Δεν είναι τυχαίο που η συντριπτική πλειοψηφία γυναικοκτονιών συμβαίνει όταν η γυναίκα έχει αρχίσει να νοιώθει δυνατή κι έχει εκφράσει την πρόθεσή της να αποχωρήσει από τη σχέση ή έχει ήδη φύγει. Όταν μια γυναίκα δολοφονείται, έχουμε αποτύχει όλοι.

Στους Αγίους Αναργύρους δεν έγινε «απλά» η 5η γυναικοκτονία του 2024 γιατί καμία γυναικοκτονία δεν είναι ένας «απλός» αριθμός, δεν είναι μια στατιστική, δεν είναι ακόμα μια είδηση. Γιατί η βία κατά των γυναικών, αποκορύφωμα της οποίας είναι η γυναικοκτονία, δεν είναι ένα ατομικό πρόβλημα, "μια περίπτωση": αποτελεί ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό, αλλά και πολιτικό πρόβλημα. Το οποίο δεν πρόκειται να λυθεί με τους επικοινωνιακούς πομφόλυγες που εξαπολύει η κυβέρνηση μετά από κάθε δολοφονία. Μέχρι σήμερα έχουμε δει:

* Τον Οκτώβριο 2019 να ιδρύονται 73 επιτελικές Υπηρεσίες, με αντικείμενο την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας. Οι επιτελικές τους αρμοδιότητες δεν κατάφεραν να βοηθήσουν την Κυριακή Γρίβα.

* Τον πρωθυπουργό στις 25/2/2021 να ανακοινώνει από το βήμα της Βουλής τη δημιουργία σελίδας καταγγελιών βίας, το www.metoo.gov.gr, σε μια προσπάθεια να καπελώσει το κίνημα #metoo που τότε ανέβαινε στην Ελλάδα. Σήμερα, πάνω από 3 χρόνια η σελίδα είναι ακόμα σε κατάσταση δοκιμών – ουσιαστικά δεν λειτουργεί.

* Τον αρμόδιο υπουργό να υπογράφει το 2022 τη δημιουργία 18 επιχειρησιακών γραφείων αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας. Στους Αγίους Αναργύρους όλη αυτή η επιχειρησιακή οργάνωση δεν λειτούργησε.

* Τη δημιουργία του panic button, το οποίο δεν πρόλαβε να πατήσει η Γεωργία από τη Σαλαμίνα.

* Την απουσία επίσημης καταγραφής των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα μιας και η κυβέρνηση επιμένει πως δεν υπάρχει λόγος να καταστεί η γυναικοκτονία ιδιώνυμο αδίκημα.

Είμαστε ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ με τον μεγαλύτερο αριθμό αστυνομικών ανά 100.000 κατοίκους: υπάρχουν 520 αστυνομικοί για κάθε 100.000 κατοίκους. Άρα κάτι δεν είναι καλά οργανωμένο στην αστυνομία – δεν φταίνε τα νούμερα ή κάποια υποστελέχωση (βλ πίνακα).

Όλα τα παραπάνω είναι μέτρα αποσπασματικά για άγρα εντυπώσεων. Μέτρα που δεν συνενώνονται κάτω από μια δημόσια πολιτική, γι’ αυτό κι η GREVIO, δηλαδή η ομάδα εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Καταπολέμηση της Βίας εναντίον των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, διαπιστώνει στην έκθεσή της για την Ελλάδα που βγήκε τέλος του 2023, «την ανάγκη λήψης μέτρων βελτίωσης σε διάφορους τομείς όπως τη λειτουργία κέντρων αντιμετώπισης θυμάτων βιασμού και κέντρων προστασίας γυναικών θυμάτων βίας και των παιδιών τους … »

Αυτά συμβαίνουν όταν ένα πολύ σοβαρό θέμα, όπως οι γυναικοκτονίες, αντιμετωπίζονται επιφανειακά με επικοινωνιακά κολπάκια τύπου «φτιάξαμε σελίδα «metoo.gov.gr ”.

Χρειάζεται στρατηγική, σχέδιο, πλέγμα δράσεων, γνώση, προσπάθεια. Με άλλα λόγια δεν είναι εύκολο. Οι εύκολες λύσεις του τουίτερ και των προεκλογικών σλόγκαν, σκοτώνουν κυριολεκτικά. Χρειάζεται κόπος και δουλειά για να λυθεί ένα πρόβλημα που έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες. Χρειάζονται δράσεις όπως:

- Δικαιοπολιτική αντιμετώπιση της γυναικοκτονίας.

- Ενημέρωση: οι περισσότερες γυναικοκτονίες γίνονται όταν το θύμα έχει αποφασίσει να φύγει. Οι γυναίκες πρέπει να ξέρουν τα βήματα ασφαλούς φευγιού. Με σχέδιο και χωρίς ο κακοποιητής να γνωρίζει που πηγαίνουν.

- Δομές: Μια γυναίκα που καταγγέλλει στην αστυνομία ότι ο άντρας της της έσπασε το πόδι και φοβάται (όπως έγινε στη Σαλαμίνα), πρέπει να κατευθύνεται σε μέρος που δεν θα τη βρει. Όχι να αφήνεται στο πατρικό της και στο έλεος του panic button.

- Παιδεία. Συστηματική ανατροπή των πατριαρχικών προτύπων που εκπαιδεύουν πολλά αγόρια και κορίτσια να μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι πρέπει «η γυνή να φοβείται τον άντρα». Στελέχωση των σχολείων με επαγγελματίες σχολικούς κοινωνικούς λειτουργούς για δημιουργία προγραμμάτων πρόληψης, έγκαιρης διάγνωσης – εκτίμησης και παρέμβασης.

- Ψυχολογική υποστήριξη. Οι ψυχολόγοι κοστίζουν, η διαδικασία είναι χρονοβόρα και κανένα πρόβλημα δεν λύνεται με 2-3 επισκέψεις.

- Προϋπολογισμός: Προϋπολογισμός προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, με αξιολόγηση των αποτελεσμάτων κάθε χρηματοδότησης