Με αυτό το χαρακτήρα θα έχει νόημα ό,τι καινούριο κυοφορείται. Το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», είναι ένα δόγμα όχι μόνο άχρηστο αλλά και επικίνδυνο στη σημερινή αυτοδιοικητική εικόνα.
Στο δήμο  Αξιούπολης, όπου είχα την τύχη να ηγούμαι της παρούσας δημοτικής αρχής, αισθάνομαι ότι τα πεπραγμένα μου έγιναν κτήμα των Δημοτών. Ακόμα και αυτά που δεν ολοκληρώθηκαν, ο κόσμος κατάλαβε από πού προέρχονται οι ολιγωρίες, οι αρνήσεις, οι τρικλοποδιές, οι αντιφάσεις.
Ανέπτυξα όλο αυτό το διάστημα μια στενή σχέση με τον κόσμο, που δύσκολα διαρρηγνύεται ή ακυρώνεται. Τα αξιόλογα πρόσωπα, οι νεωτερικές προτάσεις, το έργο, η συνεχής δουλειά, εκτιμήθηκαν από τους Δημότες. Είχα να αντιμετωπίσω μια αντιπολίτευση με ισοπεδωτικό λόγο, μια λογική που κινιόταν στα όρια του παραλόγου, μια επιλεκτική μνήμη με απόλυτα ωφελιμιστικά κριτήρια. Παρά τα εμπόδια αισθάνομαι ότι τα κατάφερα και αφήνω πλούσιο έργο, προς όφελος των δημοτών.
Σήμερα, ανήσυχη όσο ποτέ, βλέπω γύρω μου το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται. Αντιμαχίες, αδιαφάνειες, ατομική διάσωση, είναι τα στοιχεία που κυριαρχούν. Κάποιοι αδυνατούν να αντιληφθούν το καινούργιο που έρχεται. Κανείς δεν αγωνιά πλέον για τη μεταφορά πόρων της επόμενης ημέρας προς την αυτοδιοίκηση, τις δυνατότητες που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, τις ελπίδες του  κόσμου. Το μοναδικό στοίχημα είναι αυτό της προσωπικής κυριαρχίας, της ισοπέδωσης των άλλων.
Η σοβαρότητα γι’ αυτή τη νέα αρχή δεν είναι η αναμενόμενη. Ο πήχης χαμηλώνει πριν ακόμη στηθεί. Η αγωνία για το μέλλον του Δήμου υποχωρεί μπροστά σε μικροσυμφέροντα και συμμαχίες ευκαιριακές και ακροβατικού χαρακτήρα. Ένας Δήμος μπορεί να διαμορφώνεται από το οικιστικό ή τη ρυμοτομία, μπολιάζεται όμως από αυτούς που θέλουν να πάρουν τις τύχες του στα χέρια τους, που «χρωματίζουν» τις γειτονιές τους με τις δικές τους προσωπικές τους πινελιές, που σέβονται το χαρακτήρα του, αναδεικνύουν τα πλεονεκτήματα και στέκονται δίπλα στους ανθρώπους του. Η αλληλεξάρτηση στη βάση προσωπικών συμφωνιών, οι συμμαχίες που δεν αφορούν τους πολίτες αλλά πρόσκαιρα συμφέροντα και μικροπαιχνίδια με κάνουν περισσότερο ανήσυχη.
Δυστυχώς οι προκλήσεις της νέας εποχής, οι προοπτικές, περνούν σε δεύτερη μοίρα. Εκείνο που προέχει είναι το ποιος θα κερδίσει τις επικείμενες εκλογές. Η κοινωνική δυναμική θα αποτελέσει πάλι προϊόν μπαλκονιού.
Κοντά σε όλα αυτά έρχονται και οι παρεμβάσεις των πολιτικών μηχανισμών. Πολιτικοί που αισθάνονται ότι οι Δήμοι αποτελούν τσιφλίκια τους, εκκολαπτήριο πολιτικών τους σχεδίων, παρεμβαίνουν άγαρμπα και ολοκληρώνουν το γκρίζο σκηνικό. Αυτοδιοικητικό τοπίο που γίνεται εργαλείο προσωπικής παρέμβασης βουλευτών για προσωπικά οφέλη. Φοβισμένοι και ράθυμοι από πολιτικές εξελίξεις, που οι ίδιοι προκάλεσαν, σε διαρκή ιδεολογική σύγχυση και μόνιμη ανασφάλεια , διακατεχόμενοι από μια έπαρση,  που τους έβλαψε επανειλημμένα πολιτικά, μεταφέρουν αυτά τα λάθη και στην αυτοδιοίκηση. Αγνοούν αγωνιστές που αφιέρωσαν χρόνο και δυνάμεις, εξασφάλισαν πολλές φορές τη λαϊκή συγκατάθεση, έχουν στόχους, αγωνίστηκαν με συνέπεια και κατάφεραν κόντρα στις αντιξοότητες να ξεπεράσουν εμπόδια. Συμμάχησαν και προωθούν τους κόλακες, αυτούς που ανέθρεψαν στο περιβάλλον τους και θα τους χρησιμοποιήσουν σε μελλοντικές κινήσεις τους. Αγνοούν την αποφασιστικότητα, τη μαχητικότητα και τη μεθοδικότητα. Δημιουργούν εξουσιαστικού μηχανισμούς με κλαδιά και παρακλάδια στην αυτοδιοίκηση.
Μέσα σε όλα αυτά, κλίμα και συνθήκες που διαμορφώνονται, αδυνατώ να συναινέσω και να λειτουργήσω. Σε μια προσπάθεια να διαφυλάξω τη διαχρονική και ιερή για μένα σχέση μου με τους πολίτες δε θα πάρω μέρος στις επόμενες Δημοτικές εκλογές. Θα διαφυλάξω όπως μπορώ αυτό που αισθάνομαι ότι εκπροσωπώ στην αυτοδιοίκηση. Θα επικροτήσω όλες τις κινήσεις Δημοτών που θα οδηγούν στην ανατροπή κατεστημένων αντιλήψεων, στη δημιουργία πραγματικής ανέλιξης στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο.
Είναι γεγονός ότι η κοινωνία είναι και θυμωμένη και οργισμένη .Δεν μπορώ να προβλέψω την εκλογική καταγραφή αυτού του θυμού. Σε κάθε περίπτωση όμως το ζητούμενο είναι πως αυτός ο θυμός και η οργή θα εξελιχθούν σε δύναμη αλλαγής της σημερινής κατάστασης. Σίγουρα η φράση του Ντίνου Ηλιόπουλου «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» δεν ισχύει στο Δήμο μας. Θυμίζω όμως ότι οι πιο σκοτεινές ώρες της νύχτας είναι λίγο πριν ξημερώσει.
Με αυτές τις σκέψεις και τις θέσεις καλώ τους συνεργάτες μου, τους φίλους μου, όσους κατά καιρούς εξέφρασαν εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μου να πράξουν κατά συνείδηση. Να αναζητήσουν αυτό που θεωρούν καλύτερο και να μην αφήσουν τίποτε να ξεστρατίσει στο βωμό σκοπιμοτήτων.