Και τι ακριβώς σου συνέβη; ρώτησα
Πριν μισή ώρα βρισκόμουν στην 21η Ιουνίου, λίγο πριν τις Τράπεζες, στο σημείο όπου έχει χρωματιστεί ο δρόμος με διάβαση. Θα το πιστέψεις. Επί πέντε λεπτά προσπαθούσα να περάσω απέναντι και κανείς οδηγός δεν σταμάτησε. Είναι φριχτό …σχεδόν μονολογούσε ο φίλος.
Κούνησα το κεφάλι μου. Είναι από τις σκηνές που ζούμε καθημερινά στην πόλη. Με τη συντριπτική πλειοψηφία ημών των Κιλκισιωτών να επιδεικνύουμε παγερή αναισθησία σε στοιχειώδεις κανόνες αλληλεγγύης και ευγένειας. Και εν τέλει πολιτισμού.
Κατά τα άλλα …σχιζόμαστε για τα ευγενικά ήθη και έθιμα που διατηρούμε από τους παπούδες μας, διαφημίζουμε ότι ανυπερθέτως είμαστε απόγονοι ευκλεών προγόνων οι οποίοι γέννησαν τον πολιτισμό και τον κληροδότησαν αποκλειστικά σε εμάς…
Αυτά τα τραγικά πλην απολύτως καθημερινά στιγμιότυπα στην πόλη μας. Με εμάς πρωταγωνιστές. Όχι σαν κάτι κουτόφραγκους που -άκουσον άκουσον- κοκαλώνουν το αυτοκίνητό τους όταν επιχειρήσει ένας πεζός να απλώσει το πόδι του στο δρόμο.