Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Μετά τη μάχη του Κιλκίς όταν στην κατεστραμμένη εγκαθίστανται οι πρώτοι οικιστές της, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονται από τη Στρώμνιτσα, η πόλη μετονομάζεται σε Νέα Στρώμνιτσα. Με αυτό το όνομα παρουσιάζεται σε ανταποκρίσεις κάποιων Αθηναϊκών εφημερίδων όπως του ΣΚΡΙΠ (21-9-1913) χωρίς όμως να παραλείπεται και η παλιά ονομασία Κιλκίς που επεξηγηματικά τίθεται εντός παρενθέσεως.

Του Θεοφύλακτου Παγλαρίδη.

Προφανώς και ήταν χρήσιμη η σύσκεψη για να τεθούν κανόνες στην επέλαση των φωτοβολταϊκων πάρκων που στήνονται εική και ως έχει.
Προφανέστατο είναι επίσης ότι η παραχώρηση από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κονόχρηστων (δημόσιων) εκτάσεων σε επενδυτές συνιστά καταστροφική πράξη για τους κτηνοτρόφους μας, γεγονός που επισημάναμε επανειλημμένα και σε κάθε ευκαιρία, όταν δηλαδή εισέρχονταν προς γνωμοδότηση οι ΜΠΕ στο Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς.

Γράφει η Κωνσταντίνα Γεράκη.

Ο Θανάσης και η Χαρά γνωρίστηκαν λίγο πριν ξεσπάσει το πρώτο κύμα του covid, κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ, με τον πλέον γνωστό τρόπο των συνομιλιών στα social.
Το τραγικό ήταν πως μόνο μισή ώρα χώριζε το ζευγάρι, αλλά αυτή ήταν αρκετή για να μπουν ανάμεσα στη σχέση τα σύνορα δύο νομών.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Η ετυμολογική προέλευση και εξήγηση της ονομασίας της πόλης του Κιλκίς παραμένει για πολλούς ένα άλυτο μυστήριο. Ελάχιστοι αποπειράθηκαν να ερμηνεύσουν το αίνιγμα του παράξενου αυτού τοπωνυμίου, το οποίο στις ιστορικές πηγές συναντιέται με τρεις βασικές μορφές και τις παραλλαγές τους:

Είμαστε στην καρδιά του δεύτερου χρόνου από τότε που η παγκόσμια κοινότητα μπήκε στη δοκιμασία της πανδημίας του κορωνοϊού, η οποία στη χώρα μας έχει λάβει τα χαρακτηριστικά μιας επικίνδυνης, απρόβλεπτης και πολυδιάστατης κατάστασης.

Η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει δραματικά, χιλιάδες  ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, η κοινωνία βιώνει μια άκρως απειλητική κατάσταση για την υγεία και την ψυχική ισορροπία.

Του Νίκου Κουζίνη.

Ο Κολοκοτρώνης μαθαίνει ότι οι Τούρκοι του Φαναριού, Ζαχαίοι, Μουτριζαίοι, Ζουρτσάνοι, ετοιμαζόντανε να πάνε στην Τρίπολη. Δεν του αρέσει διόλου. Δε θέλει να δυναμωθεί το κέντρο. Πρέπει να τους κτυπήσει. Χωρίζεται από τον Παπαφλέσσα και τους άλλους και παίρνει γοργά το δρόμο για την Καρύταινα. Το σώμα του κοντοστέκει για στιγμή. Οι αρχηγοί του προτείνουν να τραβήξουν για το Λιοντάρι.

Του Παναγιώτη Αδάμου.

Κάποιες σκέψεις για τον μεγάλο Μίκη που ήδη ξεκίνησε το ταξίδι του στην αιωνιότητα.

Είναι από τους ελάχιστους πανευρωπαϊκά αλλά και παγκοσμίως που το όνομά τους ταυτίστηκε με τη χώρα τους. Ο Θεοδωράκης συμβόλιζε, ήδη από τη δεκαετία του 1960, την Ελλάδα και οι περισσότεροι ξένοι τον ταύτιζαν με αυτήν.

Του Χρήστου Σπίγκου.