα κριθούν όχι μόνο γενικόλογες πολιτικές και προγράμματα, αλλά και άνθρωποι.
Δεν θα αντιπαρατεθούν μόνο ιδεολογικές γραμμές και «μεγάλες κουβέντες» που συνήθως ξεχνιούνται την επομένη των εκλογών. Είναι καιρός – και καθυστερήσαμε ανεπίτρεπτα οι πολίτες- να κριθούν και η πολιτική διαδρομή και η στάση ζωής του καθενός. Η συνέπεια στην υπεράσπιση αρχών και αξιών. Τώρα οι πολίτες θα κρίνουν τον καθένα για όσα είπε και έπραξε, αν ήταν παρών στα δύσκολα, αν η οικονομική του κατάσταση συμβαδίζει με όσα δαπανά, αν η περιουσιακή του κατάσταση δικαιολογείται από τα δηλωμένα εισοδήματά του.
Οι πολίτες με την κρίση τους μπορούν να ξεπεράσουν την παθογένεια του συστήματος που δεν θέλει να ελέγξει το μαύρο πολιτικό χρήμα και τη διαφθορά. Αυτήν την φορά να ανέβει ο πήχης και να αξιώσουν οι πολίτες από όσους διεκδικούν την ψήφο τους όσα οικονομικά στοιχεία είναι απαραίτητα για να σχηματίσουν ορθή κρίση.
Σε μικρές κοινωνίες ζούμε και όλοι γνωριζόμαστε. Ας μην κρυφτούμε πίσω από θεσμικά όργανα, επιτροπές και παραγράφους του νόμου. Μέχρι το πολιτικό σύστημα να εμπεδώσει το νόμιμο, να ελέγξει το μαύρο χρήμα και τη διαφθορά, οι πολίτες έχουν το λόγο. Η ενασχόληση με την πολιτική δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται να δημιουργεί περιουσίες. Οι πολίτες, οι ψηφοφόροι, οι καλοί νοικοκύρηδες να ζητήσουν οι ίδιοι το λογαριασμό. Όλα στο φως λοιπόν.
Γιώργος Γεωργαντάς
