Λίγες εβδομάδες από τις βουλευτικές εκλογές και λίγους μήνες πριν τις Δημοτικές εκλογές ας σκεφτούμε δύο, πέντε, δέκα φορές ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τις ιδέες, αλλά κυρίως την ίδια την κοινωνία.
Ας εστιάσουμε όμως στον τόπο μας, στο Κιλκίς. Το Κιλκίς – κακά τα ψέμματα – διανύει μια φάση παρακμής ή στην καλύτερη στασιμότητας. Ζούμε όμως ένα παράδοξο. Λίγους τους ενδιαφέρει να απαντήσουν στο «Γιατί;» και να βρουν τις αιτίες που κρέμονται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από το τόπο μας.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα ενεργοποιήσουν και πάλι την νέα γενιά χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς στεγανά, χωρίς ιδεοληψίες, να ενεργοποιήσουν και πάλι τους ανθρώπους που δικαιολογημένα είναι θυμωμένοι, απογοητευμένοι, απόμακροι από τα κοινά.
«Στην Δημοκρατία κάθε άνθρωπος είναι αναγκαίος» έγραφε στα τέλη του 19ου αιώνα ο Αμερικανός δοκιμιογράφος Ρ.Γ.Έμερσον μια φράση – μότο που συμπυκνώνει σε λίγες λέξεις την πεμπτουσία του Δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά και του τρόπου της ολικής επανεκκίνησης όλων των υγιών δυνάμεων του τόπου.
Μία επανεκκίνηση, μια δυναμική αλλαγή του τρόπου άσκησης της πολιτικής, μιας πολιτικής που θα έχει στο επίκεντρο την κοινωνία. Αυτό έχει ανάγκη ο τόπος.