Του Νίκου Σιάνα.

Στις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου, η προσφορά των εθελοντών σε κάποιες περιπτώσεις αποδείχθηκε πολύ χρήσιμη και σημαντική. Οι μεγάλες αυτές καταστροφές που είδαμε όλοι μας ζωντανά στις οθόνες μας, ίσως να λειτούργησαν ως αφορμή για να ενεργοποιηθούν πολλοί, όσοι δηλαδή ένοιωσαν ότι πρέπει κάτι να κάνουν και οι ίδιοι και όχι κάποιος άλλος για αυτούς.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

"…Η Μακεδονία είναι οι πνεύμονες της Ελλάδας, και χωρίς αυτούς, η υπόλοιπη Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε θάνατο" (Παύλος Μελάς)
Πέρασαν 117 χρόνια, δηλαδή ένας και πλέον αιώνας, από τους Βαλκανικούς Πολέμους, τότε που η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία απελευθερώθηκαν και εντάχθηκαν μαζί με άλλες περιοχές της πατρίδας μας στον εθνικό κορμό.

Του Στέφανου Παραστατίδη.

Θυμάμαι έντονα μια περιοδεία, παρέα με τη Φώφη Γεννηματά, πέρσι το καλοκαίρι στη Δράμα. Ζέστη πολλή· και μετά από μία ωραία συζήτηση με πολιτικούς μας φίλους σε ένα καταπράσινο πάρκο με νερά και δέντρα, πήγε να δώσει μία τηλεοπτική συνέντευξη.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Οι σησαμελαιοποιοί ή σαμολαδάδες ήταν οι παρασκευαστές σουσαμόλαδου, του λαδιού δηλ. που παραγόταν από την πίεση των σπερμάτων του σουσαμιού. Το σουσαμόλαδο λαμβανόταν είτε με έκθλιψη εν ψυχρώ, οπότε είχε χρυσοκίτρινο χρώμα και ήταν άοσμο με λεπτή και ευχάριστη γεύση, είτε με πίεση εν θερμώ οπότε το χρώμα του ήταν σκοτεινότερο, η οσμή του βαριά και η ποιότητά του κατώτερη.

Αυτές τις μέρες, ξαναθυμούμαστε όλες εκείνες τις Μακεδονίτισσες δασκάλες που υπήρξαν βιγλατόρισσες του Ελληνισμού στη Μακεδονία και θυσιάστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε Ελληνικά Σχολεία.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, δάσκαλος.

Παρασκευή 17 του Σεπτέμβρη 2021. Κοιμητηριακός Ναός Αναστάσεως του Κυρίου Θεσσαλονίκης. Η Νεκρώσιμη Ακολουθία έχει αρχίσει. Αποχαιρετώ τη μάνα μου στο τελευταίο της ταξίδι για την γειτονιά των αγγέλων. Κοιτάζω το πρόσωπό της γαληνεμένο και από το μυαλό μου περνούν σαν σε ασπρόμαυρη ταινία εικόνες από τη ζωή μου.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Ιδιαίτερα τις δυο πρώτες δεκαετίες μετά την απελευθέρωση της πόλης, όταν τα κύματα των προσφύγων την κατέκλυσαν, ο ρόλος του λουτρού ήταν καθοριστικός ως προς το ζήτημα «της τελείας αποφθειριάσεως, εξυγιάνσεως και εθίσεως των προσφύγων προς λούσιν», όπως γραφόταν σε μια απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου του 1923.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαστάκης, Θεολόγος, πρ. Λυκειάρχης.

Προελεγόμενα:
Κατά την γνώμη των ειδικών επιστημόνων και «με βάση την υπάρχουσα κλινική εμπειρία, η λοίμωξη από το νέο κορωνοϊό εκδηλώνεται συνήθως, ως πνευμονία, με εμφάνιση οξείας σοβαρής νόσου του αναπνευστικού, με πυρετό, βήχα, δύσπνοια και αναπνευστική δυσχέρεια… Σε αρκετές περιπτώσεις η λοίμωξη έχει οδηγήσει σε εμφάνιση επιπλοκών (οξύ σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS) νεφρική ανεπάρκεια, διαταραχή της πήξης, περικαρδίτιδα) ή και θάνατον».

Του Χρήστου Σπίγκου.

Δεξιά και Αριστερά, δυο αντίθετοι όροι, δυο σκευές με διαφορετικά κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά, μια διαιρετική τομή της ανθρώπινης κοινωνίας που έλκει την καταγωγή της από τη Γαλλική Επανάσταση. Στη χώρα μας το συγκεκριμένο δίπολο εμφανίστηκε με διάφορες ονομασίες, που αποκρυστάλλωναν το κεντρικό πολιτικό διακύβευμα της κάθε εποχής.

Του Νίκου Κουζίνη.

Το Λάλα είναι χωριό της ορεινής Ηλείας στο όρος Φολόη («Λαλαίος» ο κάτοικος του και «Λαλιώτης» ο καταγόμενος από αυτό). Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το κατοικούσαν εξισλαμισμένοι Αλβανοί, οι οποίοι είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος ολόκληρης της Πελοποννήσου με τη μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη που διέθεταν. Κατά γενική ομολογία ήταν τα «καλύτερα ντουφέκια του Μωριά».