Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 60 στο χωριό μου που μικρός εγώ τότε, ήταν στιγμές που δεν έβαζα γλώσσα μέσα και άκουγα την γιαγιά μου που μίλαγε τα τούρκικα και τα αρμένικα.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

Στο έμπα της Άνοιξης, στα πρώτα μέτρα του περασμένου Μάρτη για την πανδημία του κορονοϊού, οι περισσότεροι αν δεν τους χειροκροτήσαμε, τα θεωρήσαμε στην μεγάλη πλειοψηφία τους θετικά.

Η Πολιτική Συνοχής χρηματοδοτεί νέες και υφιστάμενες ελληνικές επιχειρήσεις για επενδύσεις στη διαχείριση αποβλήτων και την κυκλική οικονομία.

Η σημερινή κατάσταση θυμίζει, λίγο ως πολύ, την έννοια της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Από νωρίς η Εκπαιδευτική Κοινότητα είχε επισημάνει τους κινδύνους της έλευσης ενός «δεύτερου κύματος» της φονικής πανδημίας που μαστίζει τον τόπο μας.

Ή λιμός δριμύς ταλανίζει την Αιτωλοακαρνανία ή τα παιδιά-μαθητές δημοτικών σχολείων της είναι τα πλέον …φαγανά της χώρας.

Γράφει ο Νίκος Κουζίνης.

Η πρωτόγνωρη κατάσταση της καραντίνας που μας έφερε στη ζωή μας ο κορονοιός, μας δημιούργησε σε όλους μας την ανάγκη να βρούμε διέξοδα του «ελεύθερου» χρόνου που είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε περιορισμένοι κατ’ οίκον. Άλλοι διαβάζουν, άλλοι ασχολούνται με τα του οίκου τους, άλλοι μαγειρεύουνκαι γενικα όλοι βρίσκουν τέλος πάντων κάτι να κάνουν.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

«Την ίδια εποχή ο Συνταγματάρχης Ψαρρός, πριν ακόμη αναλάβει επικεφαλής της ΕΚΚΑ του Καρτάλη στην Θεσσαλία, συγκροτεί μία ομάδα στην Θεσσαλονίκη με την ονομασία «Ελευθερία»». Αυτά και άλλα που γράφει στην απάντησή του ο κ. Χρυσάφης, είναι που μας κάνουν να οργιζόμαστε και να «χαλάμε» την πένα και τον λόγο μας.

Γεννήθηκες τη δεκαετία του 1980; Ξεκίνησες τον επαγγελματικό σου βίο με προγράμματα stage ή άλλα παρόμοια και οροφή ήταν ο παχυλός μισθός των 700 ευρώ.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Ο Νίκος Καζαντζάκης στη μονογραφία του για την «ψυχή του νεοέλληνα» γράφει: «ο νεοέλληνας κολακεύει σα βυζαντινός τον ανώτερο, τυραννεί σαν αγάς τον κατώτερο, και συνάμα μπορεί να σκοτωθεί για το φιλότιμο.

Σε μία δύσκολη συγκυρία για τη χώρα και παράλληλα σε ένα κρεσέντο ρητορικών ακροτήτων προς κομματική τέρψη και άγρα ''πολιτών'', νιώθω περήφανος για το κόμμα μου καθώς στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, υπεύθυνα, θεσμικά και κυρίως πολιτικά.