έγραψε το παρακάτω ποίημα:

Στέφανε ακανθοστέφανε
το ακάνθινο στέφανο
στο μέτωπό σου
πελώριο φωτοστέφανο
στους κροτάφους του σύμπαντος

Στέφανε Εργατοστέφανε
η πέτρινη τσάντα σου
με τα εργαλεία της δουλειάς σου
και με το περιγιάλι της Θεσσαλονίκης
σου
σαν μια κουλούρα συρματόσκοινο
στου φεγγαριού το χέρι
απόψε κρέμεται….
Αλλά το πιο συγκλονιστικό, ήταν το ανοιχτό γράμμα που έστειλε ο πατέρας του Στέφανου, ο σ. Σίμος Βελδεμίρης, στέλεχος του ΚΚΕ, που τιμήθηκε με την ψήφο του λαού των Συκεών και εκλέχθηκε επανειλημμένα δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό του αγωνιστή Δημάρχου Παναγιώτη Αφαλή. Ένα γράμμα, χωρίς ίχνος μίσους και ρεβανσισμού, ένα γράμμα κραυγή στα «πέρατα του κόσμου», που κατέληγε με την δραματική, όσο και την ενωτική έκκληση:
«Σταματήστε τα χέρια που δολοφονούν τα παιδιά μας».
Από τότε πέρασε περίπου μισός αιώνας. Το αστικό κράτος με τις δυνάμεις καταστολής του εξακολουθεί να κτυπά το λαϊκό κίνημα, ενίοτε να δολοφονεί, βαπτίζοντας όλους τους αγωνιστές και ιδιαίτερα τη νεολαία, αναρχικούς, κουκουλοφόρους, να  κτυπά αλύπητα και να «φλομώνει» στα χημικά ακόμη και συνταξιούχους-απόμαχους της δουλειάς, που ζητάνε καλύτερες συνθήκες ζωής.
Και συνεχίζει η αστική τάξη να οργανώνει το στρατό της προσλαμβάνοντας συνεχώς νέους μισθοφόρους. Ποιος θυμάται ότι από 55.000 οι αστυνομικοί έχουν φτάσει κοντά στους 100.000 με το κόλπο των συνοριοφυλάκων στο κέντρο της Αθήνας και τους ειδικούς φρουρούς σε ρόλο υπαλλήλων τραπεζών; Ένας ολόκληρος στρατός και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το οργανωμένο έγκλημα γιατί;
Θέλουν να παρουσιάσουν μια αστυνομία διαλυμένη. Δεν είναι διαλυμένη, είναι προσανατολισμένη αλλού. Στο κτύπημα του λαϊκού κινήματος και των νέων αγώνων που έρχονται αποτέλεσμα των πολλών προβλημάτων.
Και προκειμένου να ενισχύεται προς αυτή την κατεύθυνση η αστυνόμευση και η καταστολή, βάζουν πράκτορες μυστικών υπηρεσιών να καταστρέφουν περιουσίες πολιτών, δημόσια κτίρια και περιουσίες που ανήκουν στο λαό.
Οι αστυνομικοί, και δεν τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, που έχουν συνδικαλιστεί πρέπει να διεκδικήσουν και να αξιώσουν να ξεκαθαριστούν οι φασιστικοί θύλακες μέσα στις τάξεις των δυνάμεων ασφαλείας και το κυριότερο να αλλάξει η εκπαίδευση και ο προσανατολισμός στην κατεύθυνση της προστασίας της ζωής και των περιουσιών των πολιτών από το οργανωμένο έγκλημα. Να πάψει ο κάθε παράνομος να τους «κάνει ρόμπες».
Η εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, κάθε άνθρωπος του μόχθου, να αντιδράσουν, οργανώνοντας την πάλη τους και την αντεπίθεσή τους, να οργανωθούν σε στρατό για το μόνο μέτωπο που τους αφορά. Την κατάργηση των βασάνων της καταργώντας τ’ αφεντικά της

ΚΩΣΤΑΣ ΠΙΝΕΛΗΣ