Του Χρήστου Σπίγκου.

Μας συνήθισαν να κατηγορούμε ό,τι το δημόσιο.
Έχοντας την εμπειρία από τη λειτουργία μεγάλης Δημόσιας Επιχείρησης που σήμερα «πωλείται», διασυρόμενη ανά τας ρύμας και τας αγυιάς, διατυπώνω κάποιες σκέψεις.

Του Σταύρου Μπόκια*.

- Ψήγματα ανθράκων ο θησαυρός

- Τους αφαίρεσαν και θα τους αφαιρούν ισοβίως το μισό καρβέλι της ημέρας και τους έδωσαν ένα αντιδωράκι στα δέκα χρόνια

- Αντισυνταγματικοί οι Νόμοι των περικοπών, αλλά σε χρονική παρένθεση (!).

Γράφει η Σοφία Ψαρρά, Μέλος Διευρυμένης ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς.

Την ώρα, που η συζήτηση για την επέλαση της πανδημίας δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, όσον αφορά τη διάρκεια της απειλής του ιού, παρατηρούμε επικίνδυνους ερασιτεχνισμούς από την κυβέρνηση της αριστείας.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες της Ευρώπης, που προχωρά σε δεύτερο καθολικό lockdown.

ΓΡΑΦΟΥΝ οι: Βόσσου (Μάγδα) Μαγδαληνή, Τελειόφοιτη Φοιτήτρια Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Παν. Αθηνών / Ιδιωτική Υπάλληλος.

Του Γιώργου Φραγγίδη, Βουλευτή ν. Κιλκίς του Κινήματος Αλλαγής.

Το αναμενόμενο δεύτερο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού είναι εδώ, όπως είχαν προβλέψει οι ειδικοί και αναμένεται να κρατήσει για καιρό, δοκιμάζοντας τις αντοχές Πολιτείας και πολιτών.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

Στο έργο του Άρθουρ Μίλερ «Ο θάνατος του εμποράκου» θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του εικοστού αιώνα, αυτό το κλασικό δημιούργημα του αμερικάνικου θεάτρου πραγματεύεται το δράμα ενός μέσου Αμερικανού, του Γουίλι Λόμαν, ο οποίος ονειρεύεται να κατακτήσει μια επιτυχημένη εμπορική καριέρα, ακολουθώντας πιστά τις αρχές του αμερικανικού κοινωνικού συστήματος, αλλά τελικά συντρίβεται κάτω από το βάρος των εσφαλμένων επιλογών του και της τότε Αμερικανικής οικονομικής κρίσης.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Πολιτική σημαίνει πράξη. Σημαίνει ενέργεια και δράση κοινωνική. Όταν ήρθε από τον Καύκασο η γιαγιά μου στην Ελλάδα, ήξερε μόνο ποντιακά.

Νοέμβριος 2020, καραντίνα Νο2 (και) στο Κιλκίς. Συναισθήματα σε ασπρόμαυρο φόντο, με τον ήλιο αντίκρυ και τη σκιά να μεγαλώνει, όπως τα αδιέξοδα μιας κουρασμένης κοινωνίας.

Βλέποντας στην  "ΠΡΩΙΝΗ" το άρθρο του κυρίου Πινέλη χάρηκα που η ενέργειά μου για την ανάδειξη του τραγικών γεγονότων στους οικισμούς της Ποντοκερασιάς βρήκε «ευήκοα ώτα», που θελήσανε να δημοσιεύσουν άρθρα που θα φέρναν το γεγονός στην επικαιρότητα, μήπως οι αρχές ευαισθητοποιηθούν και γίνει το υπάρχον μνημείο αξιοπρεπές.