Του Ευστάθιου Παπαδόπουλου.

Πολιτικού Μηχανικού, M.Sc.

“Διαδικτυακό ψήφισμα κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες στο Avaaz, με στόχο να συγκεντρωθούν υπογραφές για να σταματήσει το ριάλιτι The Bachelor. “Το The Bachelor είναι μία ελληνική reality τηλεοπτική εκπομπή που ενδυναμώνει την ιδέα του κυρίαρχου αρσενικού”, αναφέρουν χαρακτηριστικά οι δημιουργοί του ψηφίσματος, υπογραμμίζοντας πως προσβάλλει κάθε έννοια ισότητας των φύλων.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Το αντεργατικό τερατούργημα Χατζηδάκη της κυβέρνησης της ΝΔ κτυπά τη λειτουργία των συνδικάτων, το απεργιακό δικαίωμα και τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, κατ' επέκταση τους μισθούς. Αφορά την καρδιά της ίδιας της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, στοχεύει σε αλλαγές που είναι στρατηγικές για το κεφάλαιο. Και γι' αυτόν τον λόγο κυβέρνηση και εργοδότες επιδιώκουν να δώσουν συντριπτικό χτύπημα στη λειτουργία και τη δράση των συνδικάτων, να βάλουν τους απεργιακούς αγώνες στον γύψο.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Το να ευθυγραμμιστεί μια ευθεία με μια τεθλασμένη γραμμή είναι «κομμάτι» δύσκολο. Πλήρως ευθυγραμμισμένος είναι μόνον ο νεκρός. Ο ζωντανός ζει, κινείται, μαθαίνει και αλλάζει. Η εποχή της τυφλής υπακοής έχει παρέλθει. Χρήσιμος σε όλους τους καιρούς είναι ο άνθρωπος που ζητεί τη γνώση και τη δράση. Η γη που πατούμε δεν απελευθερώθηκε από τους πολιτικούς εκπροσώπους του life style, αλλά από  τους επαναστάτες της Ιστορίας. «Η Ελλάδα δεν φτιάχτηκε από τους πορφυρογέννητους ούτε από  τους βαθύπλουτους και τους νεόπλουτους, αλλά από τους ανθρώπους του μεροκάματου».

Ο λόγος για το σημερινό μου άρθρο, το οποίο το λες και βιωματικό, προήλθε από μια συζήτηση που έτυχε να ακούσω, από κάποιους που πίνανε το καφεδάκι τους, πολύ κοντά μου και συζητούσαν για γυναίκες ή μάλλον για κάποια γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της δύο παιδιά, άγνωστη φυσικά σε εμένα.

Οι πρόσφατες γερμανικές εκλογές και το πιθανό κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει, άνοιξε τη συζήτηση γύρω από τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει αυτό στην Ελλάδα. Κάτι το αυτονόητο για μια χώρα με την εύθραυστη οικονομία σαν τη δική μας, και αναμενόμενο από έναν λαό που έμαθε να ασχολείται με τις έξωθεν επιπτώσεις ή επιρροές, και όχι με τις εσωτερικές αιτίες και πολιτικές ευθύνες. Το τελευταίο οδηγεί μοιραία σε επαναλήψεις των ίδιων λαθών, στην αναζήτηση της θεραπείας στην καλή προαίρεση ξένων κυβερνώντων, και στην καταφυγή σε ουρανομήκεις αρές και οιμωγές, όταν η συνδρομή των τελευταίων δεν ανταποκρίνεται στις αυταπάτες της εκάστοτε εθνικής μας τύφλωσης.

Οι γερμανικές εκλογές, αφενός μεν δημιουργούν ερωτηματικά για το δικό μας μέλλον στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφετέρου δε εκπέμπουν μηνύματα ορθής πολιτικής λειτουργίας μιας χώρας με κοινοβουλευτική δημοκρατία. 

Γράφει ο Χρήστος Σπίγκος.

Ας ασχοληθούμε με τα διδακτικά μηνύματα.

Εκεί, συναισθηματική φόρτιση και η ένταση της προεκλογικής επιχειρηματολογίας σταματάει τη βραδιά των εκλογών, και το αποτέλεσμα της καταμέτρηση των ψήφων στήνει αμέσως το τραπέζι του διαλόγου για τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης. Κανείς δεν διανοείται να διατηρήσει τα ορύγματα της ανερμάτιστης πολιτικολογίας, και να καταφύγει στο κυβερνητικό αδιέξοδο, προς δόξαν του άχρηστου διχαστικού φανατισμού, που συγκαλύπτει, συμψηφίζει και επιδερμικά αντιμετωπίζει τα μεγάλα και τα σοβαρά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Η συμπεριφορά του ανθρώπου εκτός από την ευφυΐα του καθορίζεται κι από την αλαζονεία του. Όπου κυριαρχεί ο αυταρχισμός, υποχωρεί ο λογικός νους. Όπου δύο ή περισσότεροι άνθρωποι  χρησιμοποιούν το λόγο μεταξύ τους, ως μέσο για επικοινωνία, μιλάμε τότε για διάλογο, στοιχείο αναγκαίο  για την κοινωνία. Κατ' αναλογία όταν η φθορά χαρακτηρίζει μια Πολιτεία μιλάμε για δια-φθορά κι όταν υπάρχει πλοκή μεταξύ φιλικών, συγγενικών και άλλων δεσμών ή εσμών μιλάμε για δια-πλοκή (Λεξικό των Liddell & Scott, έτος έκδοσης 1903).