Αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Μια διαρκής μετακίνηση πληθυσμών. Ένα «καραβάν σαράι». Που  σχηματίζεται  πάντα από ανάγκη. Ποτέ από χόμπι.  Τον πεινασμένο, τον κυνηγημένο, τον απελπισμένο, δεν μπορεί να τον σταματήσει τίποτε, δε μπορεί να τον σταματήσει κανείς από το να αναζητά την ελπίδα, την τροφή, την ασφάλεια. Φταίει ο καπιταλισμός των χωρών που γεννάει την φτώχεια, τους πολέμους. Φταίει ο καπιταλισμός που δέχεται τους μετανάστες, για να ρίξει κι άλλο την αξία της εργατικής δύναμης.

Ευγενής η φιλοδοξία μας να μας παραχωρήσει ο Στρατός οικόπεδα από στρατόπεδα που καταργήθηκαν ή μεταφέρθηκαν. Καλή ώρα σαν τις δίδυμες καπναποθήκες περί των οποίων τόσος λόγος έγινε. Δυστυχώς όμως οι χώροι αυτοί εγκαταλείφθηκαν κι αντί να συνεισφέρουν στην ανάσα της πόλης ενίοτε υποβαθμίζονται σε πρόχειρους σκουπιδότοπους.
Το αεροδρόμιο αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση. Επενδύθηκαν μάλιστα και χρήματα για την κοινωνική χρήση του ως τόπου περιπάτου ή και χώρου συνάντησης μοτοσυκλετιστών.
Η εικόνα του αεροδρομίου όμως και ειδικότερα των αποθηκών είναι αποκαρδιωτική. Όπως αποκαρδιωτική είναι και η κατάσταση στις δίδυμες καπναποθήκες. Σκουπιδότοποι, πρόχειρα αποχωρητήρια, εστίες ασχήμιας…
Και μην αναζητηθεί ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας. Για την πόλη μας μιλάμε, για την αισθητική και την καθαριότητα και εν τέλει για την υγεία των πολιτών. Αν ο στρατός δεν φροντίσει ή δεν επαρκεί πλέον κανείς σε τούτη την πόλη και σε τούτο το νομό δεν νοιώθει υπεύθυνος;

Είχε ρηξικέλευθα προγράμματα να υπηρετήσει η Αναπτυξιακή Κιλκίς. Κυρίως προγράμματα ανάπτυξης του οικοτουρισμού, των ήπιων μορφών τουριστικής ανάπτυξης. Σε ένα νομό που δεν βρέχεται από θάλασσα δεν είναι εύκολος ο τουρισμός. Μόλις τα τελευταία χρόνια ανακαλύψαμε την αξία του βουνού οι νεοέλληνες. Και σε επίπεδο οικοτουρισμού, όση αξία έχει το φυσικό κεφάλαιο, το βουνό δηλαδή, ακόμα περισσότερο καθοριστική είναι η συμβολή του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Τολμητίες και γνώστες του χώρου θα ανοίξουν δρόμους. Δεν περισσεύουν και η αποστολή της ΑΝΚΙ επικεντρώθηκε και στον τομέα αυτό. Να τους βρει, να τους εκπαιδεύσει και να τους ενισχύσει για να τολμήσουν.
Σίγουρα έγιναν πολλά βήματα. Και άλματα σε περιβάλλον όχι πάντα εύκρατο. Αλλά περισσότερα απομένουν. Επομένως το έργο είναι ακόμα μπροστά.

Τα στοιχεία από την Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας αποδεικνύουν του λόγου μας το αληθές. Ο ν. Κιλκίς είναι πλέον κομπάρσος στον επενδυτικό χάρτη της Κ. Μακεδονίας και βεβαίως και πανελλαδικά. Δεν πάνε πολλά χρόνια - ολόκληρη η δεκαετία του ’90 και ένα δυο χρόνια από το 2000- που το Κιλκίς πρωταγωνιστούσε στη μάχη των επενδύσεων έχοντας τη μερίδα του λέοντος, δηλαδή το 40-50% των επενδύσεων μέσου μεγέθους στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας. Ήταν τότε που άκμαζε η ΒΙΠΕ, αλλά και περιοχές μη θεσμοθετημένες, όπως η Νέα Σάντα και το Πολύκαστρο - Αξιούπολη.
Τα τελευταία πέντε έξι χρόνια η εικόνα αναστράφηκε. Οι επενδύσεις γίνονται με το σταγονόμετρο. Ο νέος αναπτυξιακός νόμος που εξισώσει από πλευράς κινήτρων το Κιλκίς με τη Θεσσαλονίκη και τη Βοιωτία αποτελεί ουσιαστικό αντικίνητρο. Μόνο κίνητρο η χαμηλή αξία της γης.
Επιπρόσθετα στη ΒΙΠΕ Κιλκίς τα οικόπεδα ουσιαστικά τελείωσαν και οι επενδύσεις γίνονται πια σε χωράφια διάσπαρτα στο νομό.
Εικόνα παρακμής και το χειρότερο δεν φαίνεται να συγκινεί πολλούς.

Πως να μιλήσει κανείς για την Ακρόπολη... στο πέρασμα του χρόνου, αλλάζοντας ενοίκους, κακοποιήθηκε, γέμισε πληγές που τρέχουν ακόμη. Όμως κάθε φορά που βλέπουμε τον Παρθενώνα πάνω από τα τείχη τραυματισμένο αλλά όρθιο, να ακτινοβολεί ευγένεια, και σχεδόν απόκοσμη τελειότητα, αφήνουμε κι εμείς ταπεινό ανάθημα στα πόδια του, την ψυχή μας.
Αιώνες τώρα συγκεντρώνει το θαυμασμό όλου του πολιτισμένου κόσμου.

Βρέθηκα στην Αθήνα την εβδομάδα που περιελάμβανε την 19η Μαΐου ημέρας μνήμης της γενοκτονίας για να ζήσω τις εκδηλώσεις όλης της εβδομάδας στην πρωτεύουσα για να τις συγκρίνω με αυτές της προσφυγομάνας Θεσσαλονίκης.

Η  μέση στρεμματική απόδοση των σιτηρών φέτος στο Κιλκίς θα κυμανθεί μεταξύ 120 - 140 κιλών. Απόδοση απογοητευτική που δεν καλύπτει ούτε το κόστος ενός φειδωλού καλλιεργητικού κόστους με λίγα λιπάσματα και σχεδόν ανύπαρκτα φυτοφάρμακα.
Με ένα λόγο, το σιτάρι αντεδείκνυται για πολλούς λόγους εκ των οποίων ο σημαντικότερος δεν είναι μόνο ο οικονομικός. Και οι καιρικές συνθήκες - ιδιορρυθμίες μαζί με την υποβάθμιση της γης ορίζουν πως είναι καιρός να τεθεί επιστημονικός δάκτυλος επί τον τύπον τον ήλων.
Κάποτε και οι παραδόσεις σπάνε. Ο τόπος παρήγαγε σιτάρι από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους. Στα κλασικά και αργότερα στα βυζαντινά χρόνια η γη του Κιλκίς ήταν από τους σιτοβολώνες του τότε γνωστού κόσμου.
Η εντατική καλλιέργεια όμως των τελευταίων πενήντα χρόνων, η εγκατάλειψη παραδοσιακών μεθόδων ξεκούρασης και εμπλουτισμού της γης, κούρασαν, σχεδόν αχρήστεψαν τα χώματά μας.
Αγρότες και «αρμόδιοι» όμως είναι προσανατολισμένοι αποκλειστικά στις επιδοτήσεις. Η παραγωγική μας γη κραυγάζει και ημείς καθεύδωμεν…
Μέχρι πότε άραγε;

Ο Μουσικός Σύλλογος Κιλκίς με τη χορωδία του κάλεσε από την Κύπρο τη χορωδία “Η φωνή της Κερύνειας” να λαμπρύνει τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα Ελευθέρια της πόλης σε μια από κοινού εμφάνιση στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου το Σάββατο 13 Ιουνίου.
Η εμφάνιση των δύο χορωδιών έγινε με το Συνεδριακό Κέντρο κατάμεστο από Κιλκισώτες -ασφαλώς φίλους της χορωδιακής μουσικής.

Καλημέρα στους ψηφίσαντες και μη ψηφίσαντες.
Καλημέρα και στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έδωσαν σκληρή μάχη για να ματαιώσουν τα σχέδια που υπήρχαν να «γκρεμιστεί» το ΚΚΕ από την τρίτη θέση.

Πάντως η ΝΔ του Μπαρόζο και το ΠΑΣΟΚ του Αλ Μούνια, «το πήραν το μήνυμα». Γι αυτό σπεύδουν να εφαρμόσουν κατά γράμμα τις επιθυμίες του ΕΚΟΦΙΝ και του ΔΝΤ για ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές. Εδώ είναι που λένε «ο λογαριασμός (ή η λυπητερή) έρχεται μετά την κάλπη».

Ως αφιέρωμα στην επέτειο της Μάχης
του Κιλκίς, (19-21 Ιουνίου 1913)
δημοσιεύουμε σήμερα την παρουσίαση
των μνημείων που κοσμούν τον λόφο
της Θυσίας, τον ιερό χώρο
όπου έπεσαν χιλιάδες έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί για χαρίσουν την ελευθερία στη ιερή μακεδονική μας γη.
Την επιμέλεια
του αφιερώματος, ενταγμένου στη σπουδαία συνολική εργασία του «Μνημεία του Κιλκίς»
έχει ο συνεργάτης μας,
φιλόλογος
Αθανάσιος Χατζημητάκος.