Του Κώστα Τερζενίδη.

Την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζαμε το Σάββατο και όπως όλοι γνωρίζουμε η αγάπη μας για το περιβάλλον περισσεύει σ’ αυτόν τον τόπο.
Το πρωί του Σαββάτου ο δήμος Κιλκίς οργάνωσε εθελοντικό καθαρισμό στο Λόφο Αγίου Γεωργίου. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε το Λόφο τον έχουμε όλοι στην καρδιά μας. Γι’ αυτό και συγκεντρώθηκαν 15 άτομα κι αν αφαιρέσουμε τους αιρετούς, οι εθελοντές ήταν πέντε.

Γράφει ο Νίκος Κουζίνης.

Θα αναρωτηθεί κάποιος από εσάς, τι τίτλος είναι αυτός για άρθρο;
Το αναλύω παρακάτω. Όταν ο άνθρωπος φτάσει σε κάποια ηλικία, εμφανίζεται σε αρκετούς και η πρεσβυωπία. Μπορεί να βλέπεις καλά στα 3 χιλιόμετρα και πάνω, αλλα από τα 100 μετρα και κάτω ως την μύτη σου σχεδόν, τα πάντα είναι θολά. Αν παράδειγμα τύχει να οδηγείς την ώρα του λυκόφωτος, ή ακόμα και κατά την νύχτα, τότε γύρω από τα κόκκινα φώτα πορείας των προπορευομένων αυτοκινήτων βλέπεις ένα θολό κόκκινο στεφάνι και δεν μπορείς να προσδιορίσεις την απόσταση του προπορευομένου οχήματος εύκολα.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

…Και ο κόσμος; Είπαμε στην αρχή. Μπορεί να μην είναι όπως τον περίμενες. Να περίμενες να μην συμβιβάζεται σε κάποια πράγματα. Να μην παρακαλάει για τα αυτονόητα. Να μην βολεύεται με ημίμετρα και κουκουλώματα. Να διεκδικεί αυτά που δικαιούται…

Γράφει ο Νίκος Κουζίνης.

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΣΤΥΡΩΝ.
Στις 5 Ιανουαρίου 1822 ο Ηλίας Μαυρομιχάλης δέχτηκε πρόσκληση από τον Επίσκοπο Καρυστίας Νεοφύτου και έχοντας τη σύμφωνη γνώμη του πατέρα του πήγε στην Εύβοια μαζί με το θείο του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και τον Ηλία Τσαλαφατινό, γνωστό Μανιάτη οπλαρχηγό, τέθηκε επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων για την απελευθέρωση της Καρύστου και της Νότιας Εύβοιας γενικότερα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αρχαία ελληνική σκέψη δεν ήταν δογματική. Κοτζάμ Δημόκριτος και έλεγε «Δοκεί μοι». Κοτζάμ Αριστοτέλης κι έλεγε «ενδέχεται» ή «άλλως έχει». Αλλά και η δημοκρατία των Αθηνών στις αποφάσεις που έπαιρνε έλεγε: «έδοξε τη βουλή και τω δήμω». Δόγμα δεν υπήρχε τότε . Αυτό ήρθε με τις θρησκείες. Το ίδιο και η κομματική «γραμμή», που περιορίζεται σε μία άποψη. Η εξέλιξη της σκέψης δεν γίνεται πάνω σε ράγες. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορες φιλοσοφικές σχολές που συμπλήρωναν η μία την άλλη, κι αυτό ήταν ο πνευματικός πλούτος της. 

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ οι:
Βόσσου (Μάγδα) Μαγδαληνή, Τελειόφοιτη Φοιτήτρια Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Παν. Αθηνών / Ιδιωτική Υπάλληλος.
Μπακογιάννη Μαρία, Τελειόφοιτη Φοιτήτρια Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών στο Παν. Αιγαίου (Ρόδος), Κατεύθυνση: Διεθνών Σχέσεων και Οργανισμών / Αρθρογράφος.
Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας στο Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Με ρώτησε πρόσφατα Κιλκισιώτης φίλος:
- Ζεις πάνω από σαράντα χρόνια στην πόλη μας. Αν φύγεις κάποτε από τον τόπο μας τι θα θυμάσαι;
- Αν κάποτε φύγω, θα πάρω στη σκέψη μου το δικό μου Κιλκίς, το αγαπημένο.
- Και ποιο είναι το δικό σου Κιλκίς;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαστάκης, Θεολόγος.

Τι είναι η πλεονεξία:
Πλεονεξία (από το πλέον έχειν) είναι η ακατάσχετη ροπή του ανθρώπου να έχει όσον το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά, συγχρόνως δε και η ακατάπαυστη φροντίδα και επιδίωξη να τα αυξήσει ακόμη και με ζημιά και βλάβη του άλλου.