Την εκδήλωση συντόνισε η πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του δήμου Παιονίας, ενώ προλόγισε ο συγγραφέας – συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Χρήστος Ίντος. Χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Παιονίας Κώστας Σιωνίδης και ο Γιάννης Σιταρίδης μίλησε για το φωτογραφικό του έργο, τα μνημεία και τα αποτυπώματα του αιματηρού εκείνου πολέμου.
Υψηλότατη ήταν η εκπροσώπηση του Στρατού στα εγκαίνια της έκθεσης, με τον διοικητή του Γ’ Σώματος Στρατού Αντιστράτηγο Σωτήρη Κωστάκογλου και τους διοικητές της Μεραρχίας και της 33ης Ταξιαρχίας Πολυκάστρου.
Ο Γιάννης Σιταρίδης παρουσιάζει την έκθεσή του:
Τι σημαίνει ιστορική μνήμη. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της; Κατά κάποιους ιστορική μνήμη, είναι η συνεχής παρουσία του παρελθόντος στο παρόν.
Πώς εκφράζεται ωστόσο, πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς; Είναι χρήσιμη τελικά;
Ένας χορός, μια μελωδία, ένα ζευγάρι φθαρμένα παπούτσια, μια κάπα σκοροφαγωμένη από το χρόνο, ένας αργαλειός, μια μαγειρική συνταγή, ένα ποτήρι κρασί, μία σκουριασμένη λόγχη, ένας τοίχος, μια εικόνα... μια έκθεση φωτογραφίας... Είναι τόσοι πολλοί και διαφορετικοί οι τρόποι με τους οποίους εκφράζεται η ιστορική μνήμη. Το σίγουρο είναι πως μνήμη είναι το σπίτι μας, η οικογένειά μας, ο πολιτισμός μας, η σύνδεσή μας με το χθες μα και η ευκαιρία μας να ωριμάσουμε ως άνθρωποι με την προϋπόθεση να τη χρησιμοποιούμε έξυπνα αλλά και να τη διατηρούμε ζωντανή. Η ιστορική μνήμη, ασφαλώς και είναι χρήσιμη. Ασφαλώς και θα μπορούσε να έχει διδακτικό χαρακτήρα, να προβλέπει αποτρέποντας τους ανθρώπους από σκοτεινά μονοπάτια. Δυστυχώς, ο άνθρωπος δεν έχει ως τώρα αποδείξει πως μπορεί να την αξιοποιεί. Πόσοι πόλεμοι μαίνονται με ανυπολόγιστες ανθρώπινες απώλειες, αυτή τη στιγμή που εγώ σας παρουσιάζομαι, πόσοι πόλεμοι εξακολουθούν να πληγώνουν την ανθρωπότητα;
Η παρούσα έκθεση φωτογραφίας, αποτελεί τη δική μου κατάθεση, τη δική μου οπτική, σχετικά με το πώς αντιλαμβάνομαι την ιστορική μνήμη μέσα από μία φωτογραφική διαδρομή σε τόπους της περιοχής που μεγάλωσα, του νομού Κιλκίς, τόπους που συνδέθηκαν άρρηκτα με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το Μακεδονικό Μέτωπο.
Μια σειρά από αναθηματικές στήλες, μνημεία μαχών και κοιμητήρια σας αποκωδικοποιούνται, σας παρουσιάζονται και σας προσκαλούν να τα γνωρίσετε.
Πρόκειται για πέτρινες – ΛΙΘΙΝΕΣ - εκφράσεις απόδοσης τιμών προς αυτούς που πολέμησαν και έπεσαν στα πεδία των μαχών του Σκρα ντι Λέγκεν, του Ραβινέ και της Δοϊράνης.
51 φωτογραφίες από 16 σημεία ενδιαφέροντος του νομού Κιλκίς, απλώνονται στην παρούσα αίθουσα, περιμένοντας εσάς να τα σαρώσετε με τη ματιά σας, αλλά και να τα ... ακούσετε μέσα από τη χρήση QR Codes που συνοδεύουν τις εικόνες.
Πρέπει να σας πω λίγα λόγια για τη μουσική που ντύνει την έκθεση. Την επιμέλεια αυτής ανέλαβε ένας από τους πιο ταλαντούχους φίλους μου, ο Δημήτρης Ζησόπουλος. Πρόκειται για μια μουσική παράσταση, με καταπληκτικές μελωδίες, εμπλουτισμένες από ήχους που συνδέονται κατά περίσταση με τα σημεία φωτογράφισης. Έτσι, όταν λόγου χάρη κατά την περιήγηση σας στην αίθουσα ακουστεί ο ήχος της κρητικής λύρας, θα αφορά το μνημείο Κρητών Πεσόντων που στέκει εδώ και εκατό σχεδόν χρόνια στο ΣΣ Μουριών, ενώ αν ακούγονται εκρήξεις οβίδων και κραυγές στρατιωτών θα αφορούν τόπους μάχης όπως αυτούς του Ραβινέ, του Σκρα ή της Δοϊράνης. Η έκθεση ΜΝΗΜΗΣ ΛΙΘΟΙ προσπαθεί να αναβαθμιστεί σε κάθε νέα εκδοχή της, προσθέτοντας κι άλλα στοιχεία διάδρασης, σε μια προσπάθεια να γίνει ακόμα πιο ελκυστική προς τον επισκέπτη.
Η παράθεση 51 φωτογραφιών ωστόσο, αφορά το πρώτο σκέλος.
Το δεύτερο, εξίσου σημαντικό, έχει να κάνει με την προσπάθεια μετάδοσης της ιστορικής πληροφορίας κ της όσο είναι εφικτό ομαλής διασύνδεσής της με τα σχολεία της περιοχής. Στο Κιλκίς έχω να σας πω πως την έκθεση την εξερεύνησαν περισσότεροι από 700 μαθητές δημοτικού – γυμνασίου και λυκείου και αυτό αν μη τι άλλο αποτελεί το δικό μου παράσημο. ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ!
Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, δεν έχει να επιδείξει τη δόξα και το μεγαλείο του επόμενου με το ΟΧΙ, και τη μάχη της υγιούς παγκόσμιας κοινότητας απέναντι στο απόλυτο κακό, τους ΝΑΖΙ και τον Εθνικοσοσιαλισμό. Αντίθετα, συνδέθηκε με τον Εθνικό Διιχασμό και την αντιπαράθεση βασιλικών και βενιζελικών. Συνδέθηκε ακόμα με τον άδοξο θάνατο εκατομμυρίων μέσα στη λάσπη ή από χημικά μέσα, όντας στατικός πόλεμος ή πόλεμος χαρακωμάτων... Σε κάθε περίπτωση, ο ΑΠΠ είναι άγνωστος για τους περισσότερους. Και αυτό επιθυμώ να φωτίσω...
Μια σειρά από αρχειακές φωτογραφίες, περνούν μπροστά από τον επισκέπτη, ενώ ένα 6μετρο μπάνερ εμπεριέχει όλη την πληροφορία για τη δράση της χώρας μας την περίοδο από το 1915 μέχρι το τέλος του πολέμου, το 1918, με συνοπτικό τρόπο.
Η τελευταία φωτογραφία της έκθεσης ωστόσο δεν έχει τίποτα που να συνδέεται με πόλεμο, με θάνατο, με νεκρούς, με θραύσματα και χαρακώματα, αλλά με τη ζωή, τη δημιουργία, το φως !!! Δεν θα πω κάτι περισσότερο γι αυτό... Μπορείτε να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Κλείνω με μια πρόταση-σκέψη...που μετουσιώνει μέσα σε 12 λέξεις όλη μου τη φιλοσοφία και θέση σχετικά με αυτό που με χαρά σας παρουσιάζω και αφορά του τόπους μνήμης που απαθανάτισα...
«Φτιάχτηκαν από ανθρώπους για ανθρώπους, σφραγίζοντας με πέτρα τα κρίματα του κόσμου»
Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ
