Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Το καλό και το κακό είναι έννοιες αντίθετες. Είναι όμως και ίδιες, όπως στις λέξεις καλο-μαθημένος και κακο-μαθημένος. Εξάλλου το καλό του ενός σημαίνει το κακό του άλλου, όπου τα πράγματα είναι διαγωνιστικά ή ανταγωνιστικά.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Παιδιά ήμασταν, μαθητές του Δημοτικού σχολείου εκεί κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 60 και ο δάσκαλος, στο μάθημα της Αριθμητικής μάς δίδασκε τα ποσά ανάλογα. ‘’Ανάλογα είναι τα ποσά που όταν μεγαλώνει το ένα, μεγαλώνει ανάλογα και το άλλο και όταν μικραίνει το ένα, μικραίνει ανάλογα και το άλλο’’ φωνάζαμε χορωδιακά τον κανόνα όλα τα παιδιά για να τον εμπεδώσουμε όπως γινόταν τότε. Την άλλη μέρα στο επόμενο μάθημα μάς δίδασκε τα αντίστροφα ποσά όπου ’’όταν μεγαλώνει το ένα, μικραίνει ανάλογα το άλλο και αντιστρόφως’’.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας. 

Ξετυλίγοντας το κουβάρι ενός συλλογισμού αρχίζω με το ρητό: «Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Πράγματι η ετυμολογική και εννοιολογική ανάλυση της ελληνικής γλώσσας είναι διδακτική κι αποκαλυπτική. Ερεθίζει και προβληματίζει. Κεντρίζει το συλλογισμό και γεννά την απορία. Απαντά σε ερωτήματα και θέτει νέα, ακολουθώντας την αρχή: «Η αμφιβολία γεννά τη γνώση και η γνώση την αμφιβολία».

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Όλα αυτά τα χρόνια, από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή των μνημονίων και των μνημονϊακών νόμων (δεν λέω για παλιότερα που τα ίδια συνέβαιναν) μέχρι και σήμερα εν μέσω πανδημίας κορονοϊού, που κόπηκαν και συνεχίζουν να κόβονται με τον ένα και τον άλλο τρόπο μισθοί, συντάξεις, ο τιμάριθμος συνεχίζει την πορεία «σ’ απάν» που λέγανε και στο χωριό μου. Ταυτόχρονα περικόπηκαν και περικόπτονται παροχές στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια….

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Μεγάλο νταλγκά με τον τζόγο ο Βλαδίμηρος. Από μικρός στα λαχεία και στο προπό. Δεν υπήρχε περίπτωση που κάποια διχογνωμία με φίλο του να μην καταλήξει στη γνωστή επωδό, ‘’πάμε στοίχημα;’’. Και το στοίχημα όχι σε κάποιο τυπικό κέρασμα αλλά πάντα με λεφτά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.  

Ένας ποντικός κι ένας βους, εκεί που προχωρούσαν, είδαν αίφνης έναν αχυρώνα ανοιχτό και, δίχως δεύτερη σκέψη, μπούκωσαν μέσα για να δουν τι έχει.  Ο ποντικός,  με το που βρίσκει μια χούφτα  σπόρους, τρέχει και φέρνει τα παιδιά του στον αχυρώνα να φάνε  κι αυτά. Αντίθετα  ο βους  πέφτει πάνω στο σανό και με λαιμαργία τρώει μόνος.

Γράφει ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης.

Ένας ιός ατίθασος χρειάστηκε μόνο δυο μήνες δράσης για να ανατραπεί το νεοφιλελεύθερο σύμπαν και καταστούν ψηλαφητά και στους πλέον εμμονικούς ιδαλγούς του Φρίντμαν πως η κοινωνική και οικονομική οργάνωση δεν μπορεί να αποτελεί αντίγραφο κατασκευής ενός ρολογιού.

Γράφειο ο Κώστας Πινέλης.

Δέκα πέντε χρόνια πέρασαν από εκείνη την Κυριακή 22 Μάη του 2005 που ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης έφυγε απ’ τη ζωή. Τότε είχα γράψει το παρακάτω άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα μας, τις «Ειδήσεις», στις 25 Ιούνη 2005.

Ένα γράμμα….
Σπάνιες είναι οι φορές που ένα γράμμα εκφράζει τόσο αυτόν που το έγραψε. Την στάση του στη κοινωνία, τα πιστεύω του, τη φιλοσοφία του, γενικά ολόκληρη τη ζωή του.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Το τι «αλληλεγγύη» έχει πέσει στο εσωτερικό της ΕΕ όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας δεν λέγεται (!), σου έρχεται να κλάψεις ρε παιδί μου από την συγκίνηση!

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Φλεβάρης του 1973. Είμαι στο πρώτο έτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και οι καθηγητές μάς εξετάζουν προφορικά και γραπτά για να μας δώσουν το ‘’επαρκώς’’ για το δεύτερο εξάμηνο. Ο καθηγητής της Λαογραφίας μάς αναθέτει να κάνουμε ο καθένας μια λαογραφική εργασία.