Ο δρ. Νικόλαος Σαχπεκίδης παρουσιάζει και αναλύει μια σύγχρονη μέθοδο αντιμετώπισης περιστατικών χειρουργικής των στεφανιαίων αρτηριών.

Όπως είναι γνωστό, η μεγάλη πλειοψηφία των καρδιοχειρουργικών επεμβάσεων διενεργείται με τη χρήση της εξωσωματικής κυκλοφορίας (Ε.Κ.), δηλαδή ενός μηχανήματος που αντικαθιστά την αντλητική λειτουργία της καρδιάς και την ανταλλακτική λειτουργία των πνευμόνων κατά την διάρκεια της εγχείρησης.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Ο τίτλος του αφιερώματος έχει να κάνει με το ότι Λεωνίδας Ιασωνίδης και Γιάννης Πασαλίδης είχαν βίους παράλληλους με την έννοια ότι γεννήθηκαν και οι δύο στον Πόντο, σπούδασαν εκεί, όταν ήρθαν στην Ελλάδα ασχολήθηκαν με την πολιτική, αλλά από διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικά μετερίζια. Ας κάνουμε αναφορές σε στιγμές της πολιτικής και κοινωνικής τους σταδιοδρομίας.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Υπήρξαν χρόνια, τα πρώτα δέκα, είκοσι και πενήντα, που οι πρόσφυγες της πρώτης γενιάς της Μικρασιατικής Καταστροφής, μεταξύ δε αυτών κυρίως οι Πόντιοι, διατηρούσαν κάθε επιφύλαξη για τον τρόπο, που τους αντιμετώπιζαν οι γηγενείς ελλαδίτες ιατροί, είτε, όταν προσέτρεχαν στο δημόσιο νοσοκομείο, αλλά ακόμη και στο ιδιωτικό τους ιατρείο.

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Το 2004 προεκλογικά, η κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε να κάνει ένα δώρο προς την Εκκλησία, μήπως και καταφέρει να μετριάσει κάπως την οργή της για την αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Το δώρο συνίστατο στην κατάργηση της φορολογίας του 35% επί των ακαθαρίστων και πάσης φύσεως εισπράξεων των ιερών ναών.

Γράφει ο Σώτος Χρυσάφης.

Ένας διακεκριμένος Κιλκισιώτης πρώτης γενιάς, ο Ζιώγας Χρήστος τιμήθηκε στις 6 Νοεμβρίου από το Τελόγλειο Ίδρυμα του Α. Π.Θ. για την μεγάλη δωρεά της προσωπικής του συλλογής έργων τέχνης, πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά ανεκτίμητης αξίας, θα δοθούν στο Τελόγλειο μετά θάνατο των δωρητών Χρήστου και Ελένης Ζιώγα.

Γράφει ο Τάσος Ναούμης, παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Ξεκίνησε ήδη η προεκλογική περίοδος. Σε εθνικό επίπεδο βρίσκεται σε εξέλιξη μια αχαλίνωτη παροχολογία. Σε τοπικό επίπεδο εμφανίζονται σιγά-σιγά οι υποψήφιοι για την Βουλή, για την Περιφέρεια και για τον Δήμο. Θα αρχίσουν πάλι οι ανιαρές ομιλίες, οι γενικόλογες υποσχέσεις οι πληρωμένες καταχωρήσεις στον τύπο και οι προσδοκίες των πολιτών για κάποιο διορισμό ή κάποιο ρουσφέτι.

Γράφει η Θεοδώρα Θεοδωρίδου.

Στη ραγδαία μεταβαλλόμενη σε πολυσυλλεκτική και πολυπολιτισμική σημερινή ελληνική κοινωνία, που δήθεν εναγωνίως όλοι οι πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς αναζητούν τη θέσπιση αρχών και κανόνων ειρηνικής συμπόρευσης και επιδιώκουν την καλλιέργεια αμοιβαίας εμπιστοσύνης και κατανόησης των διαφορετικών πολιτισμικών και θρησκευτικών οντοτήτων, ο μόνος που τελικά αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν έχει θέση είναι ο έλληνας χριστιανός ορθόδοξος.

Του Κώστα Τερζενίδη.

Προκαλούν θλίψη τα όσα έγιναν ή δεν έγιναν τις τελευταίες ημέρες στη μαθητική κοινότητα του Κιλκίς. Κι αποδεικνύεται γι’ άλλη μια φορά, πως τα fake news μπορούν να δηλητηριάσουν και να πληγώσουν ακόμη και μια μικρή κοινωνία, όπως η πόλη του Κιλκίς.

Της Παναγίτσας Μιχαήλου.

(Στην Κωσταντίνα που επέμενε να δοκιμαστώ και
σε κάτι ..πλην της πολιτικής επικαιρότητας...)

Είναι που λέτε φορές.. που αδυναμία και δύναμη μπερδεύονται και μπερδεύουν! Κι υπάρχουνε γυναίκες δυνατές επί της ουσίας αδύναμες, κι αδύναμες που χειρίζονται άψογα τη δύναμη που τους χαρίζει η υποτιθέμενη αδυναμία που προβάλλουν.
Γιατί έρχονται στιγμές που η ζωή εκτός από το να σαι δυνατή δε σου αφήνει άλλο περιθώριο. Όμως αυτό δε σημαίνει πως οι δυνατές δεν έχουν την ανάγκη ν' ακουμπήσουν σ' έναν ώμο. Το επίπεδο του αυτοσεβασμού τους όμως είναι τέτοιο που δε θέλουν να ζητούν. Αλλά μαθαίνουνε να παίρνουν μόνο αυτό που τους προσφέρεται. Σ’ αντίθεση με κάποιες άλλες που έμαθαν να χειρίζονται άψογα τη δύναμη της αδυναμίας τους, ενεργοποιώντας συναισθηματικά άλλους, για να δρουν για λογαριασμό τους. Προβάλλοντας μονίμως τον εύθραυστό τους χαρακτήρα τους ξυπνούν την προστατευτικότητα του άλλου φύλου.
Κι έτσι με ...σημαία το υποτιθέμενα αδύναμο του χαρακτήρα τους, με λεπτές και ανεπαίσθητες χειρουργικές κινήσεις έχουν ανά πάσα στιγμή κόσμο στις διαταγές τους, εκμεταλλευόμενες τα ενοχικά σύνδρομα κάποιων ανυποψίαστων και παράλληλα ευκολόπιστων εκπροσώπων του ισχυρού φύλου κι όχι μόνο!!!
Στο βιβλίο της Σέρι Αργκοβ ''Γιατί οι άντρες αγαπούν τις σκύλες" γίνεται λόγος για γυναίκες με τρυφερό περίβλημα, αλλά σκληρό κουκούτσι. Γυναίκες που η επιφανειακή τους αδυναμία σε κάνει να τις εμπιστεύεσαι αφήνοντας ελεύθερο τον εαυτό σου. Δίχως όμως να περνάει από το μυαλό κανενό,ς ότι τις στιγμές που τα σερνικά απολαμβάνουν την υπεροχή τους εκείνες απλώνονται στο ζωτικό τους χώρο σαν αναρριχητικά φυτά. Ελέγχουν ύπουλα κινήσεις και καταγράφουν την καθημερινότητά τους. Κι άμα κάποια στιγμή η κανονικότητα που έχουν καταγράψει διαταραχθεί και δοκιμάσουν τα σερνικά να ξεφύγουν του ελέγχου, που μέχρι τότε ίσως και να 'παιρναν αψήφιστα, εκτός απο το τρυφερό περίβλημα μαθαίνουν τι εστί και το σκληρό κουκούτσι.
Πάντα πίστευα πως η εξυπνάδα δεν πάει πακέτο με την πονηριά! Γιατί οι έξυπνες γυναίκες εμπιστεύονται το μυαλό τους και δεν αναπτύσσουν άλλες άμυνες. Ενώ όσες δεν εμπιστεύονται το μυαλό και την προσωπικότητά τους, αναπτύσσουν την πονηριά, γιατί μόνο μέσω αυτής μπορούν να κερδίσουν στα σημεία μια έξυπνη γυναίκα.
Συνήθως η εξυπνάδα κι η καλή προαίρεση συμπορεύονται. Μια έξυπνη γυναίκα λοιπόν εμπιστεύεται, ανοίγεται και χαλαρώνει τις άμυνάς της. Ίσως γιατί πιστεύει μόνο στις μάχες επί ίσοις όροις. Και κάπου εκεί είναι το λάθος της, γιατί οι πονηρές πάντα ήταν οπαδοί του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δίχως να τις νοιάζει αν για να πετύχουν αυτό που θέλουν πατάνε πάνω σε φιλίες ή κάθε είδους άλλες σχέσεις. Αρκεί να καταφέρουν να βρούνε έναν τρόπο να ξεχωρίσουν και να δείξουν πως υπάρχουν, ακόμα κι ως απλή συνέχεια ενός αρσενικού!
Η παροιμία: το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, νομίζω βγήκε για περιπτώσεις που έξυπνοι πέφτουνε θύματα πονηρών εξαιτίας της καλής τους προαίρεσης. Το θέμα είναι όμως αν μια έξυπνη γυναίκα έχει διάθεση ν αλλάξει, κι αν το πάθημα γίνεται μάθημα μετατρέποντας τις έξυπνες σε πονηρές.
Γιατί μια έξυπνη μπορεί να γίνει πονηρή, ενώ η πονηρή δε γίνεται έξυπνη επειδή έχει μάθει να προβάλεται και να φαίνεται καλύτερη, πατώντας πάνω στις αδύναμες πλευρές των άλλων, λειτουργώντας σαν βαμπίρ που ρουφά ενέργεια και πληροφορίες από προσωπικότητες που 'χουν δικό τους φως....
Όλα είναι θέμα χειρισμών και θέμα επιπέδου... του αυτοσεβασμού μας.
Ζούμε σε εποχές δύσκολες! Ρευστές και μεταβατικές. Με μια καθημερινότητα που συνθλίβει τις συναισθηματικές μας ανάγκες! Όμως το μυστικό νομίζω βρίσκεται στο να μη χάνουμε τον εαυτό μας, να μην αρνηθούμε την προσωπικότητά μας, χρησιμοποιώντας στρατηγικές και τακτικές που θα μας φέρουν κοντύτερα στο στόχο, αλλά μόνο κινήσεις αυθόρμητες κι εμπνεύσεις που έχουν την προσωπική μας σφραγίδα, γιατί μονάχα έτσι θα έχει την αξία του αυτό που καταφέρνεις να κερδίσεις!

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Εκεί, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 60, στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, δεκάχρονο παιδάκι βρέθηκα για πρώτη φορά στο σπίτι ενός συμμαθητή και φίλου μου που με κάλεσε για να παίξουμε.
Έπαθα την πλάκα μου. Ένα διώροφο σπίτι με εσωτερική σκάλα, πολυτελή έπιπλα, μπαλκόνια και πολλές πολλές ανέσεις. Έξω, μια μεγάλη αυλή με λογιών λογιών δέντρα και λουλούδια. Οι γονείς του καλοζωισμένοι και καλοντυμένοι με υποδέχθηκαν με εγκαρδιότητα. Η μητέρα του μας έφερε υπέροχους μεζέδες και γλυκά και μας άφησε να παίξουμε.