Ένα ερώτημα είναι αν την κρίση του πολιτικού συστήματος προκαλούν τα εξωθεσμικά κέντρα, οι νταβαζήδες και οι διαπλεκόμενοι προβάλλοντας χαοτικά σενάρια με το τέλος του δικομματισμού.
Συνήθως την εκδοχή αυτή υποστηρίζουν όσοι διαθέτουν την εξουσία - κυβερνητική η κομματική- που τασσόμενοι υπέρ του πολιτικού συστήματος ξορκίζουν τους επιβουλευόμενους  άρπαγες της εξουσίας τους.
Η άλλη εκδοχή είναι η κρίση του δικομματισμού να προκαλείται όχι από νταβατζήδες, αλλά από την αδυναμία  των κομμάτων εξουσίας να πείσουν τους πολίτες ότι τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν κι όχι τα συμφέροντα ομάδων, κολλητών, της παρέας κ.ο.κ.

Όταν επισημάναμε τις μεθόδους πολιτικής αιχμαλωσίας των συμβασιούχων υπαλλήλων, κάποιοι φίλοι μας στην Αξιούπολη γκρίνιαξαν. Γι’ αυτούς προέχει η καταδίκη της Δημάρχου Αξιούπολης και μόνο. Να καταδικάσουμε την κ.Συμεωνίδου δεν φτάνει. , Διότι ποια είναι η πολιτική αξιοπιστία του Υπουργείου Εσωτερικών όταν αφενός ζητά νέα σύμβαση και αφ’ ετέρου ζητά να προσληφθούν άτομα με σχετική εμπειρία! Πόσοι στην Αξιούπολη και στο ν. Κιλκίς έχουν εμπειρία από λειτουργία ΚΕΠ και είναι διαθέσιμοι; Μόνο οι δυο υπάλληλοι του ΚΕΠ Αξιούπολης. Άρα το Υπουργείο φωτογραφίζει και εκείνους που «πρέπει» να προσληφθούν.
Αλλά αν οι δυο υπάλληλοι του ΚΕΠ καλύπτουν πάγιες και δι

«Θα υποδείξουμε περιοχή του Βαφειοχωρίου» για να κατασκευαστεί ο ενιαίος ΧΥΤΥ, δήλωσε μια ακόμα φορά, τον τελευταίο μήνα,  σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Δήμαρχος Πολυκάστρου  Δημ. Σμυδάκης και μπράβο για την τόλμη του. Αλλά αν την ίδια τόλμη επιδείκνυαν τόσο ο ίδιος  όσο και οι συνάδελφοί του της Παιονίας από τις αρχές του περασμένου έτους έστω, σήμερα δεν οδηγούμασταν στο αδιέξοδο με τη διάθεση των σκουπιδιών τους.
Αλλά ποιος θα ενθάρρυνε το διάλογο, ποιος θα έπειθε; Η Νομαρχία ουσιαστικά έμεινε στο περιθώριο. Η διαχείριση των σκουπιδιών δεν είναι θέμα που προσφέρεται για την εύκολη παρέμβαση. Η δε Περιφέρεια συναγωνίζεται επιτυχώς τη Νομαρχία σε διεκπεραίωση του διοικητικού και μόνο ρόλου της.
Οπότε «δειλοί άβουλοι και μοιραίοι» περιμέναμε να εκπνεύσουν όλες οι προθεσμίες. Κι από 1ης Ιανουαρίου 2009 όποιος συνεχίζει να ρίχνει σε χωματερές τα σκουπίδια του θα πληρώνει πρόστιμο 35.000 ευρώ κάθε μέρα!
Εύγε μας!

Πόσα χρόνια θα χρειαζόταν μια επαρχία του Τσαντ για να κατασκευάσει ένα Δικαστικό Μέγαρο; Ναι, στο Τσαντ των 400 δολαρίων κατά κεφαλή ΑΕΠ. Πέντε χρόνια; Οχτώ δέκα;
Εμείς στο Κιλκίς της Ελλάδας των κοντά 30.000 δολαρίων κατά κεφαλή ΑΕΠ από το 1990 «πολεμάμε» κι ακόμα δεν καταφέραμε να εξασφαλίσουμε ούτε το οικόπεδο του Δικαστικού.

Ούτε στις πιο αισιόδοξες προβλέψεις μας δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε, πως το άνοιγμα του δημοσιογραφικού μας οργανισμού στο διαδίκτυο θα είχε αυτά τα καταπληκτικά αποτελέσματα.
Φαίνεται όμως πως η ποιότητα της δουλειάς μας και η πληρότητα της ιστοσελίδας μας, από τις καλύτερες σε πανελλαδικό επίπεδο για περιφερειακά μέσα ενημέρωσης, απέφερε καρπούς και πέρασε το νομό Κιλκίς με τον καλύτερο τρόπο στον παγκόσμιο ιστό της πληροφόρησης.

Εκ του νόμου μία πρέπει να είναι η διαχειριστική ενότητα στο ν. Κιλκίς, διαρρηγνύουν από τις αρχές Δεκεμβρίου  τα ιμάτια τους οι «αρμόδιοι» της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας. Τούτο σημαίνει πως αφού ένας είναι ο ΧΥΤΑ, εκόντες άκοντες θα δεχθούν στο Κιλκίς να «φιλοξενήσουν» τα σκουπίδια ολόκληρου του νομού. Ως αναγκαίο κακό, αφού  - τι να κάνουμε; -  άλλη λύση δεν υπάρχει. Και ξέσπασε η ένταση στο νομό.

Αισιοδοξείτε, αγαπητοί συμπατριώτες, για να θυμηθούμε και το «ευτυχείτε» του Άλκη Στέα.
Και γιατί να μην αισιοδοξούμε άλλωστε. Κουτσά στραβά τη βγάλαμε τη χρονιά. Το αφήσαμε –δυστυχώς- πίσω το 2007 και πατήσαμε ποδάρι στο 2008.

Είμαστε περήφανοι ως κιλκισιώτες, γιατί έχουμε εδώ και καιρό αποκτήσει παράρτημα του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και σύντομα θα το στεγάσουμε και στο δικό του κτίριο, στο λόφο του Μεταλλικού.
Είμαστε περήφανοι ως κιλκισιώτες, γιατί διαθέτουμε τμήμα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και θα θέλαμε να δούμε κι άλλα, και στο Κιλκίς και στη Γουμένισσα.

Φταίει το κακό το ριζικό μας, φταίει και ο Θεός που μας μισεί, φταίει και…
Δεν υπάρχει πιο άθλιο αστικό οδικό δίκτυο από αυτό της πόλης του Κιλκίς. Οπου δεν υπάρχουν τρύπες και βομβαρδισμένο τοπίο, υπάρχουν τα… σαμαράκια από τα απαράδεκτα μπαλώματα που έχει γεμίσει η πόλη.
Γίνεται η ασφαλτόστρωση ενός δρόμου και μετά τον κόβουν δυο και τρεις φορές για τα διάφορα δίκτυα. Να η ύδρευση, να η αποχέτευση, να ο ΟΤΕ, να το φυσικό αέριο, να…

Ζωή χωρίς την ανάσα των γιορτών, αντέχεται; Όχι δεν αντέχεται. Γιατί αν αντέχονταν, θα μας τις είχαν κόψει κι αυτές.
Κι αφού χιλιάδες χρόνια οι γιορτές ζουν και βασιλεύουν, τότε φίλοι αναγνώστες, απολαύστε τες! Ζήστε τες, σε κάθε τους στιγμή, σε όλο τους το μεγαλείο ή και τη μικρότητά τους.