Μαύρη επέτειος σήμερα. Συμπληρώνονται 44 χρόνια από την Παρασκευή 21 Απριλίου του 1967  που μια ομάδα επίορκων αξιωματικών του στρατού έστρεψε  τα όπλα της  κατά του λαού, αφαίρεσε με το «έτσι θέλω» τα συνταγματικά του δικαιώματα και επέβαλε τη «δημοκρατία του γύψου».

ΑΧ ΑΥΤΟΣ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Δεν μπορεί να ησυχάσει αυτός ο άνθρωπος. Τόχει σκοπό της ζωής του, να προσφέρει στον συνάνθρωπο του και το περιβάλλον. Γι’ αυτό και δεν εκμεταλλεύεται καταστάσεις, αλλά τις δημιουργεί. Δεν εκμεταλλεύεται αφορμές αλλά τις πλάθει.
Πότε με το κάλεσμα φίλων για τραπέζι, πότε με την φιλοξενία ομάδος εκδρομέων, πότε με τεράστιες εκδηλώσεις όπου λαμβάνουν μέρος χιλιάδες (ναι, ναι χιλιάδες) “παναϊρτζήδες” όχι για να απολαύσουν τα μοναδικά παραδοσιακά ποντιακά εδέσματα παραγωγής του, αλλά για να συμμετάσχουν και σε γιορτές μνήμης όπως αυτές για την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού ή την προστασία του Περιβάλλοντος.

Η συντρόφισσά μας Αλεξάνδρα Ιακωβίδου έφυγε από κοντά μας, μόλις στα 25 της χρόνια χτυπημένη από την επάρατη αρρώστια.  Στη σύντομη ζωή της πρόλαβε να έχει μια μεγάλη δράση και συμμετοχή σε αγώνες, μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ και του φοιτητικού κινήματος. Αγαπημένη μας συντροφούλα θα σε θυμόμαστε πάντα με ξεχωριστή αγάπη. Θα περιμένουμε, όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, να προβάλεις σε ένα παράθυρο του «Υπέρτατου άνω» για να μας χαμογελάσεις, να μας δώσεις κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα για την ανατροπή του βάρβαρου συστήματος του καπιταλισμού, για το κτίσιμο ενός δίκαιου, ανθρώπινου νέου κόσμου.

ΦΛΩΡΙΔΗ ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ
Αγαπητέ Φλωρίδη. Όλοι μας ξέρουμε ότι αξίζεις περισσότερα από την Μπριρμπίλω. Στο σημείο όμως που έφτασε η Χώρα, θαύματα δεν γίνονται. Γι’ αυτό να απεύχεσαι, παρά να εύχεσαι να γίνεις Υπουργός.
Υπουργός μιας πτωχευμένης Ελλάδας, δεν είναι και ό,τι καλύτερο για έναν πολιτικό. Ιδιαίτερα για έναν Υπουργό Οικονομικών! ...

Συνηθίζουν, συνήθως με …επισπεύδοντα τον κ. Αφεντουλίδη, να διασταυρώνουν τα ξίφη τους  εντός του Δημοτικού Συμβουλίου οι κ. Τερζίδης και Αφεντουλίδης. Η πρόσφατη αντιπαράθεσή τους όμως υπήρξε λίαν διδακτική, κυρίως για όσα δεν λέχθηκαν.  Περί της Αυστροελληνικής ο λόγος, της ημιερειπωμένης  καπναποθήκης  δηλαδή και η κριτική του κ. Αφεντουλίδη αφορούσε στο υψηλό κόστος της αναπαλαίωσής της. Τρία εκατομμύρια είναι πολλά για αναπαλαίωση μιας αποθήκης. Σωστός ο λόγος.

Η Διοίκηση του Δήμου και των Παιδικών Σταθμών να αφήσουν τις αοριστολογίες, τύπου «αστήρικτες οι καταγγελίες»  και τους αναθεματισμούς, τους  υπερθεματισμούς, τους χαρακτηρισμούς και τις μη σοβαρές δικαιολογίες του τύπου «το κρέας είναι ανθυγιεινό» και «το ψάρι προκαλεί αλλεργία». Οι εργαζόμενοι σ’ αυτούς και οι υπηρεσιακοί παράγοντες του Δήμου Κιλκίς, που βεβαίως δεν έχουν καμιά   ευθύνη, ξέρουν, όπως ξέρουν και οι γονείς των μικρών παιδιών. Επειδή δηλαδή δεν μιλάνε και δεν διαμαρτύρονται; Γενικώς δεν μιλάει και δεν διαμαρτύρεται ο κόσμος και για πιο σοβαρά προβλήματα.

Είναι γνωστό, ότι με διάφορες αποφάσεις και νόμους των κυβερνήσεων, οι δημόσιοι δωρεάν κρατικοί παιδικοί σταθμοί περιήλθαν στους δήμους, με αποτέλεσμα αυτοί σήμερα να λειτουργούν σε ανταποδοτική βάση σε βάρος των γονέων και της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών από αυτούς.

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
Ο ξάδελφος μου ο Νεόφυτος, μένει σε μονοκατοικία στην Ολυμπιακή Ακτή Πιερίας. Έχει έναν αρσενικό και ένα θηλυκό σκύλο.
Η θηλυκιά είναι σοβαρή, αυστηρή και δεν κάνει παιχνίδια. Αυτήν τη λέει ... Μέρκελ.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΥ
Ένα ζεϊμπέκικο, χορεύω κι εγώ όταν έρθω στο κέφι. Και κάθε φορά στο τελείωμα του αισθάνομαι τη λήξη μιας εσωτερική αποκάλυψης. Το ότι το ζεϊμπέκικο δεν είναι χορός, αλλά «μυσταγωγία» το διαισθανόμουν. Έμεινα όμως άφωνος όταν με αφορμή το ζεϊμπέκικο του Γιώργου Παπανδρέου (κι ο πατέρας του ήταν δεινός χορευτής) σε τρίστηλο κείμενο της η δημοσιογράφος Μαρία Κατσουνάκη, κατέγραψε τον ύμνο του ζεϊμπέκικου. Καλύτερη περιγραφή, ανάλυση, ερμηνεία του ζεϊμπέκικου φαινομένου, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε ποτέ άλλος να καταγράψει.

«Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν ψωμί να φάνε και άνθρωποι που ασκούν τη φοροδιαφυγή ως εθνικό σπορ», δήλωσε,  μεταξύ άλλων, ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στρός Καν, ίνα επιβεβαιωθεί ότι το έθνος και τα ιερά της φυλής πλήττονται ευθέως πλέον από τους ιέρακες του διεθνούς ιμπεριαλισμού.