Το ξαναθυμίζω, ότι από τη ρυθμιστική μελέτη του 1993 δεν έχει ολοκληρωθεί ούτε η πρώτη φάση. Υπάρχουν άραζε τόσοι πολλοί οικονομικοί πόροι του δημοσίου για κατασπατάληση; Επεσήμανα την άναρχη κατάσταση που επικρατούσε όσο πιο έντονα μου επιτρεπόταν. Χρόνος προετοιμασίας υπήρχε, γνώση ειδικών προσφερόμενη από το πρώτο κύμα δεδομένη. Παρά ταύτα βιώσαμε την τραγωδία Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου. Οι συμπληρωματικές παρεμβάσεις της 4ης ΥΠΕ για εκπαίδευση του Υγειονομικού δυναμικού και η ενίσχυση με εξοπλισμό από την ΠΚΜ και ιδιώτες ανέταξαν σε μεγάλο βαθμό τις αδυναμίες του φθινοπώρου.
Εδώ θέλω να υπενθυμίσω όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται την γραπτή και δια λόγου κατατεθείσα γνώμη μου. Ουδέποτε αδίκησα την έως αυτοθυσίας μάχη του Ιατρικού, Νοσηλευτικού και λοιπού Προσωπικού. Όλες μου οι αναφορές εστιαζόταν στην άναρχη και ελλιπή οργάνωση για την αντιμετώπιση της Πανδημίας από την Διοίκηση. Θύμα αυτής της κατάστασης έγινε το Ιατρονοσηλευτικό Προσωπικό με περίπου 140 μολύνσεις συνολικά με μία τραγική απώλεια.
Επομένως δεν μπορώ να κατανοήσω την συμπεριφορά κάποιων συναδέλφων μου Ιατρών, εκ των οποίων πολλούς δεν γνωρίζω, για δική μου προσβολή σε συναδέλφους. Εξάλλου στην μάχη αυτή συμμετείχαν περισσότεροι από 15 συνάδελφοι Ιατροί και δεκάδες νοσηλευτές και άλλοι εργαζόμενοι .
Θέλω να ευχαριστήσω τους δύο Πνευμονολόγους που με φροντίδα της διοίκησης του Νοσοκομείου Γουμένισσας διατέθηκαν έγκαιρα και προσέθεσαν περαιτέρω εξειδικευμένη γνώση.
Συμπερασματικά δηλώνω ξεκάθαρα, ότι στηλίτευσα καυστικά την διοίκηση του Νοσοκομείου Κιλκίς, για έλλειψη υποδομών και επεσήμανα την έως αυτοθυσίας εισφορά των υγειονομικών.
Δεν δέχομαι επιπλήξεις, αναίτιες επιθέσεις και αυτό ας το κατανοήσουν όσοι διαθέτουν γνώση και συναδελφική δεοντολογία. Με αποκάλεσαν πολλές φορές «Ιατροπατέρα» στην συνδικαλιστική και βουλευτική διαδρομή μου και δεν διανοήθηκε κανείς ούτε καν ως σκέψη, ότι μπορώ να μεταπέσω σε εχθρό συναδέλφων.
Καλώ την διοίκηση να συνετισθεί. Δεν γεννηθήκαμε όλοι, που ασχοληθήκαμε με τα κοινά για θέσεις και καρέκλες, εξάλλου και αυτές τις έζησα και προσπάθησα να τιμήσω. Νιώθω αλλοτριωμένος για την υπεράσπιση των συμπολιτών μας και του Νομού μας.
Το Ιατρονοσηλευτικό Προσωπικό ας υπηρετήσει αταλάντευτα το καθήκον. Η μοίρα μας, των υγειονομικών του δημοσίου, είναι να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με τις υποδομές, που παρέχει η πολιτεία. Την ευθύνη για τις υποδομές και τα υλικοτεχνικά μέσα στην άσκηση του καθήκοντος την φέρουν οι διοικούντες.
Λέω πάντα ότι θα κάνω και κάνω ότι είπα, ανθρώπινα και αληθινά. Μη εκληφθεί ως αδυναμία η γενναιότητα και η σιωπή μου, μέχρι να κοπάσει η επίπτωση της πανδημίας.
