Του Βασίλη Αθανασιάδη.

Εκεί στις βορειοανατολικές ακτές του Ευξείνου Πόντου, στο Κουμπάν της Ρωσίας από τα μέσα του 19ου αιώνα και κυρίως μετά το 1860, χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, μετακινήθηκαν στην εύφορη γη (ο Καναδάς της Ρωσίας) για να αρχίσουν μια καινούργια ζωή μακριά από τον βαρύ οθωμανικό ζυγό.

Γράφει ο Χρήστος Σπίγκος.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

 «…Θυμάμαι που από πιτσιρικάς μού έλεγε: “Θα με γράψουν με μεγάλα γράμματα! Θα φτάσω ψηλά!” Ομως, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι εννοούσε» Έτσι είναι οι ΗΡΩΕΣ! Κάτι τους το λέει μέσα τους… Γι αυτό και είναι έτοιμοι… (Πατέρας του Υποσμηναγού Νικολάου Σιαλμά).

Γράφει ο Στέφανος Παραστατίδης, Γραμματέας Οργανωτικού του ΚΙΝ.ΑΛ.

Σχηματικά, η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία είχε δύο κύριους πυλώνες: τα εργατικά συνδικάτα και το κόμμα. Στη συνέχεια και με την εξέλιξη των δεκαετιών, αυτοί οι πυλώνες συμπληρώθηκαν και εκφράστηκαν από χαρισματικούς ηγέτες και συμπεριληπτικούς θεσμούς, οι οποίοι άνοιξαν το κράτος προς την κοινωνία και επήλθαν αλλαγές που άμβλυναν τις ανισότητες, περιόρισαν τους αποκλεισμούς, εμπλούτισαν και εμβάθυναν τη συμμετοχή.

Τον Μάρτιο του 1822 φθάνει στο Δαδί ο Υψηλάντης με τον Νικηταρά επικεφαλής σώματος εκ 700 ανδρών και συναντάται με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στο σπίτι του Αθανασίου Τσούτσου ο οποίος ήταν βουλευτής του Βουλευτικού σώματος.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας, μέλος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ένας πολιτικός κρίνεται από την ιδεολογία, τη νοοτροπία και κυρίως από τη βιοτροπία του. Από τον τρόπο δηλαδή που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του.  Κανείς λαός και κανείς πολιτικός δεν δικαιούται να σιωπά για ζητήματα που άπτονται του συμφέροντος της πατρίδας.

Γράφει η Ελισάβετ Μελετιάδου* - Ψυχολόγος Α.Π.Θ.

Η Προσβολή Πανικού περιλαμβάνει 4 (ή περισσότερα) από τα παρακάτω αιφνίδια συμπτώματα που αναπτύσσονται εντός 10 λεπτών και μιμούνται αυτά της Καρδιακής Προσβολής: έντονο αίσθημα κοντανασέματος- δύσπνοιας ή πλακώματος και δυσφορίας στο στήθος, αίσθημα παλμών, αίσθημα ότι η καρδιά πάει να σπάσει ή επιτάχυνση του καρδιακού ρυθμού, ναυτία ή επιγάστρια δυσφορία, εφίδρωση, τρέμουλο, αίσθημα ζάλης, αστάθειας ή λιποθυμίας, αισθήματα μη πραγματικότητας ή απομάκρυνσης από τον εαυτό, αισθήματα διάχυτου φόβου καρδιακής προσβολής, κινδύνου, επερχόμενου θανάτου, απώλειας του ελέγχου, απώλειας της ψυχικής ισορροπίας.

Υπογράφουν: Αγγελική (Άντζελα) Πατούλια, ασκούμενη Δικηγόρος / Απόφοιτη Πανεπιστήμιου Κύπρου / Αρθρογράφος.
Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, ΠΜΣ Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας, Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος.

Γράφει ο Τάσος Ναούμης, παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Ο σύγχρονος Έλληνας έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να ζει χωρίς κινδύνους. Κατοικεί μέσα σε γερά σπίτια που τον προστατεύουν από σεισμούς και από καιρικά φαινόμενα, έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας που προσθέτουν χρόνια στην ζωή του, έχει ασφάλεια στις μετακινήσεις, έχει κάποια σύνταξη για τα γεράματα, δεν έχει εμπειρίες απωλειών από πόλεμο και δεν είχε μέχρι και πέρυσι καμία εμπειρία απωλειών από επιδημίες.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Πόσες φορές δεν είπαμε στη ζωή μας: ‘’Το μυαλουδάκι του παιδιού ρουφάει τα πάντα σαν το σφουγγάρι’’.
Πράγματι, το μυαλό των παιδιών, φρέσκο και καθαρό από τις έννοιες των μεγάλων, μαθαίνει γρήγορα και δέχεται και αφομοιώνει ό,τι του προσφέρεται. Η παιδική ηλικία που αποτελεί την άνοιξη της ζωής, είναι το ωραιότερο κομμάτι κάθε ανθρώπινης ύπαρξης με αποτέλεσμα, οτιδήποτε καταγράφεται στο ανθρώπινο μυαλό στη διάρκεια της ηλικίας αυτής να είναι θεμελιωμένο σε πολύ ισχυρές βάσεις.