Γράφει ο
Θεόδωρος Παυλίδης. 

Κύριοι του Δήμου Κιλκίς, επιτέλους πείτε την αλήθεια στον κιλκισιώτικο λαό

Ως δημότης, νομιμοποιούμαι να απολαμβάνω τα δικαιώματα που η αυτοδιοικητική νομοθεσία μού  αναγνωρίζει. Ταυτόχρονα όμως είμαι και πολίτης  αυτού του τόπου και νομιμοποιούμαι στα πλαίσια αυτής μου της ιδιότητος να ασκώ πολιτική κριτική της εξουσίας.
Θα ήμουν ανάξιος να φέρω τις παραπάνω ιδιότητες (δημότη και πολίτη) αν για λόγους συμφέροντος, εξουσιοφοβίας, κολακείας ή αδιαφορίας (δεν βάζω το κεφάλι μου σε μπελάδες ή θέλω να τα έχω καλά με την εξουσία) απέφευγα να ασκήσω κριτική και να πάρω θέση στα όσα "ανώμαλα" συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην λειτουργία του Δήμου Κιλκίς.

Του Ανδρέα

Μακρίδη.

Ο υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, ανακοίνωσε τη νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με την εισαγωγή μαθήματος προγραμματισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών στα σχολεία και μάλιστα από την πρώτη τάξη του Δημοτικού. “Παράλληλα με την εξοικείωση των νεαρών μαθητών με τους υπολογιστές, θα ξεκινά και η γνωριμία τους με τους κινδύνους του διαδικτύου, και ιδίως με την διάδοση ψευδών ειδήσεων” ανέφερε σε σημερινές του δηλώσεις.

Γράφει
ο Τάσος Ναούμης
παιδίατρος
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.. 

Οι Γαλλικές προεδρικές εκλογές, μεταξύ των άλλων, ανέδειξαν και την σχέση  των πολιτικών με το χρήμα. Ο υποψήφιος  της δεξιάς Φιγιόν  ελέγχεται από την δικαιοσύνη για αργομισθίες (δηλαδή για μισθούς που αδίκως εισέπραξαν  η σύζυγος και τα παιδιά του, ως υποτιθέμενοι συνεργάτες του κατά την βουλευτική του θητεία).  Η  δε υποψήφια της ακροδεξιάς αρνείται να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα χρήματα που καταχρηστικώς εισέπραξαν κομματικά της στελέχη, τα οποία δήλωνε ως δήθεν συνεργάτες της στην Ευρωβουλή (αργομισθίες και πάλι).
    Στην Ελλάδα, την ιδία περίοδο, εμφανίστηκαν απασχόλησαν την επικαιρότητα  παλιές και νέες υποθέσεις που υπενθυμίζουν της ύποπτες  σχέσεις της πολιτικής με το δημόσιο χρήμα. Τέτοιες υποθέσεις  αφορούν την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα εξοπλιστικά προγράμματα επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου,  την υπόθεση των δωροδοκιών  της φαρμακευτικής εταιρίας Novartis  και  την υπόθεση της Siemens                        (παρεμπιπτόντως  τι απέγινε εκείνο το εκατομμύριο που ο ταμίας του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι το έδωσε στο κόμμα και το κόμμα αρνείται ότι το εισέπραξε;)
   Είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί  ξεχωρίζουν από τους απλούς  πολίτες.  Έχουν δύναμη, έχουν δόξα, έχουν προστασία, δικαστική ασυλία (οι βουλευτές), νόμους περί (μη) ευθύνης υπουργών, προκλητικές παραγραφές  αδικημάτων και καθώς διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα έχουν άφθονες εύκαιρες να αποκτήσουν χρήματα με νόμιμα ή λιγότερο νόμιμα μέσα. Αυτή η τελευταία δυνατότητα ίσως  εξηγεί εν μέρει την λαχτάρα ορισμένων πολιτών να ασχοληθούν με τα κοινά (σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο).
   Η  γενικευμένη αυτή διαπίστωση σίγουρα αδικεί (όλες οι γενικεύσεις αδικούν) τους  λίγους σε αριθμό, πολιτικούς  που ξεχωρίζουν με την συμπεριφορά τους  στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τους βίο.
  Το ‘’βρώμικο’’ πολιτικό χρήμα εισέβαλε με εξαιρετική βιαιότητα  στην πολιτική σκηνή  την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου.  Ο τότε αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και ισχυρός άνδρας του ΠΑΣΟΚ Μένιος Κουτσόγιωργας φέρεται ότι εισέπραξε  2 εκατομμύρια  δολάρια με αντάλλαγμα ένα νόμο ευνοϊκό για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του τραπεζίτη και εκδότη Κοσκωτά. Το δικαστήριο δεν πρόλαβε να βγάλει πόρισμα γιατί ο Μ. Κουτσόγιωργας πέθανε μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου και όπως είναι γνωστό «ο αποθανών δεδικαίωται».  Από την ίδια κατηγορία απαλλάχθηκε ο ίδιος ο τότε  πρωθυπουργός με οριακή δικαστική απόφαση  (ευτυχώς  που δεν καταδικάστηκε διότι η  καταδίκη Παπανδρέου θα προκαλούσε εμφύλιο πόλεμο).  Ακολούθησε τo 1994  η αγορά  βίλας από τον  Ανδρέα Παπανδρέου στην οδό Αγράμπελης στην Εκάλη, για περίπου 450.000€ (σύμφωνα με την φορολογική του δήλωση). Το πρόβλημα προέκυψε  όταν  μη μπορώντας να δικαιολογήσουν την προέλευση των χρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά της βίλας, παρουσίασαν στην εφορία,  ως δανειστές, έξι φίλους του πρωθυπουργού, μεταξύ των οποίων έναν Λιβανέζο επιχειρηματία και ένα υπουργό (τον Κάρολο Παπούλια μετέπειτα πρόεδρο της δημοκρατίας). http://popaganda.gr/40-chronia-metapolitefsi-roz-kolospito-tis-odou-agrampelis-pou-telika-epese/
    Από αυτές τις ιστορίες το ΠΑΣΟΚ βγήκε ηθικά και πολιτικά λαβωμένο και  στους πολίτες  εδραιώθηκε η πεποίθηση  ότι  όλοι  οι πολιτικοί ‘’τα παίρνουν’’ .Το χειρότερο όμως  είναι ότι η διαφθορά του ΠΑΣΟΚ διέβρωσε και όλη την κοινωνία.
   Έκτοτε γνωρίσαμε (λίγες) υποθέσεις που έφτασαν στα δικαστήρια και  είχαν σαν κοινό παρονομαστή την δωροδοκία πολιτικών από επιχειρηματίες η/και την κλοπή δημοσίου χρήματος.  Για να μην τα ξεχνάμε: Ο πρώην δήμαρχος  Θεσσαλονίκης Β. Παπαγεωργόπουλος καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη για υπεξαίρεση 17,9 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ο πρώην υπουργός και υποψήφιος πρωθυπουργός  Α. Τσοχατζόπουλος καταδικάστηκε σε 20 χρόνια κάθειρξη για μίζες που εισέπραξε  για τα εξοπλιστικά προγράμματα  (αγορά υποβρυχίων και  αντιαεροπορικών) που σύμφωνα με δημοσιεύματα  ανέρχονται στο ποσό των 57 εκατομμυρίων δολαρίων τουλάχιστον (Καθημερινή 19/1/2014).     
    Οι υποθέσεις αυτές καθώς και η  αδιάφανης διαχείριση  (σπατάλη) των χρήματων των κομματικών ταμείων,  σε συνδυασμό με τα τεράστια ποσά (270 εκατομμύρια) που  δανείστηκαν τα πολιτικά κόμματα  από τις τράπεζες την τελευταία τριακονταετία, συντηρούν την κακή γνώμη  που έχουν οι πολίτες για την εντιμότητα των πολιτικών. (Καθημερινή 19/5/17)    Η κακή γνώμη για τους πολιτικούς  συντηρείται και στην τοπική μας κοινωνία  πρώτα από τις ατέρμονες δικαστικές έρευνες που αφορούν  τις απευθείας αναθέσεις έργων από την τελευταία ομάδα που διοικούσε την νομαρχία  και δεύτερον από τις επίμονες  φήμες που θέλουν πρώην και νυν τοπικά ασχολούμενους με την πολιτική να  χρηματίζονται ασυστόλως.
    Είναι όμως λάθος εάν νομίζουμε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην χώρα μας.   Για να κατανοήσουμε την έκταση και την ένταση του φαινομένου θα περιγράψουμε, με παραδείγματα,  ανάλογα φαινόμενα που παρατηρούνται και  σε άλλες  χώρες.
    Τον Ιούνιο του 2015 η αστυνομία της Βραζιλίας συνέλαβε τον Marcelo Odebrecht  που  είναι ο πρόεδρος του μεγαλύτερου κατασκευαστικού ομίλου της Λατινικής Αμερικής, ενός ομίλου  που αριθμεί 168.000 εργαζόμενους και έχει παρουσία σε 28 χώρες στον κόσμο.    Του αποδόθηκε η κατηγορία ότι  στο πλαίσιο των προσωπικών σχέσεων που είχε αναπτύξει  με αρχηγούς κρατών, πλήρωνε  μίζες στους πολιτικούς προκειμένου να εξασφαλίσει δημόσια έργα και ευνοϊκή νομοθεσία για την ανάπτυξη της εταιρίας του. Πρόκειται για μια ιστορία  (κολοσσιαίων διαστάσεων)  δωροδοκίας που προκάλεσε πραγματική έκρηξη  στην καρδιά του πολιτικού συστήματος της λατινικής Αμερικής.
   Στην Βραζιλία,  η εταιρία Odebrecht  δώρισε 3 εκατομμύρια ευρώ στον Michel Temer, πρόεδρο της χώρας, για την προεκλογική του εκστρατεία. Η ίδια εταιρία (πάλι στην Βραζιλία) υπεξαίρεσε  2,2 δισεκατομμύρια  δολάρια  (από τα 6,4 δις που εξαφανίστηκαν από το ταμείο της δημόσιας πετρελαϊκής εταιρίας  Petrobas), δωροδοκώντας  με 320 εκατομμύρια δολάρια πολιτικούς και κυβερνητικούς υπαλλήλους.  Εάν δεν ζαλιστήκατε με τα ποσά υπάρχει και συνέχεια. Ο κατασκευαστικός όμιλος παραδέχθηκε ότι δωροδόκησε με 11 εκατομμύρια δολάρια (10,4 εκ ευρώ) διάφορους κυβερνητικούς  της Κολομβίας.  Προ διμήνου δε, συνελήφθη ένας  γερουσιαστής, που ανήκει  στον συνασπισμό που κυβερνά την Κολομβία, με την κατηγορία ότι  δωροδοκήθηκε με 4,6 εκατομμύρια δολάρια (4,3 εκατομμύρια  ευρώ) προκειμένου να αναλάβει η Odebrecht  την κατασκευή αυτοκινητοδρόμου. Στο Περού ο Alejandro Toledo, που διετέλεσε πρόεδρος της χώρας την περίοδο  2001-2006,   φυλακίστηκε κατηγορούμενος ότι δωροδοκήθηκε με  20 εκατομμύρια δολάρια (18,9 εκατομμύρια ευρώ) προκειμένου να κατασκευάσει η εταιρεία Odebrecht τον  μεγάλο αυτοκινητόδρομο που ενώνει το Περού με την Βραζιλία. Επίσης συνελήφθη ο Jorge Cuba, πρώην υφυπουργός επικοινωνιών της χώρας, κατηγορούμενος για παραχώρηση έργου κατασκευής Μετρό  έναντι δώρου 2 εκατομμυρίων (1,8 εκατομμύρια ευρώ). Δικαστική έρευνα που γίνεται στην  Αργεντινή έδειξε ότι η εταιρία κατέβαλε 35 εκατομμύρια δολάρια (33 εκ ευρώ) προκειμένου να εξασφαλίσει συμβόλαια ύψους 278 εκατομμυρίων δολαρίων (263 εκ ευρώ). Στο Μεξικό η εταιρία παραδέχθηκε ότι πλήρωσε 10,5 εκατομμύρια (9,9 εκ ευρώ) σε επιχείρηση που ελέγχεται από το κράτος χωρίς όμως να γνωρίζουμε προς το παρόν περισσότερες  λεπτομέρειες. Η εταιρεία θα καταβάλει αποζημίωση 184 εκατομμύρια δολάρια (174 εκ ευρώ) στον Άγιο Δομίνικο για δωροδοκίες που αναγνωρίζει ότι έκανε  προκειμένου  να εξασφαλίσει την κατασκευή δημοσίων έργων που άξιζαν περίπου το διπλάσιο. Για τον ίδιο λόγο η εταιρία συμφώνησε να καταβάλει αποζημίωση ύψους 59 εκατομμυρίων δολαρίων (56 εκ ευρώ)  στον Παναμά.  
   Ο Odebrecht  καταδικάστηκε το 2016  σε 19 χρόνια φυλάκιση. Αναγκάστηκε να συνεργαστεί με τις δικαστικές αρχές (για να πέτυχει μείωση της ποινής του σε 9 χρόνια) όπως συνεργάστηκαν και 77 ανώτερα στελέχη του ομίλου του. Η εταιρία δέχτηκε να πληρώσει στην Βραζιλία πρόστιμο 3,5 δις δολαρίων (3,3 δις ευρώ) για να έχει το δικαίωμα να αναλάβει ξανά δημόσια έργα.  (courier international N 1375, 9/3/17).  
    Τα ίδια ήθη κυριαρχούν και σε άλλες χώρες. Ενδεικτικά:  Οι πετρελαϊκές εταιρίες  Shell και Eni ελέγχονται από την  ιταλική δικαιοσύνη διότι, προκειμένου να εξασφαλίσουν το δικαίωμα εκμεταλλεύσεως  του μεγαλύτερου κοιτάσματος πετρελαίου της Αφρικής,  πλήρωσαν  1,3 δις ευρώ σε «δώρα» από τα οποία 1.1 δις κατέληξαν σε εταιρεία που ανήκε στον πρώην υπουργό πετρελαίου της Νιγηρίας  (Καθημερινή 21/4/17). Η σουηδική εταιρία τηλεπικοινωνιών Telia παραδέχθηκε ότι δωροδόκησε τις αρχές του Ουζμπεκιστάν με 114 εκατ. ευρώ προκειμένου να έχει παρουσία στην χώρα (Καθημερινή 16/9/2016). Στην δε κομμουνιστική Κίνα, βαθύπλουτοι κινέζοι επιχειρηματίες (οι 100 από αυτούς συγκεντρώνουν πλούτο 484 δις ευρώ) συμμετέχουν   στην εθνοσυνέλευση της Κίνας  με στόχο να αυξάνουν  τα κέρδη των επιχειρήσεων τους, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική τους θέση και επιρροή (Καθημερινή 3/3/2017).   
    Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να περιγράφουμε άλλα περιστατικά. Τα συμπεράσματα  βγαίνουν αβίαστα  1) το βρώμικο πολιτικό  χρήμα κυριαρχεί στον πλανήτη  2) τα διακινούμενα ποσά ξεπερνούν τα ανθρώπινα μέτρα, ξεπερνούν τις  όποιες ανθρώπινες ανάγκες, ξεπερνούν τις όποιες υπερφίαλες επιθυμίες για πολυτελή βίο ή όποια ανάγκη  για επίδειξη πλούτου 3) καμία νόμιμη επαγγελματική δραστηριότητα δεν θα μπορούσε να προσφέρει  σε έναν πολιτικό τόσο υψηλές αμοιβές  όσο οι προερχόμενες από μίζες  4) όσο μεγαλύτερα είναι τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων τόσο μεγαλύτερη είναι και η προσπάθεια που αυτές καταβάλουν  για να τα προωθήσουν  5) στην προσπάθεια αυτή δεν φείδονται παράνομων και αθέμιτων  μέσων  6) εύκολα βρίσκονται πρόθυμοι πολιτικοί που εκμεταλλεύονται  την ανάγκη των επιχειρήσεων για υπογραφή νέων συμβολαίων 7)  οι πολιτικοί δείχνουν σε όλες τις χώρες του κόσμου μια αχαλίνωτη πλεονεξία 8) η συμπεριφορά των πολιτικών αποδεικνύει ότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν  με την βεβαιότητα  ότι είναι παντοδύναμοι, ότι δικαιούνται τα ποσά που εισπράττουν και  κυρίως έχουν  την πεποίθηση ότι θα  μείνουν για πάντα ατιμώρητοι για τις πράξεις τους.
    Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί  διαφθείρουν και το κράτος και την κοινωνία. Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το μέγεθος του φαινομένου και γι’ αυτό μόνο οι ίδιοι οι πολιτικοί μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα.  Με την ενίσχυση των θεσμών. Με την απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών. Με την πάταξη της πολυνομίας. Με την στήριξη της δικαιοσύνης και  την πιστή εκτέλεση των ποινών (οι όντως καταδικασμένοι  κυκλοφορούν ήδη ελεύθεροι). Με την αναβάθμιση και ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών. Με την κατάργηση κάθε νόμου που προστατεύει τους πολιτικούς και την  κατάργηση κάθε είδους  παραγραφής.   Με τον εξοστρακισμό από τα κόμματα των πολιτικών που προκαλούν με την συμπεριφορά τους.  Με την απαγόρευση φωτογραφικών νόμων και τον περιορισμό των νυκτερινών και των ασχέτων τροπολογιών στα νομοσχέδια. Με το προσωπικό τους παράδειγμα…
   Αποτελεί  μεγάλη αφέλεια το να πιστεύουμε  ότι ένα τόσο διαδεδομένο (παγκοσμίων διαστάσεων) φαινόμενο  μπορεί να εξαφανισθεί.   Μπορεί όμως μετά βεβαιότητος  να  περιορισθεί. Το παλιό ΠΑΣΟΚ προστάτευσε νομικά το σύστημα της πολιτικής διαφθοράς που το ίδιο δημιούργησε και επιπλέον κορόιδευε τους πολίτες: «όποιος έχει στοιχεία να τα δώσει στον εισαγγελέα». Το θυμάστε;  Η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν ξήλωσε το σύστημα «σεμνά και ταπεινά»  αλλά το εκμεταλλεύτηκε όπου και όπως μπορούσε καλύτερα. Οι δε αριστερο-δεξιοί  που μας κυβερνούν, κουβαλούν τις νοοτροπίες των πολιτικών χώρων από τους οποίους μετακόμισαν. Οι προσωπικές μυστικές επαφές του πρωθυπουργού με τον εκδοτικό και επιχειρηματικό κόσμο (Ψυχάρη , L’ OREAL), η προχθεσινή διαγραφή χρεών επιχειρηματιών, η εύνοια που δείχνουν στον «κομματικό εργολάβο», η τράπεζα Αττικής και τα...βοσκοτόπια αυτό αποδεικνύουν. Η μόνη ελπίδα για να διορθωθεί η κατάσταση επαφίεται στην  επόμενη κυβέρνηση που θα κληθεί να  κυβερνήσει. Η μεγάλη ερώτηση είναι εάν θα θελήσει να κυβερνήσει με νέες  νοοτροπίες και με διάθεση να  πατάξει την διαφθορά.  Θα το τολμήσει; 

Του Νίκου Σιάνα. 

Ο Μεγάλος Πόλεμος άρχισε με συντριπτικές νίκες των Γερμανών στα δύο Ευρωπαϊκά μέτωπα.  Στο Ανατολικό οι Ρώσοι μέσα σε δύο εβδομάδες κατατροπώθηκαν, στο δε Δυτικό μια προωθημένη μονάδα των Γερμανών έφτασε έως τα περίχωρα του Παρισιού.  Η Γερμανία πρότεινε στον Βενιζέλο να επιτεθεί η Ελλάδα μαζί με την Βουλγαρία κατά της συμμάχου μας Σερβίας, η οποία ήδη αντιμετώπιζε μόνη της την επίθεση της Αυστροουγγαρίας. Η ανταμοιβή για την Ελλάδα θα ήταν η επέκταση της σε βάρος της Σερβίας. Η απάντηση του Βενιζέλου ήταν λακωνική, « η Ελλάς είναι πάρα πολύ μικρή χώρα δια να διαπράξει τόσο μεγάλη ατιμία».
Ο Βενιζέλος  είχε κι όλας διαμορφώσει την πολιτική του καθώς θεωρούσε τη θεομηνία που είχε ξεσπάσει στην Ευρώπη ως μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για τον ελληνισμό. Η Μεγάλη ιδέα ήταν το δικό του όνειρο. Πίστευε πως η θέση της Ελλάδος δεν έπρεπε να είναι θέση ουδέτερου.  Μια και η Αυστρία, η Βουλγαρία και η Τουρκία ήταν με τους Γερμανούς, εμείς έπρεπε νάμαστε με τους αντιπάλους των, με την ΑΝΤΑΝΤ, για να βρεθούμε  μαζί στο συνέδριο της Ειρήνης. Τότε όμως στην Ελλάδα υπήρχε πυρήνας ηγετών με αντίθετη γνώμη.  Οι καλύτεροι και μεγαλύτεροι αρχηγοί στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, μαζί με τον βασιλιά Κωνσταντίνο είχαν επηρεαστεί απ’ τον καιρό των σπουδών τους στη Γερμανία, αλλά και από την δύναμη και την οργάνωση του Γερμανικού Στρατού.  Πίστευαν στην ανωτερότητα των Γερμανών. Όλα τα παραπάνω δεν τους καθιστούσαν κατά κυριολεξία γερμανόφιλους, περισσότερο βρίσκονταν κοντά στην ουδετερότητα.
Το πρώτο σοβαρό ρήγμα ανάμεσα στις δύο πλέον παρατάξεις δεν άργησε, τον Αύγουστο του 1914 άνοιξε η πρώτη ρωγμή στο χάσμα του Εθνικού Διχασμού. Το δεύτερο ουσιαστικό βήμα προς τον μοιραίο διχασμό ήταν μια πρωτοβουλία του βασιλιά, ο οποίος βάσει του Συντάγματος δεν είχε καμία τέτοια αρμοδιότητα.
Αυτές ήτανε οι αιτίες του μοιραίου διχασμού. Και οι δύο πλευρές δεν ήθελαν το κακό της Ελλάδας, είχαν δικαιολογημένη βάση και ψυχολογία. Στην αρχή όμως. Κινούμενοι  σε διαφορετικής κατεύθυνσης δρόμους, έφτασαν  και οι δύο πλευρές γρήγορα στα άκρα. Ο διχασμός μέρα με τη μέρα φουντώνει, και σ’ αυτό συνέβαλε σημαντικά και η ασυναρτησία της πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμενων. Την αδιαλλαξία ενίσχυσε και η προπαγάνδα γερμανών και αγγλογάλλων πρακτόρων στην Ελλάδα, καθιστώντας  το χάσμα αγεφύρωτο. Στο μεταξύ τα γεγονότα εξελίσσονται γοργά, τον Σεπτέμβριο του 1915 η Βουλγαρία είναι έτοιμη να επιτεθεί κατά της Σερβίας, ο Βενιζέλος σύμφωνα με την ελληνοσερβική συμφωνία κήρυξε γενική επιστράτευση. Οι δηλώσεις όμως του βασιλιά προς τον βούλγαρο πρεσβευτή αποδεικνύουν την ριζική διαφορά των αντιλήψεων του με τον Βενιζέλο, ο οποίος τον Οκτώβριο του 1915 παραιτείται. Οι αγγλογάλλοι αποβιβάζονται στη Θεσσαλονίκη, ο επιστρατευμένος ελληνικός στρατός παραμένει αδρανής.  Στις αρχές μάλιστα του Δεκεμβρίου 1915 οι στρατιωτικές δυνάμεις παίρνουν διαταγή να μετασταθμεύσουν στο Αμύνταιο διότι  η μεταξύ Στρυμώνα, Βερμίου και Καϊμακτσαλάν περιοχή θα γίνει πολεμική ζώνη των Συμμάχων. Στην ουσία η Μακεδονία βρίσκεται υπό συμμαχική κατοχή. Οι πιέσεις προς την Ελλάδα γίνονται όλο και πιο έντονες, με αποκλεισμό λιμανιών, εμποδίζοντας ακόμη και το επισιτισμό της Αθήνας και καταργώντας τις ελληνικές αρχές στη Θεσσαλονίκη ο στρατηγός των αγγλογαλλικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη φέρεται σαν ασύδοτος κατακτητής.
Την άνοιξη του 1916 η Ελληνική Πολιτεία βρίσκεται σε προχωρημένη αποσύνθεση και η αιτία είναι ο τρόπος που επιβλήθηκε και ο τρόπος που εφαρμόζεται – κατ’ ανάγκην – η πολιτική της ουδετερότητας. Οι Αγγλογάλλοι, ιδίως μετά την Γερμανοβουλγαρική κατάληψη της Ανατολικής Μακεδονίας δεν εμπιστεύονται απολύτως τους Έλληνες και σκέπτονται να παραδώσουν την Κεντρική Μακεδονία στους Σέρβους. Παράλληλα όμως αφήνουν και μια χαραμάδα ελπίδας.  Μέσω του συνταγματάρχη Μπονιέ έστειλαν στον Περικλή Αργυρόπουλο το παρακάτω μήνυμα «είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι καλύτερο και συμφερότερο για την πατρίδα σας”
Ύστερα απ’ αυτό αποφασίζεται να γίνει σύσκεψη, όπου θα εκανονίζοντο οι λεπτομέρειες του κινήματος και η εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη φιλοανταντικής ελληνικής διοίκησης.
Το κίνημα έγινε και την διοίκηση της Θεσσαλονίκη ανέλαβε η επιτροπή Εθνικής Αμύνης.
Τον Αύγουστο οι Βούλγαροι, καταλαμβάνουν και την Καβάλα, η 6η Μεραρχία με την βοήθεια του Γαλλικού ναυτικού καταφεύγει στην Θάσο και από εκεί τον Σεπτέμβριο αποβιβάζεται στην Θεσσαλονιικη.
Ο Βενιζέλος σε μια ύστατη προσπάθεια από την Κρήτη όπου βρίσκεται κάνει μια τελευταία έκκληση προς τον Βασιλιά για να αποκατασταθεί η ενότητα της χώρας. Στις 9 Οκτωβρίου του 1916 ο Βενιζέλος φθάνει στην Θεσσαλονίκη και η επιτροπή Εθνική Αμύνης του παραδίδει την αρχηγία. Αμέσως συγκροτεί μαζί με τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και τον στρατηγό Π. Δαγκλή την προσωρινή κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης της οποίας πρωταρχικό και κατεπείγον έργο ήταν η συγκρότηση του στρατού. Η επιτροπή είχε ήδη συγκροτήσει τις μεραρχίες Σερρών και Θεσσαλονίκης και αποφασίστηκε η συγκρότηση άλλων δύο της Κρήτης και του Αρχιπελάγους. Ο Βενιζέλος επείγεται και μόλις οι συμμαχικές κυβερνήσεις αναγνώρισαν το κίνημα στις 24 Νοεμβρίου, η προσωρινή κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στις  Κεντρικές Δυνάμεις.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην Θεσσαλονίκη και η Σέρβοι στο μεταξύ έχουν ανακαταλάβει την Φλώρινα και το Μοναστήρι, η αντίδραση στο «Κράτος των Αθηνών» εκφράζεται με προπηλακισμούς και ύβρεις. Ακόμα και πιστοί βασιλικοί όπως ο Λάμπρος Κορομηλάς, ο Νικόλαος Στράτος και ο Ίων Δραγούμης εκλιπαρούσαν τον  Βασιλιά να εγκαταλείψει την ολέθρια ουδετερότητα για την σωτηρία της πατρίδας. Τελικά κάτω από την πίεση των αγγλογάλλων ο Κωνσταντίνος εγκαταλείπει τον θρόνο.

Επίθεση στον τομέα Λούμνιτσας (Σκρα)
Από την αρχή ο στρατηγός Σαράιγ είχε τον φόβο μήπως οι Γερμανοί αποσύρουν δυνάμεις από το Ρωσικό μέτωπο και τις φέρουν στο Μακεδονικό. Ήξερε ακόμα πως δύσκολα θα ερχόταν βοήθεια από Αγγλία, Γαλλία και έτσι θέλησε να χρησιμοποιήσει τον στρατό της Εθνικής Αμύνης. Ελπίζει πως έτσι θα επέλθει η ένωση του Ελληνικού κράτους αλλά και για να  αποκτήσει  άλλες έξι, επτά  ελληνικές μεραρχίες. Γι’ αυτό σχεδιάζει σειρά επιθέσεων με ελληνικές δυνάμεις  στο μετώπο της Λούμνιτσας (Σκρα).
Η γαλλική μεραρχία είχε στον τομέα της την μεραρχία Σερρών. Ο τομέας άρχιζε από την Καρατζόβα (Αριδαία) κοντά στο μοναστήρι του Αρχάγγελου, ανέβαινε τον αυχένα του Πάικου και κατέβαινε όλη την ανατολική πλευρά του ως τον Αξιό. Αντίκρυ στον τομέα βρισκόταν η γραμμή των Βουλγάρων με το ψηλότερο μέρος της την κορυφή Σίρκα ντι Λέγκεν ,Περδικοβούνι στα βλάχικα.
(Ένα χρόνο αργότερα στην κορυφή αυτή η ελληνική ανδρεία θα δοξάσει και πάλι την Ελλάδα στη μάχη του Σκρά)
 Οι Γάλλοι στρατηγοί αποφάσισαν η επίθεση να γίνει με τρόπο διαδοχικό, προσβολής και επιτήρησης. Η προετοιμασία της επίθεσης θα γινόταν με πυροβολικό. Τα τάγματα Γουλιανού και Παπακώστα θα έκαναν την επίθεση εναντίον του Λόφου Ραβινέ. Η προετοιμασία του πυροβολικού άρχισε στις 20 Απριλίου 1917 αρχικά με μικρή ποσότητα οβίδων και σταδιακά ο βομβαρδισμός έγινε δυνατός και γενικός ώστε από την πρώτη κιόλας μέρας το σχήμα της γραμμής είχε αλλάξει μορφή. Ο δρόμος ήταν ελεύθερος για την επίθεση του πεζικού.

Η μάχη του Ραβινέ
Ο λόφος Ραβινέ ήταν καλά οχυρωμένος και τον κρατούσε μεγάλη βουλγαρική δύναμη. Ο ταγματάρχης Ζαφειρίου είχε την διεύθυνση και το τάγμα του Γουλιανού θα επιχειρούσε την κατάληψη τα χαράματα της 1ης Μαίου 1917. Όταν έφθασε η στιγμή της εφόδου το τάγμα κίνησε με τάξη και ορμή, η βουλγάρικη φρουρά δεν μπόρεσε να αντισταθεί, άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πληγώθηκαν και άλλοι παραδόθηκαν μες τα καταφύγια. Και ήταν η μεγάλη η περηφάνεια του τάγματος Γουλιανού όταν οδηγούσε στους Γάλλους 17 Γερμανούς οπλίτες με τον υπολοχαγό τους, τον λοχία τους και τα πολυβόλα τους. Όλο το Ραβινέ είχε κυριευθεί γρήγορα. Υπήρχαν εκεί όμως καταφύγια βομβαρδισμού στερεά σε βάθος 7 μέτρων, σε αυτά έπρεπε να καταφύγουν οι άνδρες και όσοι κατέφυγαν σώθηκαν. Ο αντίπαλος βομβαρδισμός από ακτίνα 18 χιλιομέτρων με ολάκερο το Βουλγαρικό και Γερμανικό πυροβολικό να έχει συγκεντρώσει το πυρ του πάνω στον λόφο του Ραβινέ ήταν τρομερός. Πολλές χιλιάδες οβίδες έπεσαν πάνω στο λόφο επί μέρες. Το τάγμα του Γουλιανού έμεινε στη θέση του από τον βαριά τραυματισμένο ταγματάρχη έως και τον τελευταίο στρατιώτη που ελάχιστοι δεν τραυματίστηκαν. Ο σφοδρότατος βομβαρδισμός έκανε σκόνη σε βάθος τριών μέτρων όλο τον λόφο γεγονός που καθιστούσε αδύνατη οποιαδήποτε κατασκευή οχύρωσης. Και μέσα στον κατακλυσμό εκείνων των οβίδων που δεν έμεινε βαθμοφόρος όρθιος (νεκροί και πληγωμένοι ήταν όλοι τους) έναν μόνο σεβάστηκε το εχθρικό κανόνι, τον πελώριο υπασπιστή του τάγματος ανθυπολοχαγό Κ. Φλούλη. Από το ηρωικό τάγμα του Γουλιανού ελάχιστοι μείνανε. Όλος ο λόφος φαινόταν σκεπασμένος μέσα σε σύννεφα καπνού και σκόνης. Δεν διακρίνονταν ίχνη ζωής. Το βράδυ μόλις σκοτείνιασε η γαλλική διοίκηση στέλνει έναν ουλαμό να καταλάβει το Ραβινέ από τον φόβο μήπως επανεγκατασταθούν Βούλγαροι. Προχωρούν οι Γάλλοι με προφύλαξη όταν βλέπουν κάτι σκιές να ξεχωρίζουν και να τους πλησιάζουν χωρίς φόβο. Ήτανε έξι ηρωικοί έλληνες στρατιώτες από το τάγμα Γουλιανού, μαζί και ένας λοχίας. Είχαν μείνει έξω από τα καταφύγια αψηφώντας τον ανελέητο βομβαρδισμό. Το τάγμα του Γουλιανού αν και είχε τεράστιες απώλειες προσέφερε τη νίκη στο Ραβινέ τη σημαντικότερη ως τότε στον στρατό Εθνικής Αμύνης.
Η μάχη του λόφου Ραβινέ διάρκεσε τέσσερις μέρες με την οριστική κατάληψη του στις 4 Μαίου 1917. Από τους 250 άντρες του τάγματος Γουλιανού πέντε αξιωματικοί και 53 υπαξιωματικοί και στρατιώτες έπεσαν νεκροί. Τραυματιστήκαν εννέα αξιωματικοί και 225 υπαξιωματικοί και στρατιώτες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τα οστά των πεσόντων και αιώνια η μνήμη των ηρώων της μάχης του Ραβινέ. Και όσων θυσιάστηκαν για την πατρίδα ανά τους αιώνες.
Δικός μας χρέος ένα και μοναδικό να τους θυμόμαστε και τιμούμε την μνήμη τους. Δυστυχώς συμβαίνει όλο και λιγότερο τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν μας τιμά καθόλου.

Του Ευθύμιου Κουρτζανίδη
(κείμενο - παρέμβαση στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Παιονίας). 

Κύριε Δήμαρχε
Η  παρέμβασή μου  αφορά στην κατάσταση που επικρατεί στον Αρχαιολογικό  χώρο της Ευρωπού και στην ανάδειξη και τουριστική αξιοποίηση του χώρου αυτού.
Σας  ενημερώνω ότι επί  εικοσιπέντε (25) συναπτά έτη από το 1984 την τότε Κοινότητα Ευρωπού και μέχρι το 2010 τον Καποδιστριακό Δήμο Ευρωπού, υπήρχε αδιάλειπτα, στενότατη και άριστη σχέση με την Αρχαιολογική Υπηρεσία και ειδικότερα με την υπεύθυνη αρχαιολόγο κα Σαβοπούλου, η οποία μάλιστα σε επίσημη τελετή επί Δημαρχίας κ. Γίτσου ανακηρύχτηκε Επίτιμη Δημότης Ευρωπού τιμώμενη για την εν γένει προσφορά της στο τόπο μας.   
Η συνεργασία αυτή της Κοινότητας και του Δήμου Ευρωπού με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, είχε ως αποτέλεσμα το τεράστιο ανασκαφικό και αναστηλωτικό έργο που έχει εκτελεσθεί στον Αρχαιολογικό χώρο Ευρωπού όλα αυτά τα χρόνια ανεξάρτητα από τις αλλαγές στη θέση του Προέδρου Κοινότητας αρχικά και μετέπειτα Δημάρχου,  μεταξύ εμού  και του  κ. Γίτσου  και αντίστροφα..
Στο χώρο αυτόν κύριε Δήμαρχε έχουν δαπανηθεί είτε στις εργασίες και τις κατασκευές, είτε στις προσβάσεις από το χωριό  (δρόμος και περιπατητικό μονοπάτι)  πλέον των 4.000.000,00 ευρώ.
Σημειώνω δε ότι οι ανασκαφικές εργασίες της Ευρωπού,  καθώς επίσης και οι πρωτοποριακές εφαρμογές της έδρας της σεισμολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στον υπόψη χώρο, απετελούσαν ιδιαίτερο σημαντικότατο γεγονός στα ετήσια πανελλήνια συνέδρια των αρχαιολόγων.
Αρχαία ευρήματα της Ευρωπού εκτός του «Κούρου της Ευρωπού», που κοσμεί το Μουσείο Κιλκίς, εκτίθενται σε περίοπτη θέση στο Μουσείο Θεσσαλονίκης. Πολλά από τα ευρήματα αυτά έχουν «ταξιδέψει» και εκτεθεί  από την Αυστραλία μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Πεκίνο.
Η Ευρωπός, η γενέτειρα του στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, «Σέλευκου  Α’ του Νικάτωρα» που δημιούργησε μετά τον θάνατο του Μεγ. Αλεξάνδρου την Αυτοκρατορία των Σελευκιδών από το 312 π.χ μέχρι το 64 π.χ  και εκτεινόταν από τη Παλαιστίνη μέχρι  τη Περσία και  το Αφγανιστάν, είναι γνωστή για την αξία της σε παγκόσμιο επίπεδο, γι’ αυτό και είχαμε επισκέψεις καθηγητών αρχαιολογίας στον αρχαιολογικό χώρο της Ευρωπού από το Τόκιο και το Πεκίνο μέχρι τη Μόσχα. Επίσης στη Συρία ο Σέλευκος δημιούργησε την πόλη « Δούρα Ευρωπός», την «Ευρωπό» της Τεχεράνης και την  «Ευρωπό» της Μεσοποταμίας σε ανάμνηση της μητρικής Μακεδονικής γης.
Κύριε Δήμαρχε
Μετά  τη δημιουργία του νέου «Δήμου Παιονίας», δυστυχώς αυτή η καλή συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, μάλλον έχει  ατονήσει  αφού ούτε  για  ουσιαστική γνωριμία έχει κληθεί η υπεύθυνη αρχαιολόγος  από το 2011 μέχρι σήμερα.
Ο χώρος αυτός κύριε Δήμαρχε μετά από  επτά (7) περίπου χρόνια αδιαφορίας και έλλειψης συντήρησης , άρχισε σιγά-σιγά να καταστρέφεται,  οι εγκαταστάσεις υποδοχής και υγιεινής πριν καν λειτουργήσουν βρίσκονται σε  άσχημη κατάσταση και γενικά η εικόνα δείχνει  εγκατάλειψη. Το γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο, διότι αφενός μεν δηλώνει έλλειψη σεβασμού στον  ιδρώτα δεκάδων ανθρώπων που εργάσθηκαν αφιλοκερδώς για την ανάδειξη αυτού του χώρου, αφετέρου δε τα χρήματα που επενδύθηκαν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Πολιτεία δεν έχουν αντίκρισμα, στην Τουριστική αξιοποίηση της περιοχής.
Κύριε Δήμαρχε
Σε ένδειξη αναγνώρισης της σημασίας της Αρχαίας Ευρωπού, σε καιρούς μάλιστα χαλεπούς για τα εθνικά μας δίκαια προτείνω στο Δημοτικό σας Συμβούλιο για προβληματισμό και  απόφαση :
1.    Να τεθεί ο «Κούρος της Ευρωπού» ως έμβλημα του Δήμου σε όλα τα επιστολόχαρτα αλληλογραφίας και σε ευανάγνωστη θέση να υπάρχει η φράση «…Ευρωπαίων η πόλις…» ,διότι στη φράση αυτή που υπάρχει σε μία μαρμάρινη στήλη παρατηρείται για πρώτη φορά σε γραπτό λόγο ο επιθετικός προσδιορισμός «Ευρωπαίος».
2.    Να οργανωθεί σε συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, το 2018 παγκόσμιο αρχαιολογικό συνέδριο για την ηγεμονική μορφή του «Σέλευκου Α’ του Νικάτωρα», ιδρυτή της βασιλείας των Σελευκιδών.
 Ερωτάσθε κύριε Δήμαρχε
 εάν  είναι στα σχέδιά σας η  τουριστική ανάπτυξη και προβολή του αρχαιολογικού χώρου της Ευρωπού, ο οποίος είναι και ο μοναδικός οργανωμένος μαζί με το χώρο της «Τούμπας», στη εδαφική έκταση του Δήμου μας.
 εάν  θα συνεχίσετε τη διαφημιστική καμπάνια που είχαμε ξεκινήσει το 2009-2010 στα  Σχολεία της εκπαίδευσης κάθε βαθμίδας  τόσο του νομού όσο και όμορων νομών, προκειμένου να οργανωθούν ημερήσιες εκδρομές και περιηγήσεις στον αρχαιολογικό χώρο.
 Και γενικά ποιος ο προγραμματισμός της Διοίκησής σας για την τουριστική προβολή και ανάπτυξη  αυτού του χώρου.                                             

Του Δημήτρη Ιωαννίδη. 

Έχουν γραφτεί κατά καιρούς πάρα πολλά, από πολιτικούς της Αντιπολίτευσης κυρίως, για τον αριθμό των βουλευτών και την ανάγκη μείωσής τους. Μάλιστα, υπάρχουν συγκρίσεις με άλλες χώρες της ΕΕ, οι οποίες με τον ίδιο περίπου αριθμό κατοίκων ή και περισσότερους έχουν λιγότερους βουλευτές (Ολλανδία, Δανία, Σουηδία, Πορτογαλία). Δυστυχώς, ενώ συζητείται χρόνια το θέμα της μείωσης του αριθμού των βουλευτών (τελευταία ο κ. Λεβέντης μετ’επιτάσεως), καμία Κυβέρνηση δεν προχώρησε κι ούτε καν τόλμησε να το αγγίξει.

Από την Κωνσταντίνα Γεράκη. 

Μόλις τελείωσα τη δουλειά έτρεξα στη στάση.  Έβλεπα το λεωφορείο να φεύγει και σκέφτηκα πως δεν θα έχω το κουράγιο να περιμένω είκοσι λεπτά για να ‘ρθει το επόμενο..
Δεν υπήρχε άλλη λύση κι ας μην με κρατούσαν τα πόδια μου.  Όλη μέρα πάνω στα τακούνια ένιωθα τις πατούσες μου να χουν πάρει φωτιά.
Υπομονή, σκέφτηκα, λιγάκι υπομονή..

Έτος 1965. Από το 1963 δουλεύω μαθητευόμενος ψυκτικός στην νέα αγορά, την πρώτη δηλαδή στοά της αγοράς Μοδιάνο (επί της Ερμού, με κατεύθυνση από την Αριστοτέλους προς την Κομνηνών). Απέναντι, σε ένα από εκείνα τα μαγαζάκια (ισόγειο και πατάρι) ένας ράπτης από εκείνους τους «γλυκούς» κομμουνιστές με «διακοπές» στους «Παρθενώνες» της εθνικοφροσύνης.

Από τη συλλογή του Γιάννη Ρίτσου «Τα τραγούδια της αγροτιάς»

Η χλόη τους κάμπους έντυσε κι απάνω στα ψηλά βουνά
λειώνει το χιόνι κι αστραψιά ζώνει τα πλάγια,

Το άρθρο γύρω από το μεταναστευτικό που έδωσα στη δημοσιότητα πριν 2 εβδομάδες και που είχε εξαιρετική απήχηση σε χιλιάδες συμπολιτών (είχε περισσσότερες από 15 χιλιάδες αναγνώσεις στα διάφορα μέσα, ηλεκτρονικά και έντυπα) ξυπνώντας συνειδήσεις από το λήθαργο και την άγνοια, έγινε η αφορμή να δεχθώ αήθεις προσωπικές επιθέσεις με ύβρεις, απειλές και συκοφαντίες σε βάρος του προσώπου μου πρώτα από facebooks, όπως της Ειρήνης Αγαθοπούλου (ο πατέρας της μάλιστα διένειμε τις σκαιές ύβρεις της κατά του προσώπου μου με το δικό του facebook) και 3–4 ατόμων ακόμη που το έχουν για σπορ να κανιβαλίζουν όταν δεν τους αρέσει κάποια άποψη.