Βασική πηγή πληροφοριών ήταν ο αδελφός του Παππού μου Γιανίκ που ήταν είκοσι ετών όταν ήλθαν και έζησε στους Άνω Αποστόλους.

Το έπος του ‘40 που γιορτάζουμε και φέτος μου δίνει την ευκαιρία ν' αναφερθώ στην εκδρομή που πραγματοποίησε ο σύλλογός μας, των συνταξιούχων πολιτικών υπαλλήλων του δημοσίου, στην οποία είχα την ευτυχία να συμμετάσχω και να επισκεφτώ τα θρυλικά εκείνα μέρη της Β. Ηπείρου και να περπατήσω στα Ιερά εκείνα χώματα που πότισαν με το αίμα τους τα ηρωικά παιδιά μας.

Εάν στην ιατρική το προλαμβάνειν είναι καλύτερο από το θεραπεύειν, τότε, για τους πολιτικούς αυτό που θα ταίριαζε θα ήταν το προβλέπειν και ήταν αρκετοί οι Έλληνες που έγκαιρα κτύπησαν τις κουδούνες και τις καμπάνες για τον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου, δηλαδή του κράτους

Τον κ Πρετεντέρη, τον εισαγγελικό δημοσιογράφο ντε, δεν τον πάω για πολλούς λόγους-παρ¨οτι θεωρείται και είναι έγκριτος δημοσιογράφος-, αλλά κυρίως για την αήθη επίθεσή του με μπουκάλι στο «θεό» του μπάσκετ το Νικο Γκάλη (και δεν είμαι οπαδός του Άρη) σε αγώνα Παναθηναικού-Άρη στην Αθήνα.

Τί γίνεται με τα βιβλία; «Δεν ήρθαν ακόμα». Και μέχρι πότε θα περιμένουν  οι μαθητές; Τί έφταιξε; «Υπάρχουν ευθύνες, και αν ναι θα καταλογιστούν». Και οι καταλήψεις; Κι ενώ τα υπό κατάληψη σχολεία λιγοστεύουν τα λόγια από τους ενδιαφερόμενους περισσεύουν.

Ο πρώτος και κύριος στόχος κάθε πολιτιστικού συλλόγου, και εν προκειμένω των ποντιακών, είναι η δημιουργία χορευτικού με χοροδισάσκαλο συνήθως κάποιον πολιό χορευτή, ο οποίος και αυτός έμαθε τους χορούς από κάποιον άλλο αυτοαποκαλούμενο χοροδιδάσκαλο.

Μέχρι εκνευρισμό μου προκαλούσε όταν άκουγα την λέξη του τίτλου που χρησιμοποιούσαν οι πολιτικοί μας τις τελευταίες, πλην της τρέχουσας, δύο δεκαετίες.
Κάθε φορά που κάποιος έβαζε στοίχημα με έσπρωχνε να εκφράσω με άρθρο της αντίθεσή μου αλλά το μετέθετα για μετά και μετά μέχρι που ήλθε αυτή η δεκαετία που καταργήθηκε.

Εάν πράγματι υπήρξαν κάποτε Μούσες, νεράϊδες και ξωτικά, σίγουρα θα είχαν επιλέξει για κατοικία τους την περιοχή των καταρακτών στο Πάικο, δίπλα στο Σκρα.
Με λίγη φαντασία, κρυμμένος πίσω από τα δέντρα και τον πυκνό θόρυβο με μοναδικό θόρυβο το κελάρισμα των νερών, ποιος ξέρει, μπορεί να σταθείς τυχερός και να δεις τις νεράιδες του βουνού να λούζονται στα πράσινα νερά της μικρής λιμνούλας, εκεί ψηλά στο Πάικο.

Στις 5 Αυγούστου επισκέφθηκα τον Γούλιο από όπου κατάγονται οι Προυσαλήδες του Μικροκάμπου και της Πελαγίας Ροδόπης.
Εσκικαράαγατς το λένε σήμερα σε απόσταση 35 χιλιομέτρων από την Προύσα σε ακρωτήριο στη μέση της λίμνης Ουλουμπάτ έχοντας απέναντι τρία νησάκια.

Έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου να μή δω μια βδομάδα τηλεόραση μήπως και ηρεμίσω από τον ορυμαγδό των αντικρουόμενων ειδήσεων και βρω μόνος μου-μακρυά απο τους καθημερινούς αναλυτές και καθηγητάδες των τηλεοπτικών παραθύρων-, τί τέλος πάντων συμβαίνει με την οικονομική κατάσταση της πολύπαθης χώρας μας. Ταυτόχρονα, το διάστημα που δεν έβλεπα ελληνική τηλεόραση παρακολούθησα το κρατικό κανάλι ARD της γερμανικής ΤV στις κεντρικές ειδήσεις των 8.00-8.15΄. Δύο φορές ανέφερε την κρίση στην Ελλάδα κι αυτό χωρίς την τραγικοποίηση της κατάστασης όπως κάνει η δική μας τηλεόραση.