Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Δεν υπάρχει λαός που στην ιστορική διαδρομή του να μη γνώρισε εναλλάξ το φωτεινό και το σκοτεινό πρόσωπο της Σελήνης… Δεν υπάρχει λαός που να μην πέρασε την παλίρροια των διαδοχικών εξάρσεων και καταστροφών ή αυτοκαταστροφών. Αλλά, σ’ εμάς, αυτό το «φαινόμενο» είναι τόσο συχνό, τόσο «μοιραίο», συχνά ακαριαίο, που έχει φτάσει ν’ αποτελεί την άλλη, διόλου κρυφή, όψη του εθνοσήμου μας…

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Ο τίτλος του άρθρου είναι γνωστός από το "συντακτικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσης" κι ως γλωσσικό φαινόμενο ονομάζεται  "αττική σύνταξη." Σήμερα τη συγκεκριμένη φράση την χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε παιδική ή παιδαριώδη συμπεριφορά.

Ο Οιδίποδας όταν έμαθε το κακό που έκανε στους γονείς του, (σκότωσε τον πατέρα του Λάιο και παντρεύτηκε τη μητέρα του Ιοκάστη), χωρίς να το ήξερε, έβγαλε τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια.

Η λέξη λαός παραπέμπει στην αρχαία λέξη "λας" που σημαίνει πέτρα. Ό,τι το πιο σημαντικό στη γη έχει κτιστεί πάνω σε βράχο. Στο βράχο που ύμνησε πολύ η ελληνική ποίηση. Να θυμηθούμε τα "άνθη της πέτρας" του Σεφέρη,

Το «άσυλο» ιστορικά δεν είναι θέμα νομικό αλλά κοινωνικό και πολιτισμικό. Στο έργο του «Ικέτιδες» ο Αισχύλος γράφει για τις καταδιωκόμενες Δαναϊδες που παρακάλεσαν το βασιλιά του Άργους,

Αν και πέρασαν δύο μήνες περίπου, από τότε που το συγκεκριμένο θέμα ήταν στην επικαιρότητα οι "Ειδήσεις" το φιλοξενούν,

Ο Έλληνας μιλά ευκολότερα για πολιτική από οτιδήποτε άλλο, γιατί η πολιτική δεν απαιτεί ιδιαίτερη γνώση.

"Ο καθείς και τα όπλα του" λέει ο Ελύτης. Ο καθείς και η δύναμή του, η ψυχή του, ο λόγος και η επιστήμη του. Ο άνθρωπος είναι όπως το αυτοκίνητο. Έ

"Ο καθείς και τα όπλα του" λέει ο Ελύτης. Ο καθείς και η δύναμή του, η ψυχή του, ο λόγος και η επιστήμη του.

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες βοσκών, έλεγε ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Αυτοί που θέλουν το πρόβατο για το μαλλί του, αυτοί που το θέλουν για το κρέας του κι αυτοί που το θέλουν για το γάλα του. Κανείς τους δεν το θέλει σαν σκέτο πρόβατο. Κάπως έτσι συμβαίνει σήμερα και με τα κόμματα. Κανείς δεν θέλει ένα κόμμα μόνο σαν σκέτο κόμμα, αλλά σε συνάρτηση πάντα με τη σχέση που έχει με αυτό. Ο λαός είναι διαχρονικά το πρόβατο του Σαρτρ.