Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και συνάμα δηλωτική της «ποιότητας» του πολιτικού μας βίου.
Οι ημέτεροι να βολεύονται, μην θίγετε τα κακώς κείμενα, το πολιτικό κόστος … προσδιόρισαν και προσδιορίζουν ακόμα και σήμερα- σε πείσμα της διδακτικής υποτίθεται κρίσης- πολλές πτυχές της δημόσιας ζωής μας.
Κι αν δεν βάλουμε μυαλό και για σύμπαντα τα πάθη μας σύμφωνα με το φτωχό μας το μυαλό, φταίνε οι Αμερικάνοι, οι Ρώσοι, οι ιμπεριαλιστές, οι κομμουνιστές, οι Εβραίοι, το εμβόλιο, οι ανεμογεννήτριες, ο 666, τo χάραγμα, η παγκοσμιοποίηση, όλοι και όλα πλην ημών των αθώων και υπεράνω κριτικής, αν δεν βάλουμε μυαλό λοιπόν και δεν επικρατήσει ο ορθολογισμός τότε θα ξαναπληρώσουμε την αβελτηρία μας.
Διότι τα ίδια αίτια παράγουν τα ίδια αποτελέσματα.

Κι ο Κωστίκας αισιόδοξος ήταν

Κι όσοι αισιόδοξοι πιστεύουν το αντίθετο, ας έχουν υπόψιν τους πως κι ο Κωστίκας τα ίδια πίστευε όταν έβλεπε το καουμπόικο έργο με το καβαλάρη να καλπάζει και μπροστά του να χάσκει ένας γκρεμός.

Κι ήταν τόσο αισιόδοξος πως άλογο και καβαλάρης θα «λαγκεύνε» τον γκρεμό ώστε έβαλε στοίχημα με παρακαθήμενό του θεατή.
Ο καουμπόης και το άλογο γκρεμοτσακίστηκαν, ο Κώστίκας κατέβαλε το τίμημα κι ο παρακαθήμενος του εξήγησε πως έβαλε εκ του ασφαλούς το στοίχημα επειδή ήδη είχε δει μια φορά την ταινία.

Οπότε ο Κωστίκας δικαιολογήθηκε πως εκείνος είχε δει δυο φορές το έργο και σκέφτηκε πως «δεν μπορεί:
μια φορά δεν τον πήδησε το γκρεμό, δυο φορές δεν τον πήδησε, που θα πήγαινε, την τρίτη θα τα κατάφερνε».
Ετούτον τον Κωστίκα λοιπόν όσο τον επιλέγουμε ως οδηγό μια ζωή στο γκρεμό θα πέφτουμε.