Υπάρχουν τρεις κατηγορίες βοσκών, έλεγε ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Αυτοί που θέλουν το πρόβατο για το μαλλί του, αυτοί που το θέλουν για το κρέας του κι αυτοί που το θέλουν για το γάλα του. Κανείς τους δεν το θέλει σαν σκέτο πρόβατο. Κάπως έτσι συμβαίνει σήμερα και με τα κόμματα. Κανείς δεν θέλει ένα κόμμα μόνο σαν σκέτο κόμμα, αλλά σε συνάρτηση πάντα με τη σχέση που έχει με αυτό. Ο λαός είναι διαχρονικά το πρόβατο του Σαρτρ.

Του Κώστα Τερζενίδη.

Χρόνια τώρα ακούμε τα περί έλλειψης ισχυρών ηγετικών μορφών στην Ευρώπη, αλλά και στη δύσμοιρη Ελλάδα, πως το επίπεδο των πολιτικών μας έχει πέσει στα χαμηλά, underground που θα έλεγε κι ένας σοβαρός πολιτικός αναλυτής, πως στο νομό Κιλκίς στερούμαστε πολιτικών προσωπικοτήτων…
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, ας μην έχουμε αυταπάτες -ηθελημένες ή μη- ας τολμήσουμε μια αυτονόητη παραδοχή για τους πολιτικούς μας εκπροσώπους: Εικόνα μας είναι και τους μοιάζουμε! Αν δεν βρίσκετε ανάμεσα στους εκπροσώπους μας, πολιτικούς με υψηλά ιδανικά και οράματα, τότε αναζητήστε τα ελλείμματα και την πολιτική φτώχεια στην ίδια την κοινωνία. Καθρέπτης μας είναι όσοι μας εκπροσωπούν.

Του Στέφανου Παραστατίδη.

Η καθημερινή επαφή μου με τον κόσμο και οι συζητήσεις μου με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους μου δίνει το προνόμιο να ακούω πολλές διαφορετικές απόψεις. Που όμως έχουν έναν κοινό παρονομαστή: “η πολιτική έχασε το νόημά της κι οι πολιτικοί μας πρόδωσαν”.
Δεν ασπάζομαι ισοπεδωτικές ρήσεις που ρίχνουν καθολικές ευθύνες συλλήβδην σε όλους κι όλα. Όμως πιστεύω κι εγώ ότι η πολιτική και οι άνθρωποι που την εκπροσώπησαν για πολλά χρόνια στην Ελληνική Βουλή δεν ενήργησαν με γνώμονα την ιδανική επιλογή που θα βελτίωνε τη ζωή των πολιτών. Άλλωστε γι’ αυτό βρεθήκαμε σε μια πολυετή κρίση που τα κατάλοιπά της μας ταλαιπωρούν ακόμα και σήμερα.

Γράφει ο Θεόφιλος Τιρεκίδης.

Η συγκεκριμένη μάχη η οποία ήτο φονικότερη κρισιμότερη και ενδοξότερη μάχη της νεοελληνικής ιστορίας, η μάχη του Κιλκίς ,η οποία  απουσιάζει από τα σχολικά  βιβλία της ιστορίας.

Τέσσερις ελληνικές μεραρχίες, ξεκίνησαν τα χαράματα της 19^ης Ιουνίου, με κατεύθυνση το Κιλκίς. Είχαν να αντιμετωπίσουν τη 2^η ταξιαρχία της Βουλγάρικης 3^ης μεραρχίας, 3 πεδινές πυροβολαρχίες και μια ορειβατική.

Ακούω συχνά νέους ανθρώπους να αποστρέφονται την έννοια της πολιτικής. Άλλοι, πάλι, εύκολα επιλέγουν οτιδήποτε ακραίο, για να εκφράσουν την αντίθεση τους προς το σύστημα.
Ουσιαστικά, η πολιτική επιχειρηματολογία απουσιάζει από όλες τις συζητήσεις και τη θέση της παίρνει ο εύκολος χαρακτηρισμός προς τον συνομιλητή μας και η συνθηματολογία. Και η αίτια, προφανώς, δεν μπορεί να είναι μόνο στο επίπεδο που επιλέγουμε να απευθυνθούμε αλλά και στο επίπεδο παραγωγής πολιτικών αποτελεσμάτων και πώς αυτά ενημερώνονται στον κόσμο.

(Κατά περιληπτική διασκευή αφήγησης του κυβερνήτη της πόλης Βλαδίμηρου Καραμανώφ).

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Τα Βαλκανικά κράτη, ως γνωστόν, από τις 5 Οκτωβρίου 1912 κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στην Τουρκία. Που, σε ότι μας αφορά, κατείχε ακόμη Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, νησιά Αιγαίου. Η μικρή Ελλάδα της Μελούνας, άρπαξε την ευκαιρία και μπήκε παλικαρίσια στον πόλεμο. Κατάφερε να φθάσει μέσα σε είκοσι ημέρες μέχρι τον Αξιό και την Θεσσαλονίκη. Το Κιλκίς έπεσε αμαχητί στα χέρια των ‘συμμάχων’ Βουλγάρων, που ασθμαίνοντες κατευθύνονταν να προλάβουν να μπουν πρώτοι στην Θεσσαλονίκη. Αλλά ματαίως!

Του Θεοφύλακτου Παγλαρίδη.

Εκλογές
17ης Νοεμβρίου 1974
Προεκλογικό σκηνικό
Οι πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές στην Ιστορία της Ελλάδας χρωματίζονται από την δραστική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, αλλά και των κομμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα ψηφοδέλτια των νεοϊδρυθέντων κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στο Κιλκίς συμμετέχουν πολλοί νέοι υποψήφιοι, ή μάλλον ελάχιστοι (Σ. Περτσινίδης) από την προχουντική Ελλάδα.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Τι είπε αυτός με την «χαριτωμένη» φωνή και τον «άριστο» χειρισμό της Ελληνικής γλώσσας;
Μετά την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Νίκου Καραθανασόπουλου για την τροπολογία της κυβέρνησης σχετικά με το αφορολόγητο, ο Τσακαλώτος ισχυρίστηκε ότι αν, ο μη γένοιτο, κερδίσει η ΝΔ θα φταίει το ΚΚΕ. Θα είναι άλλο ένα τεράστιο λάθος του ΚΚΕ. Πολλές φορές το έχει κάνει το λάθος το ΚΚΕ και η αριστερά (…)». Κάλεσε μάλιστα τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ να το πιέσουν να αλλάξει γραμμή ή να μην το ψηφίσουν!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Μπορεί η Ελλάδα να ανήκει στη Δύση, όταν σε κάποια θέματα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα αραβικά εμιράτα. Όπως εκεί έτσι κι εδώ είναι ισχυρό το φαινόμενο οικογενειοκρατίας: τρεις οικογένειες, όλο κι όλο, μας κυβερνούν τα τελευταία εβδομήντα χρόνια.
Η δημοκρατία μετεξελίσσεται σε οικογενειοκρατία, που ήδη απλώνεται και στην επαρχία, όπου η αυτοδιοικητική κι η κεντρική εξουσία περνά στα χέρια μερικών οικογενειών, καθώς πάντοτε και παντού η κορυφή του βουνού ελέγχει την «πεδιάδα».

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Την άνοιξη του 1922, τη χρονιά της καταστροφής, στο Μπακίρκιοϊ (ελληνιστί Μακρυχώρι) της Κωνσταντινούπολης, γεννήθηκε ένα αγοράκι που πατέρας του ήταν ένας Έλληνας της Πόλης και μητέρα του μία Ελληνίδα χήρα που από τον πρώτο γάμο της είχε άλλα δύο παιδιά. Βαφτίστηκε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της συνοικίας τους και πήρε το όνομα Ιωάννης. Με την συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, η οικογένεια με τα τρία παιδιά ήρθε το 1924 στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε σε ένα χωριό της Μακεδονίας.