Του Κώστα
Τερζενίδη. 

Κάποτε ο νομός Κιλκίς κυριαρχούσε σε νέες επενδύσεις και στην εγκατάσταση βιομηχανικών μονάδων, κυρίως σε Κιλκίς, Νέα Σάντα και Πολύκαστρο. Η γειτνίαση με τη Θεσσαλονίκη και οι μεγάλες επιδοτήσεις του αναπτυξιακού νόμου είχαν μετατρέψει το νομό Κιλκίς σε βιομηχανική ζώνη. Οι επενδύσεις που εγκρίνονταν για το νομό Κιλκίς ήταν περισσότερες ακόμη και από όλη την υπόλοιπη Κεντρική Μακεδονία.

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

Είναι αλήθεια, ότι οι Στενημαχίτες διέθεταν καλύτερη κουζίνα, ομολογεί ο Δημήτρης Νικοπολιτίδης, που γνώριζε τα πράγματα από μέσα, ως μεγαλωμένος στον συνοικισμό Στενημαχιτών. Ιδιαίτερη ανάμνηση διατηρεί από τα παρασκευάσματα κρέατος των Στενημαχιτών, χοιρινά, βοδινά, γαρνιρισμένα με μυρωδικά, αλλά κυρίως από τα γευστικά λουκάνικα και τα πικάντικα ψηνορέφια και τα άλλα παρασκευάσματα του κιμά (μπιφτέκια, τζιγιεροσαρμάδες κλπ).

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Αν ένας ξένος τουρίστας επισκεφθεί την Αθήνα, θα πρέπει λογικά να εντυπωσιαστεί από την μεγαλύτερη και ιστορικότερη πλατεία της πρωτεύουσας, την πλατεία Συντάγματος. Είναι μία από τις ελάχιστες πλατείες στον κόσμο που φέρουν τέτοιο όνομα, και η πρώτη στην Ιστορία που το κατοχύρωσε. Ο επισκέπτης θα συνδυάσει λογικά την αναφορά στο σύνταγμα και την 3η Σεπτεμβρίου του 1843, με το φιλελεύθερο πνεύμα που η Ελλάδα διεκδικεί για τον εαυτό της. Ένα προσεκτικότερο μάτι ωστόσο, μάλλον θα γούρλωνε απ' την έκπληξη.

Του Νίκου Σιάνα. 

Από το 2018 οι πλαστικές σακούλες δεν θα προσφέρονται δωρεάν αλλά θα πρέπει να τις αγοράζουμε. Στόχος αυτού του μέτρου είναι ο περιορισμός της αλόγιστης χρήσης και κατ' επέκταση η προστασία του περιβάλλοντος. Εδώ τίθεται όμως ένα μεγάλο προβοκατόρικο ερώτημα: Γιατί μόνο οι πλαστικές σακούλες; Μήπως τα πλαστικά μπουκάλια και τα πλαστικά ποτήρια του φραπέ "ομορφαίνουν" το περιβάλλον και  θεωρούνται διακοσμητικά στοιχεία των δρόμων μας και γενικότερα των δημόσιων χώρων μας;
Σε κάθε περίπτωση κάθε μέτρο έστω καθυστερημένα που προστατεύει το περιβάλλον μας είναι καλοδεχούμενο, έστω και κουτσουρεμένο. Το μέγα ζήτημα βέβαια είναι η εφαρμογή του νόμου. Δυστυχώς τα παραδείγματα μη εφαρμογής είναι πολλά με κλασσικότερο παράδειγμα τον έλεγχο του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους.  

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

Με τον νέο γιατρό Νίκο Ξανθόπουλο, τώρα πετυχημένο παιδίατρο του Κιλκίς, κάναμε μαζί την άσκηση παθολογίας στο νοσοκομείο Κιλκίς, κάτω την διεύθυνση του αείμνηστου ιατρού Αθαν. Τηλιακού. Νομίζω πως ήταν το 1978.
   Λίγα τα έκτακτα περιστατικά το απόγευμα εκείνο. Έναν άνδρα, που ήρθε, ως έκτακτο περιστατικό, ανέλαβε να τον εξετάσει ο νεαρότερος Νίκος στο εξεταστήριο του γραφείου. Επρόκειτο για μεσήλικα άνδρα, καλής σωματικής διαπλάσεως, που προσήλθε για κάποιο γαστρεντερικό σύνδρομο, ιδιαίτερα επώδυνο περιοδικά και με επίμονο τεινεσμό (έπειξη για αφόδευση).

Γράφει ο Κώστας Πινέλης. 

Πυροβολούν το παρελθόν, με την αγωνία να ξεμπερδεύουν με το σήμερα και το αύριο της ταξικής πάλης. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της αντικομμουνιστικής υστερίας που αναζωπυρώθηκε τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις ανιστόρητες φιέστες εξίσωσης του ναζισμού και του κομμουνισμού, με οργανωτή την εσθονική προεδρία της ΕΕ.

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Ήταν μία από τις ειδήσεις που συνήθως ποτέ δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, γιατί απλά κάποιοι κρίνουν πως το κοινό δεν ενδιαφέρεται γι' αυτές: Τον Απρίλιο του 2014 στην Αθήνα, συνήλθαν σε Διάσκεψη όλοι οι βουλευτές που μετέχουν στις Επιτροπές Εξωτερικών Υποθέσεων, Άμυνας και Ασφάλειας των κοινοβουλίων τους και της ευρωβουλής, για να εξετάσουν ουσιαστικά δύο ζητήματα: Το ένα ήταν η δημιουργία ευέλικτων ευρωπαϊκών στρατιωτικών μονάδων ταχείας επέμβασης και το άλλο η ρωσική απειλή για την Ουκρανία.

Του Νίκου Σιάνα. 

Ο αυγουστιάτικος καύσωνας έγινε πιο ενοχλητικός από την πολιτική ειδησεογραφία της καθημερινότητας. Πέρσυ είχαμε τον "βομβαρδισμό" για τις αδειοδοτήσεις των τηλεοπτικών σταθμών, φέτος για να μην πλήξουμε είπαν οι αγέρωχοι κυβερνώντες να βάλλουν τάξη στους σημαιοφόρους των δημοτικών σχολείων!

Του Θεοφύλακτου Παγλαρίδη. 

Να μας συγχωρεί η χάρη του Σπινόζα αλλά υπάρχουν γεγονότα όπου δεν ισχύει το παράγγελμά του "Να μην γελάς, να μην κλαίς, ούτε να καταριέσαι, μόνο να κατανοείς"
Διότι όσα αποθέματα νηφαλιότητας  κι αν διαθέτεις αποδεικνύονται ανεπαρκή όταν βρίσκεσαι ενώπιον καταστάσεων που ξεφεύγουν από κάθε λογική επεξεργασία.

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

Η είδηση από όλα τα μέσα της μαζικής ενημέρωσης του θανάτου της μεγάλης σταρ του ελληνικού κινηματογράφου Ζωής Λάσκαρη, μου έφερε στη μνήμη εκτός από τις εικόνες από σκηνές των έργων, όπου πρωταγωνιστούσε η αείμνηστη,  κατά την δεκαετία του ’60, εποχή των φοιτητικών μου χρόνων και ένα άλλο περιστατικό, αρχές τις δεκαετίας του ’80, σχετικό με αυτές τις μνήμες, που συνέβηκε μεταξύ εμού, ως ιατρού πλέον και ενός άλλου μεγάλου ηθοποιού και συμπρωταγωνιστή της μακαρίτισσας τον καιρό εκείνο, του Σπύρου Καλογήρου. Για το περιστατικό έγραψα σχετικά σε τοπική εφημερίδα, όταν και εκείνος εγκατέλειψε άδοξα τα εγκόσμια….