Πώς δύο πετυχημένα προγράμματα διασυνοριακής συνεργασίας παράγουν τεχνογνωσία για όλη την Ελλάδα.

Του Θοδωρή Καραουλάνη (euractiv.gr).

Το πιο γνωστό πρόγραμμα διασυνοριακής συνεργασίας της ΕΕ, το Interreg, που έκλεισε ήδη τριάντα χρόνια συνδρομής στις περιφέρειες των κρατών μελών που συνορεύουν με άλλα κράτη, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα θέματα περιβάλλοντος και ειδικά στα θέματα διαχείρισης αποβλήτων με την ανακύκλωση και προώθησης της κυκλικής οικονομίας, με λιγότερη κατανάλωση πόρων και επαναχρησιμοποίηση υλών και υλικών.

Του Νίκου Κουζίνη.

Καταστροφική πολεμική επιχείρηση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών, σε μια δύσκολη περίοδο του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Διεξήχθη στις 24 Απριλίου 1827, την επομένη του θανάτου του Γεωργίου Καραϊσκάκη, στην περιοχή Ανάλατος (σημερινή Νέα Σμύρνη), με σκοπό τη διάσπαση της πολιορκίας της Ακρόπολης από τις δυνάμεις του Κιουταχή.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Σε ένα παλιότερο άρθρο μου στις εφημερίδες μετά το ιστορικό 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, είχα γράψει: «Το ΚΚΕ κάνει Συνέδρια, τα άλλα κόμματα πανηγυράκια». Και αυτό με την έννοια της συγκρότησης του σώματος του Συνεδρίου και των διαδικασιών.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

Πέρασαν 108 χρόνια από τον θάνατο του Ήρωα των Ηρώων του Ταγματάρχη Βελισσαρίου, την 13η Ιουλίου 1913 στη μάχη των στενών Κρέσνας.
Ξεφυλλίζοντας το αρχείο μου, θα αναφερθώ, για ένα σημαδιακό όνειρο εγγονού διασωθέντος Εύζωνά του, το οποίο θα διαβάσετε αυτούσιο παρακάτω.

Του Νίκου Κουζίνη.

Η Ευρώπη διαχρονικά υπήρξε πεδίο σύγκρουσης συντηρητικών και προοδευτικών θεωριών. Οι δήθεν τεχνοκρατικές, ως βάση, αντίληψεις επιβολής των συντηρητικών θεωριών, δεν διαφέρουν μεταξύ τους είτε όταν αναφερόμαστε στην Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα είτε στην κατάργηση του νομίσματος σήμερα. Κοινός τόπος των θεωριών αυτών, η βίαια επιβολή τους από μικρες ομάδες ανθρώπων, με ελέω Θεού εξουσία και με προφανώς απόλυτα συμφέροντα προσωπικής ισχύος, κέρδους και καπήλευσης της εξουσίας.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Ως πολιτικοποιημένο άτομο, παρακολουθούσα πάντα τους πολιτικούς διαλόγους των απλών ανθρώπων στις διάφορες παρέες στα στέκια μας. Συνέλεξα σοβαρές αντιφάσεις στα κατά καιρούς λεγόμενά τους τις οποίες σταχυολόγησα και καταθέτω.
Σ’ ακούω δεξιέ φίλε μου να λες:

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης.

«Ούτε εκκλησιά χωρίς καμπάνα, ούτε χωριό χωρίς πουτάνα» λέει η γνωστή παροιμία, αλλά στο Κιλκίς της δεκαετίας του 30 υπήρχαν μόνο καμπάνες και όχι πουτάνες, αφού η πορνεία ήτοι «η επί χρήμασι και άνευ ουδεμίας προτιμήσεως παράδοσις του γυναικείου σώματος προς γενετήσιον ομιλίαν εις διαφόρους άνδρας αλληλοδιαδόχως και κατά την αυτήν εποχήν», σύμφωνα με τον ορισμό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, ήταν ανεπιθύμητη.

Του Χρήστου Σπίγκου.