Άρθρα Συνεργατών
Του Ανδρέα Μακρίδη.
Ο πρόσφατος θάνατος του Κώστα Μητσοτάκη, έδωσε αφορμή για κάποιες αντιπαραθέσεις που αφορούν την τήρηση των παραδοσιακών μας ιερών και οσίων για τον θάνατο ενός ανθρώπου. “Ο νεκρός δεδικαίωται” συνηθίζουμε να λέμε, σαν να επιθυμούμε να κλείσουμε το στόμα που πάει ν' ανοίξει για να καταγγείλει τον μακαρίτη για όσα δεν πρόλαβε η ζωή να του ανταποδώσει. Πιστεύουμε στ' αλήθεια στη δικαίωση του νεκρού;
Του Αναστάσιου
Αμανατίδη.
Το μεσημβρινό τηλεφώνημα προερχόταν από το ορεινό Δίβουνο, δεκαεπτά χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης του Κιλκίς. Ο γέρο – Μωϋσής Πασχαλίδης, ζαΐφης, (λιπόσαρκος), με χρόνια προβλήματα υγείας, κυρίως καρδιοαναπνευστικά, αλλά και γαστρεντερολογικά, με γνωστές σε μένα εξάρσεις και υφέσεις από το παρελθόν, παρουσίασε έντονο επώδυνο κοιλιακό σύνδρομο για το οποίο χρειάσθηκε μετάκληση ιατρού για μία κατ’ αρχήν κατ’ οίκον ιατρική επίσκεψη.
Του Σωτήρη Χρυσάφη.
Σε ένα “δύσκολο” αλλά και πολλαπλά ενδιαφέρον θέμα εστιάζει στο νέο του βιβλίο ο κιλκισιώτης επιστήμονας Σωτήρης Χρυσάφης, στη πολύνεκρη Μάχη του Κιλκίς κατά την εμφύλια σύρραξη, στις 4-11-1944. Στόχος του συγγραφέα είναι να γίνει ευρύτατα γνωστή η πιο αιματηρή μάχη του ελληνικού εμφυλίου, μια θλιβερή πρωτιά του Κιλκίς.
Στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Σ. Χρυσάφης γράφει:
Γράφει ο
Κώστας Πινέλης.
Η άσκηση «Noble Jump» δεν είναι μια «οποιαδήποτε» άσκηση. Εξ άλλου το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Νάπολης που την σχεδίασε, τη χαρακτηρίζει «μεγάλη πρόκληση» σε ότι αφορά τα συστήματα διαχείρισης εφοδιασμού και υλικοτεχνικής υποστήριξης. Ακόμη «ακρογωνιαίο λίθο» για το ΝΑΤΟ αυτή τη χρονιά.
Του Αναστάσιου
Αμανατίδη.
Πάρ’τ’ αυτά Γιαννάκ’, κι άμα πιθάνου, κάνε μ’ κόλλυβα κι κέρνατ’ς όλ’ς, δου μέσα, ένα κονιάκ κι έναν καφέ…
Ψυχούλα ο Βαγγέλης Τσινάρης! Όλοι τον περνούσαν για περιθωριακό τύπο (πλην άκακο) του Κιλκίς και δούλο του πατροπαράδοτου κρασιού.
Γράφει
ο Τάσος Ναούμης
παιδίατρος
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Στο Κιλκίς έγινε πρόσφατα μια σπουδαία μουσική εκδήλωση. Για πρώτη φορά οργανώθηκε στην πόλη ένα φεστιβάλ πιάνου (ναι! συνέβη και αυτό στην πόλη μας) στα πλαίσια του οποίου έγιναν δυο συναυλίες. Στην πρώτη έπαιξαν κομμάτια για πιάνο τρείς νέοι μουσικοί (οι Ηλίας Στασινός- 36 ετών-, Αννα Αλβίζου -21 ετών- και Νίκος Λαβασάς- 25 ετών) και στην δεύτερη ο καθηγητής τους Λάμπης Βασιλειάδης.
Του Αναστάσιου
Αμανατίδη.
Από την αρχή της άσκησης της ιατρικής στη Γουμένισσα ήταν φανερή η δυσκολία, που συναντούσα κατά την κλινική εξέταση των αρρώστων στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου, κατά τη λήψη του ιστορικού, λόγω του άγνωστου σε μένα του τοπικού γλωσσικού ιδιώματος. Αυτό συνέβαινε περισσότερο μεταξύ πολλών ηλικιωμένων, που ήταν και οι περισσότεροι, που απασχολούσαν τον παθολόγο. Καθώς όμως διαπίστωσα, ότι ήταν εύκολη η εκμάθησή του ιδιώματος, τουλάχιστον για μια απλή συνεννόηση, άρχισα να καλλιεργώ τους διαλόγους μου με τους εντόπιους. Ήμουν και νέος στην ηλικία. Το έκανα με μεράκι για να διευκολυνθώ πάνω στη δουλειά μου.
Ένα αιώνα μετά δύσκολα μπορεί κανείς ν’ απαντήσει στο ερώτημα ποιος έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για τον Μεγάλο Εθνικό Διχασμό μας, ένα Διχασμό που οδήγησε στην τραγική για τον ελληνισμό Μικρασιατική Καταστροφή. Ένα Διχασμό που άφησε μέχρι και σήμερα βαθιές πληγές στο σώμα της πατρίδας μας.
Στο πρόσφατο άρθρο μας με αφορμή την επέτειο της μάχης του ΡΑΒΙΝΕ περιγράψαμε διάφορα γεγονότα που οδήγησαν στον Εθνικό Διχασμό. Στο σημερινό μας θα αναφερθούμε σ’ ένα άλλο μισοξεχασμένο γεγονός εκείνης της περιόδου, στην τραγική ιστορική συγκυρία που οδήγησε εκεί γύρω στο 1916 μεσούντος του μεγάλου πολέμου 7.000 Έλληνες στρατιώτες μετά την κατάκτηση της Ανατολικής Μακεδονίας από τους Βουλγάρους και ύστερα από μια αμφιλεγόμενη συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας, της ΑΝΤΑΝΤ και των γερμανοβουλγαρικών στρατευμάτων βρέθηκαν στο Γκέρλιτς της Σαξονίας, μια κωμόπολη που βρίσκεται στα σημερινά Γερμανοπολωνικά σύνορα.
Του Κώστα
Τερζενίδη.
Όταν στήνονταν η νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και από τον «Καποδίστρια» περνούσαμε στον «Καλλικράτη» με τις συνενώσεις των 11 δήμων του νομού σε μόλις δυο, μόνο η Γουμένισσα ήταν αυτή που σήκωσε το ανάστημά της και διεκδικούσε τρίτο δήμο με έδρα την πρωτεύουσα της Παιονίας. Συγκρότησε τότε επιτροπή διεκδίκησης, έκανε μεγάλες συγκεντρώσεις, παρουσίασε και τις θέσεις της στο συνέδριο της ΤΕΔΚ, αλλά δυστυχώς τελικά δεν δικαιώθηκε.
Γράφει ο
Θεοφύλακτος Παγλαρίδης.
Για εναρμονισμένη πολιτική μείωσης των τιμών γάλακτος καταγγέλλουν τις γαλακτοβιομηχανίες οι παραγωγοί, πρωτίστως οι αιγοπροβατοτρόφοι. Όλες μαζί και σε όλους τους κτηνοτρόφους εφαρμόζουν την ίδια μείωση, περί τα εφτά λεπτά ανά λίτρο γάλακτος.
Φώναξαν στο Κιλκίς, κατήγγειλαν στις Σέρρες, την Λάρισα ....παντού όπου παράγεται γάλα η καταγγελία είναι ίδια: Πιέζουν την τιμή και μάλιστα επικαλούμενες - οι εταιρείες- την ίδια αιτιολογία: Ποιοτική υποβάθμιση του προϊόντος.