Γράφει ο Ευστάθιος Παπαδόπουλος, Πολιτικός μηχανικός

Στο προηγούμενό μου άρθρο υπήρχε μια πρόταση η οποία έλεγε πως με απασχολεί αρκετά η πολιτισμική προσέγγιση των φαινομένων που βιώνουμε καθημερινώς. Δηλαδή κατά πόσο ενέργειες οποιασδήποτε φύσεως έστω και ακραίες  συμβάλλουν στην οποιαδήποτε ανάπτυξη κάποιου πολιτισμού και γενικά τί ακριβώς πολιτισμό γαλουχούμε και μεταλαμπαδεύουμε στις μελλοντικές γενιές. Ας αναπτύξω το συλλογισμό μου ξεκινώντας από κάτι απλό. Γενικά στη ζωή μου δεν κατάφερα να κάνω αποδεκτό το γεγονός ότι το καθολικά σωστό και λάθος, εν φύσει, είναι έννοιες προσαρμοσμένες ανάλογα με τις καταστάσεις ή περιστάσεις της εκάστοτε κοινωνίας ή και ακόμα στην κρίση (ή συμφέρον) του καθενός. Κοινώς το γνωστό ‘’κόβω και ράβω στα μέτρα μου’’.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

Αναρωτιέμαι κάποιες φορές μήπως  κάνουμε το λάθος να απαντάμε  σε αυτά που γράφουν για εμάς ή ακόμη και σ’ αυτά που μας ρωτάνε άσχετα από την πρόθεση; Το ίδιο  αναρωτήθηκα διαβάζοντας στις εφημερίδες μας το άρθρο «Ο σύγχρονος αριστερός πολιτικός» του κ. Τάσου Ναούμη. « Πω-πω νόημα, που έλεγε κι ο θεατής του χαρυκλυννικού Αρτέμη. Πολύ νόημα! Άμα δεν προσέξεις, το έχασες...»

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση στις περιπτώσεις παιδιών που δεν κρίνονται έτοιμα να ξεκινήσουν την Α’ δημοτικού ή που ξεκινούν κανονικά και αντιμετωπίζουν πληθώρα προβλημάτων στην συνέχεια. Όλο και περισσότερα παιδιά  ηλικίας 4-6 ετών καταφθάνουν σε κέντρα θεραπειών με παραπομπές κυρίως από τις νηπιαγωγούς και αναπτυξιολόγους διότι «κάτι δε φαίνεται να πάει καλά».

Ένας από τους πλέον παρεξηγημένους πολιτικούς όρους της τελευταίας περιόδου που φτάνει στα όρια της κακοποίησης, είναι ο όρος «Αριστερά».
Συνήθως, σήμερα, ο όρος αυτός αντιμετωπίζεται περισσότερο ως καθοριζόμενος από  περιοριστικά πολιτικά χαρακτηριστικά και από την υποκειμενικότητα του φορέα.

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης

Κυριακή βράδυ γύρω στις 21.00 ώρα, πήγα στο  διανυκτερεύον φαρμακείο της πόλης μας για να αγοράσω αντιβιοτικό για πρόσωπο του περιβάλλοντός μου που παρουσίασε αιφνίδιο πυρετό.
   Πριν προλάβω να φύγω από το φαρμακείο,εμφανίσθηκε  βιαστικός ένας νεαρος,αδύνατος στο δέρας, ηλικίας μόλις 14-15 ετών και ζήτησε μία σύριγγα.

Του Ευστάθιου Παπαδόπουλου

Μεσημεράκι λοιπόν μπαίνω κατά τις δύο στο γυμναστήριο. Καθώς βαδίζω προς τα αποδυτήρια εντοπίζω μια ομάδα τεσσάρων λυκειόπαιδων με περίεργη εικόνα. Αλλάζω και ξεκινάω. Καθώς περνούσε η ώρα ήρθε κι ένας ακόμα πελάτης. Σε μιά στιγμή δύο από τα λυκειόπαιδα προσεγγίζουν τη γραμματεία προκειμένου να ζητήσουν συγκεκριμένη λίστα τραγουδιών.

Γράφει ο
Θεοφύλακτος Παγλαρίδης

Πήραμε τα μαθήματά μας κι εμείς, ομολόγησαν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν τη Δευτέρα στο πλαίσιο της επίσκεψής τους στο Κιλκίς για να θερμάνουν το κλίμα ενόψει της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ.

Γράφει ο Τάσος Ναούμης
παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 

Οι πολιτικοί κρίνονται από τα έργα τους και όχι από τις προθέσεις τους. Σε αυτό το σημείωμα θα προσπαθήσουμε να ορίσουμε τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου αριστερού πολιτικού και της σύγχρονης αριστεράς έτσι όπως μας τα αποκαλύπτει η ιστορική διαδρομή και η πρόσφατη άσκηση της εξουσίας.

Η μπροσούρα «Σκοτώνουν τ’ άλογα στη δουλειά κι όταν γεράσουν τα θάβουν ιδίοις εξόδοις’» εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2002 απ’ την Ομάδα Ενάντια στον Εκβιασμό της Μισθωτής Εργασίας. Στόχος της ομάδας αυτής ήταν, μέσα απ’ τη θεωρητική και ιστορική ανάλυση του κοινωνικού κράτους, να διαμορφώσει εκείνα τα εργαλεία που θα ισχυροποιούσαν την παρέμβασή της στις τότε κινητοποιήσεις ενάντια στην αποκαλούμενη «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος», δηλ. την επίθεση του καπιταλιστικού κράτους στον κοινωνικό μισθό και την όξυνση του ελέγχου που αυτό ασκεί στο προλεταριάτο.

Γράφει η Θεοδοσία Ε. Παπαδοπούλου-Τσάτση
Φιλόλογος Α.Π.Θ. MSC Ειδικής Αγωγής, e.mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο Αύγουστος μας αποχαιρέτησε, οι διακοπές τελείωσαν και κάθε… «κατεργάρης» επιστρέφει στον πάγκο του! Πόση εύκολη είναι όμως η επιστροφή στην πόλη και την πειθαρχία, ιδίως για τους μικρούς φίλους, που μετά από τρείς μήνες ξεγνοιασιάς και ατελείωτου παιχνιδιού, πρέπει να επιστρέψουν και πάλι στα θρανία, στο πολύ πρωινό ξύπνημα και στις σχολικές υποχρεώσεις; Φυσικά δεν μπορούν από τη μια μέρα στην άλλη να περάσουν από τον ανέμελο ρυθμό του καλοκαιριού στη σταθερή  και αυστηρή ρουτίνα που απαιτείται για το σχολείο. Αν κι εμείς κατανοούμε την υποχρέωση της επιστροφής στη δουλειά και τη ρουτίνα της καθημερινότητας, δε συμβαίνει το ίδιο και με τα παιδιά.