Γράφει ο Ιωσηφίδης Μάκης, Δάσκαλος.

Κάθομαι στην πολυθρόνα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην εφημερίδα μου. Μάταια. Το μυαλό μου ταξιδεύει στο παρελθόν. Πώς πέρασαν τα χρόνια... Διορίστηκα δάσκαλος στο Κιλκίς, εικοσιτετράχρονο παλικαράκι το 1978.

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης.

ΑΠΟΡΙΕΣ Ι
Λογαριασμός μου της ΔΕΥΑΚ Νο2481957.Αξία νερού 0,30 με πληρωτέο ποσό 18 ευρώ
Λογαριασμός μου της ΔΕΥΑΚ Νο 2528683 Αξία νερού 14,10 με πληρωτέο ποσό 59 ευρώ
Λογαριασμός μου της ΔΕΥΑΚ Νο 2482229 Αξία νερού 2,10 με πληρωτέο ποσό 18 ευρώ.

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Τον Σεπτέμβριο του 2014 απ' τη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας είχε εξαγγείλει το περίφημο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το οποίο υποτίθεται πως θα εφάρμοζε ως κυβερνητικό πρόγραμμα “ανεξάρτητα απ' την κατάληξη της διαπραγμάτευσης”.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Γενικεύτηκε τα τελευταία χρόνια ο ποδαρόδρομος. Κατά ομάδες και κατά μόνας, πρωί ή απόγευμα, στα γύρω από το Άη – Γιώργη μονοπάτια, στο πρώην αεροδρόμιο, γύρω από το Ηρώο της μάχης του Κιλκίς του 1913, την παλιά σουρτάρα* προς τον προφήτη Ηλία, από και προς την Εκάλη, αλλά και όπου αλλού βολεύει του καθενός! Καλού κακού κρατούν οι περισσότεροι και μια μαγκούρα για τα αδέσποτα σκυλιά. Ραβδί δεν κρατούν, σε όσους επιτρέπεται, με αθλητικά υποδήματα, το ταρτάν του σταδίου!

Όλοι μας χαιρόμαστε με τη χαρά σας, νέοι και νέες της Παιονίας και της Γέφυρας, όσοι περάσατε και το κατώφλι των ΤΕΙ και των ΑΕΙ, σε κάποια σχολή των επιλογών σας είτε κι εκεί που σας “προτίμησε” το σύστημα βαθμιδωτής αξιολόγησης. Μια χαρούμενη ανάσα για τους οικείους σας, ένα σιγουρεμένο χαμόγελο για σας. Χαρά σας και χαρά τους, κι από κοντά χαρά όλων μας όσων σας προσμένουμε χειριστές της διάρκειας της κοινωνίας μας.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Αποφράδα ημέρα, αλλά ταυτόχρονα και ημέρα μνήμης και θυσίας είναι η 2 Σεπτεμβρίου του 1944, όταν οι ναζί με τους «Έλληνες» ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους, έβαψαν στο αίμα το Χορτιάτη. Στην φετινή 74η επέτειο του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη, παραβρέθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Του Πάνου Φλωρίδη.

Κύριε Διευθυντά
Οι παλαιοί (πραγματικοί) δημοσιογράφοι έλεγαν ότι δυο πράγματα δεν προαναγγέλλονται από τους κυβερνώντες: Η υποτίμηση και ο ανασχηματισμός. Η υποτίμηση πλέον δεν υφίσταται ως οικονομική ορολογία. Άλλοι την αποφασίζουν. Ο δε ανασχηματισμός έχει καταντήσει ένα «έθιμο» άνευ σημασίας. Η χαρά των γελοιογράφων, ένα πράμα. Ενίοτε σημαίνει αποφασιστικότητα και σχεδόν πάντα παράδοση άνευ όρων στους επόμενους.

του Κώστα Κιλτίδη*.

Στα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα, αναδεικνύεται όλο και περισσότερο η αναγκαιότητα των διυπουργικών οργανισμών. Η πολυπλοκότητα των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, που πρέπει το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση να υπηρετήσουν, επιβάλλει την δημιουργία οργανισμών που μπορούν να ανταποκριθούν στην συνθετική διάσταση των προβλημάτων.

Από την Κωνσταντίνα Γεράκη.

20 Αυγούστου 2018... μέρα σημαδιακή...ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό μας ότι τα μνημόνια θα είναι για όλους μας παρελθόν..
Ναι, παρελθόν. Τι δεν καταλάβαμε; δηλαδή τέλος... μας σώθηκαν... ότι είδαμε, είδαμε...
Μια απορία όμως την είχαμε γιατί αυτό έγινε στην Ιθάκη, ένα πανέμορφο νησί που φέρει στους ώμους του έναν Οδυσσέα κι έναν Καβάφη... ευτυχώς όμως μετά από σκέψη, όχι πολύ μη φανταστείτε, δεν το έχω και πολύ ώστε να το κάψω κιόλας.... υπέθεσα,, αναρωτήθηκα αλλά τελικά τον έλυσα τον γρίφο.
Ας τα πάρουμε με την χρονολογική τους σειρά..
Την Ιθάκη δεν ζητούσε ο έρημος ο Οδυσσέας και πέρασε όλα τα στραβά της μοίρας του;
Άρα το νησί επιλέχθηκε ώστε να κάνουμε τον παραλληλισμό ότι, ναι ρε φίλε και μεις σαν κι αυτόν την πατήσαμε και δώστου και περικοπές στα μισθά, για να μην πω απολύσεις και να οι μειώσεις σε συντάξεις, κτλ που και πολλά ήταν και γνωστά και επώδυνα...
Αλλά στο τέλος την βρήκαμε την Ιθάκη μας όλοι.. βέβαια!!!
Που θέλαμε και την ζωάρα εμείς, ενώ είχαμε εκμηδενίσει το πνεύμα προς χάριν της ύλης.
Όλοι ξοδέψαμε λοιπόν χρόνο άπλετο, εφόσον απολυμένοι, δεν είχαμε ούτε για καφέ ελληνικό, να σκεφτούμε πόσο μας είχε παρασύρει το ρέμα του εύκολου δανεισμού και μετανοημένοι πια ξεχάσαμε το χρώμα του πετρελαίου ενώ είχαμε συνάμα την ευκαιρία να αναπτύξουμε κι άλλο το πνεύμα μια που το ποτό και το ξενύχτι ηταν όνειρο θερινής νυκτός...

Του Μάκη Ιωσηφίδη.

Η Καίτη κάθεται με τον άντρα της τον Βαγγέλη στην καφετερία την ώρα που ο ΠΑΟΚ δίνει κρίσιμο αγώνα. Ο ΠΑΟΚ χάνει και ακούγονται κραυγές από τον Βαγγέλη αλλά και από όλους γύρω.
Η Καίτη προσπαθεί να καταλάβει την περιγραφή του σπήκερ αλλά και να δώσει λογικές εξηγήσεις στα συνθήματα του κόσμου μέσα στο γήπεδο αλλά και μέσα στην καφετερία.