Του Νίκου Σιάνα

Τις προάλλες, εκεί στο καθημερινό μας στέκι, κάποιος από την παρέα σχολίασε το λουλούδι που είχε καρφιτσωμένο στο πουκάμισο της η παρουσιάστρια του B.B.C. μη γνωρίζοντας βέβαια το λόγο. Οι γνωρίζοντες όμως ξέρουν πως το λουλούδι (παπαρούνα κόκκινη) κάθε χρόνο τον μήνα Νοέμβριο γίνεται το σύμβολο Μνήμης και τιμής στην Μ. Βρετανία. Οι Άγγλοι τιμούν τα θύματα και τις θυσίες των στρατιωτών τους που έπεσαν κατά τη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου. Έτσι όλο το μήνα Νοέμβριο η κόκκινη παπαρούνα κυριαρχεί στην καθημερινότητα των Άγγλων.

Του Δημήτρη Ιωαννίδη

Δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να γράψω κι εγώ δυο λόγια και να σχολιάσω την τηλεοπτική σειρά που επί 6 μήνες επιχείρησε η Κυβέρνηση «πλύση εγκεφάλου» του ελληνικού λαού δια του εκλεκτού της υπουργού του κ.Παπά συνεπικουρούμενος και από άλλους συναδέλφους του και κυρίως της κ. Γεροβασίλη. Η κυρία Γεροβασίλη, να σημειώσουμε, ότι  στην προσπάθειά της να περισώσει ό,τι  μπορούσε από το στραπατσαρισμένο κύρος του κ. Παπά και της Κυβέρνησης μετά την ανακοίνωση της απόφασης του ΣτΕ περιέπεσε σε σωρεία ψεμάτων και απειλών κατά  «παντός που κινείται». Τέτοιο ήταν το ύφος και το μένος των ισχυρισμών και επιθέσεών της που πιστεύω όταν είδε το βίντεο σε επανάληψη δεν αναγνώριζε τον εαυτό της, για να μην πω μπορεί να αισθάνθηκε και ντροπή(λες;) για την επίθεση κατά πάντων και κυρίως των ανωτάτων δικαστικών του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Γράφει ο Γ. Ηλονίδης
Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τ. Διευθυντής  Δ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής  “Ιπποκράτειου” Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης

Οι αλλεργικές αντιδράσεις στα φάρμακα είναι από τις συνηθέστερες ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων και είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στην Ιατρική και την κοινωνία, αφού είναι τεράστιος ο αριθμός των φαρμάκων, αλλά και η κατανάλωσή τους ιλιγγιώδης.

Του Γιώργου Φραγγίδη

Η χρεοκοπημένη κυβέρνηση των Τσίπρα - Καμμένου δε μπορεί σε καμία περίπτωση  να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Εφόσον το νέο κυβερνητικό σχήμα παραμένει δέσμιο των πολιτικών και ιδεολογικών εμμονών που σημάδεψαν και το προηγούμενο, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν πρόκειται να ανασάνουν ούτε η κοινωνία, ούτε η οικονομία.
Η μείωση του μέσου όρου ηλικίας των μελών της νέας κυβέρνησης δεν αποτελεί ικανή συνθήκη ανανέωσης όταν πρόκειται για αναχρονιστικών αντιλήψεων στελέχη του κομματικού σωλήνα. Είναι ανίκανοι και αδύναμοι να διαπραγματευτούν, είναι κοινωνικά απομονωμένοι και η μερική αλλαγή προσώπων δεν αλλάζει την ουσία. Η ουσία είναι το αδιέξοδο που βρισκόμαστε, από το οποίο φαίνεται αδύνατον να ξεφύγουμε με τη συνέχιση της ίδιας αναποτελεσματικής πολιτικής.

Του Παύλου Πασσαλίδη, Γεν. Διευθυντή της ΑΝ.ΚΙ 

Το αγροτικό ζήτημα είναι χαμηλά ιεραρχημένο στον δημόσιο διάλογο. Αφορά την ύπαιθρο όπου ζει το μισό του πληθυσμού, σε έκταση 88% της χώρας και παράγει μόλις το 3,8% του ΑΕΠ.
Εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ως πρόβλημα των αγροτών και λιγότερο ως πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.

Του Ανδρέα Μακρίδη 

Ο πολυθρύλητος ανασχηματισμός έχει τελειώσει, και πριν προλάβουν να ορκιστούνε οι υπουργοί, ξεκίνησε και πάλι η γκρίνια. Δεν αφορά ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση, ούτε τα πρόσωπα που θα την στελεχώσουν. Δεν έχει ίσως να κάνει, ούτε με την πολιτική που ασκούνε. Η γκρίνια είναι μια τελετουργία, που ακολουθούμε με τρόπο εθιμικό.

Γράφει η Θεοδοσία Ε. Παπαδοπούλου-Τσάτση
Φιλόλογος Α.Π.Θ. MSC Ειδικής Αγωγής, e.mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η τεμπελιά ή η αδιαφορία του μαθητή,ίσως δεν είναι η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα της αδυναμίας του! Όλοι μας κάποιες φορές, εκπαιδευτικοί ή γονείς, έχουμε κατηγορήσει τους αδύναμους μαθητές, για αδιαφορία, νωθρότητα, ραθυμία, θεωρώντας ότι εάν προσπαθούσαν παραπάνω θα πετύχαιναν περισσότερα. Στην πραγματικότητα όμως, αυτές οι ενδείξεις, συχνά δεν είναι οι αιτίες, αλλά τα αποτελέσματα της αδυναμίας των μαθητών, να ανταπεξέλθουν στις αδυναμίες του σχολείου.

Του Δημήτρη Ιωαννίδη 

Θέλω να γράψω κάτι για το ποδόσφαιρο, αυτό το συναρπαστικό άθλημα που καθηλώνει εκατομμύρια κόσμο μπροστά στην Τηλεόραση και ελάχιστους-δυστυχώς-στα γήπεδα της χώρας μας, και ειλικρινά δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Παρακολουθώ για χρόνια ως αγνός και ανιδιοτελής φίλαθλος το ελληνικό και ξένο ποδόσφαιρο μέσα από εφημερίδες, περιοδικά, την τηλεόραση, αλλά, πολλές φορές και με τη φυσική μου παρουσία στα γήπεδα. Όσο κι αν προσπαθώ  να κατανοήσω και να δικαιολογήσω κάποια πράγματα που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρό μας δεν μπορώ. Είναι αδύνατο! Ήμουν παλιότερα πολύ πιο τακτικός στα γήπεδα ως φίλος της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, όμως αυτή η αποπνικτική από κάθε άποψη ατμόσφαιρα που δημιουργείται στα γήπεδα έχει απομακρύνει όλους τους αγνούς φιλάθλους, με αποτέλεσμα να αγωνίζονται οι ποδοσφαιριστές μπροστά σε άδειες κερκίδες (τι χειρότερο για τους ποδοσφαιριστές!!!)

Η ιστορία στάθηκε μέχρι στιγμής φειδωλή στην προβολή της μαζικής και γενναίας συμμετοχής των Κιλκισιωτών στο πολεμικό προσκλητήριο της πατρίδας, μέσα από τις τάξεις κυρίως του 13ου  και του 67ου Συντάγματος,  για την προάσπιση της από την ιταλική επίθεση τον Οκτώβριο του 1940.

Μπορεί να φανταστεί κανείς τις προσλήψεις στα νοσοκομεία ή στα σχολεία να παγώνουν επειδή δεν συγκροτήθηκε το ΑΣΕΠ; Μπορεί να φανταστεί κανείς την Αστυνομία να κατεβάζει τα ρολά επειδή δεν συγκροτήθηκε η Αρχή Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων; Μπορεί να φανταστεί κανείς το Χρηματιστήριο να σταματά να λειτουργεί επειδή δεν συγκροτήθηκε Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς;